" 6. Korotayev A., Malkov A., Khaltourina D. Introduction to Social Macrodynamics: Secular Cycles and Millennial Trends. Moscow: URSS, 2006. ISBN 5-484-00559-0 [1] (Chapter 2: Historical Population Dynamics in China).\n"+
"\n"+
"[编辑] 相关著作\n"+
"\n"+
" * 《二十四史》 (正史)\n"+
" * 《国史要义》 柳诒徵\n"+
" * 《国史大纲》 钱穆\n"+
" * 《中华五千年史》 张其昀\n"+
"\n"+
"[编辑] 外部链接\n"+
"维基共享资源中相关的多媒体资源:\n"+
"中国历史\n"+
"\n"+
" * 中华万年网\n"+
" * 一个全面专门研究中华历史的论坛:中华历史网论坛\n"+
" * (正体中文 - 台湾)《中国大百科全书》:中国历史概述\n";
varcyrillic=
"История Китая\n"+
"[править]\n"+
"Материал из Википедии — свободной энциклопедии\n"+
"Перейти к: навигация, поиск\n"+
"История Китая\n"+
"История Китая\n"+
"Три властителя и пять императоров\n"+
"Династия Ся\n"+
"Династия Шан\n"+
"Династия Чжоу \n"+
"Западное Чжоу\n"+
"Восточное Чжоу Чуньцю\n"+
"Чжаньго\n"+
"Династия Цинь\n"+
"(Династия Чу) - смутное время\n"+
"Династия Хань Западная Хань\n"+
"Синь, Ван Ман\n"+
"Восточная Хань\n"+
"Эпоха Троецарствия Вэй Шу У\n"+
"Цзинь\n"+
" Западная Цзинь\n"+
"Шестнадцать варварских государств Восточная Цзинь\n"+
"Северные и Южные Династии\n"+
"Династия Суй\n"+
"Династия Тан\n"+
"Ляо\n"+
" \n"+
"5 династий и 10 царств\n"+
"Северная Сун\n"+
" \n"+
"Сун\n"+
"Цзинь\n"+
" \n"+
"Западная Ся\n"+
" \n"+
"Южная Сун\n"+
"Династия Юань\n"+
"Династия Мин\n"+
"Династия Цин\n"+
"Китайская республика\n"+
"Китайская Народная Республика\n"+
" Китайская республика (Тайвань)\n"+
"\n"+
"Китайская цивилизация — одна из старейших в мире. По утверждениям китайских учёных, её возраст может составлять пять тысяч лет, при этом имеющиеся письменные источники покрывают период не менее 3500 лет. Наличие систем административного управления, которые совершенствовались сменявшими друг друга династиями, ранняя освоенность крупнейших аграрных очагов в бассейнах рек Хуанхэ и Янцзы создавало преимущества для китайского государства, экономика которого основывалась на развитом земледелии, по сравнению с соседями-кочевниками и горцами. Ещё более укрепило китайскую цивилизацию введение конфуцианства в качестве государственной идеологии (I век до н. э.) и единой системы письма (II век до н. э.).\n"+
"Содержание\n"+
"[убрать]\n"+
"\n"+
" * 1 Древний Китай\n"+
" * 2 Государство Шан-Инь\n"+
" * 3 Государство Чжоу (XI—III вв. до н. э.)\n"+
" * 4 Империя Цинь\n"+
" * 5 Империя Хань\n"+
" * 6 Государство Цзинь и период Нань-бэй чао (IV—VI вв.)\n"+
" * 7 Государство Суй (581—618)\n"+
" * 8 Государство Тан\n"+
" * 9 Государство Сун\n"+
" * 10 Монголы и государство Юань (1280—1368)\n"+
" * 11 Государство Мин (1368—1644)\n"+
" * 12 Государство Цин\n"+
" o 12.1 Внешняя экспансия Цин\n"+
" o 12.2 Цинский Китай и Россия\n"+
" o 12.3 Опиумные войны\n"+
" o 12.4 Японо-китайская война 1894—1895 годов\n"+
" o 12.5 Тройственная интервенция\n"+
" o 12.6 Успехи русской политики в Китае\n"+
" o 12.7 Захват Цзяочжоу Германией\n"+
" o 12.8 Сто дней реформ\n"+
" * 13 XX век\n"+
" o 13.1 Боксерское восстание\n"+
" o 13.2 Русско-японская война\n"+
" o 13.3 Смерть Цыси\n"+
" o 13.4 Аннексия Кореи\n"+
" o 13.5 Революция 1911 года и создание Китайской Республики\n"+
" o 13.6 Первая мировая война\n"+
" o 13.7 Эра милитаристов\n"+
" o 13.8 Победа Гоминьдана\n"+
" o 13.9 Японская оккупация и Вторая мировая война\n"+
" o 13.10 Создание Китайской Народной Республики\n"+
" o 13.11 Культурная революция\n"+
" o 13.12 Экономическая либерализация\n"+
" * 14 См. также\n"+
" * 15 Литература\n"+
"\n"+
"[править] Древний Китай\n"+
"\n"+
"Китайская цивилизация (предков государствообразующего этноса хань) — группа культур (Баньпо 1, Шицзя, Баньпо 2, Мяодигоу, Чжуншаньчжай 2, Хоуган 1 и др.) среднего неолита (ок. 4500-2500 до н.э.) в бассейне реки Хуанхэ, которые традиционно объединяются общим названием Яншао. Представители этих культур выращивали зерновые (чумиза и др.) и занимались разведением скота (свиньи). Позднее в этом районе появились ближневосточные виды злаков (пшеница и ячмень) и породы домашнего скота (коровы, овцы, козы).\n"+
"\n"+
"[править] Государство Шан-Инь\n"+
"\n"+
"Первым известным государством бронзового века на территории Китая было государство Шан-Инь, сформировавшееся в XIV веке до н. э. в среднем течении реки Хуанхэ, в районе Аньяна.\n"+
"\n"+
"В результате войн с соседними племенами его территория расширилась и к XI веку до н. э. охватывала территории современных провинций Хэнань и Шаньси, а также часть территории провинций Шэньси и Хэбэй. Уже тогда появились зачатки лунного календаря и возникла письменность — прообраз современного иероглифического китайского письма. Иньцы значительно превосходили окружающие их племена и с военной точки зрения — у них было профессиональное войско, использовавшее бронзовое оружие, луки, копья и боевые колесницы. Иньцы практиковали человеческие жертвоприношения — чаще всего в жертву приносились пленные.\n"+
"\n"+
"В XI веке до н. э. государство Инь было завоёвано немногочисленным западным племенем Чжоу, которое до этого находилось в вассальных отношениях с иньцами, но постепенно укрепилось и создало коалицию племён.\n"+
"\n"+
"[править] Государство Чжоу (XI—III вв. до н. э.)\n"+
"Китайская медная монета в виде мотыги. Провинция Лоян, V-III в. до н.э.\n"+
"Китайская медная монета в виде мотыги. Провинция Лоян, V-III в. до н.э.\n"+
"\n"+
"Обширная территория государства Чжоу, охватывавшая практически весь бассейн Хуанхэ, со временем распалась на множество соперничающих между собой самостоятельных государственных образований — изначально, наследственных уделов на территориях, заселённых различными племенами и расположенных на удалении от столиц — Цзунчжоу (западной - около г. Сиань) и Чэнчжоу (восточной - Лои, Лоян). Эти уделы предоставлялись во владение родственникам и приближённым верховного правителя — обычно чжоусцам. В междоусобной борьбе число первоначальных уделов постепенно сокращалось, а сами уделы укреплялись и становились более самостоятельными.\n"+
"\n"+
"Население Чжоу было разнородным, причём наиболее крупную и развитую его часть составляли иньцы. В государстве Чжоу значительная часть иньцев была расселена на новых землях на востоке, где была построена новая столица — Чэнчжоу (современная провинция Хэнань).\n"+
"\n"+
"Для периода Чжоу в целом характерно активное освоение новых земель, расселение и этническое смешивание выходцев из различных районов, уделов (впоследствии — царств), что способствовало созданию фундамента будущей китайской общности.\n"+
"\n"+
"Период Чжоу (XI—III вв. до н. э.) делится на так называемые Западное и Восточное Чжоу, что связано с переездом правителя Чжоу в 770 до н. э. под угрозой нашествия варварских племён из Цзунчжоу — первоначальной столицы государства — в Чэнчжоу. Земли в районе старой столицы были отданы одному из союзников правителя государства, который создал здесь новый удел Цинь. Впоследствии именно этот удел станет центром единой китайской империи.\n"+
"\n"+
"Период Восточное Чжоу, в свою очередь, разделяется на два периода:\n"+
"\n"+
" * Чуньцю ( «Период Весны и Осени» VIII—V вв. до н. э.);\n"+
" * Чжаньго («Период Сражающихся царств», V—III вв. до н. э.).\n"+
"\n"+
"В период Восточного Чжоу власть центрального правителя — вана, сына Неба (тянь-цзы), правящего Поднебесной по Мандату Неба (тянь-мин), — постепенно ослабла, а ведущую политическую роль стали играть сильные уделы, превращавшиеся в крупные царства. Большинство из них (за исключением окраинных) именовали себя «срединными государствами» (чжун-го), ведущими своё происхождение от раннечжоуских уделов.\n"+
"\n"+
"В период Восточного Чжоу формируются основные философские школы древнего Китая — конфуцианство (VI—V вв. до н. э.), моизм (V в. до н. э.), даосизм (IV в. до н. э.), легизм.\n"+
"\n"+
"В V—III вв. до н.э. (период Чжаньго) Китай вступает в железный век. Расширяются сельскохозяйственные площади, увеличиваются ирригационные системы, развиваются ремёсла, революционные изменения происходят в военном деле.\n"+
"\n"+
"В период Чжаньго на территории Китая сосуществовало семь крупнейших царств — Вэй, Чжао и Хань (ранее все три входили в царство Цзинь), Цинь, Ци, Янь и Чу. Постепенно в результате ожесточённого соперничества верх стало одерживать самое западное — Цинь. Присоединив одно за другим соседние царства, в 221 до н. э. правитель Цинь — будущий император Цинь Ши Хуан — объединил весь Китай под своей властью.\n"+
"\n"+
"Так в середине III века до н. э. завершился период Восточного Чжоу.\n"+
"\n"+
"[править] Империя Цинь\n"+
"\n"+
"Объединив древнекитайские царства, император Цинь Ши Хуан конфисковал всё оружие у населения, переселил десятки тысяч семей наследственной знати из различных царств в новую столицу — Сяньян и разделил огромную страну на 36 новых областей, которые возглавили назначаемые губернаторы.\n"+
"\n"+
"При Цинь Шихуанди были соединены оборонительные стены (валы) северных чжоуских царств и создана Великая китайская стена. Было сооружено несколько стратегических дорог из столицы на окраины империи. В результате успешных войн на севере гунны (сюнну) были оттеснены за Великую стену. На юге к империи были присоединены значительные территории племён юэ, в том числе северная часть современного Вьетнама.\n"+
"Строительство Великой китайской стены, протянувшейся на более чем 6700 км, было начато в III веке до н. э. для защиты северных районов Китая от набегов кочевников.\n"+
"Строительство Великой китайской стены, протянувшейся на более чем 6700 км, было начато в III веке до н. э. для защиты северных районов Китая от набегов кочевников.\n"+
"\n"+
"Цинь Шихуанди, строивший все свои реформы на основах легизма с казарменной дисциплиной и жестокими наказаниями провинившихся, преследовал конфуцианцев, предавая их казни (погребение заживо) и сжигая их сочинения — за то, что они смели выступать против установившегося в стране жесточайшего гнёта.\n"+
"\n"+
"Империя Цинь прекратила существование вскоре после смерти Цинь Шихуанди.\n"+
"\n"+
"[править] Империя Хань\n"+
"\n"+
"Вторую в истории Китая империю, получившую название Хань (206 до н. э.—220 н. э.) основал выходец из среднего чиновничества Лю Бан (Гао-цзу), один из военачальников возрожденного царства Чу, воевавших против Цинь после смерти императора Цинь Шихуана в 210 г. до н.э.\n"+
"\n"+
"Китай в это время переживал экономический и социальный кризис, вызванный потерей управляемости и войнами военачальников циньских армий с элитами уничтоженных раннее царств, пытавшихся восстановить свою государственность. Из-за переселений и войн значительно сократилась численность сельского населения в основных аграрных районах.\n"+
"\n"+
"Важная особенность смены династий в Китае состояла в том, что каждая новая династия приходила на смену предыдущей в обстановке социально-экономического кризиса, ослабления центральной власти и войн между военачальниками. Основателем нового государства становился тот из них, кто мог захватить столицу и насильственно отстранить правившего императора от власти.\n"+
"\n"+
"С правления Гао-цзу (206–195 до н.э.) начинается новый период китайской истории, который получил название Западная Хань.\n"+
"\n"+
"При императоре У-ди (140—87 до н. э.) была взята на вооружение иная философия — восстановленное и реформированное конфуцианство, которое стало господствующей официальной идеологией вместо дискредитировавшего себя легизма сего жёсткими нормами и бесчеловечной практикой. Именно с этого времени берёт своё начало китайская конфуцианская империя.\n"+
"\n"+
"При нем территория ханьской империи значительно расширяется. Были уничтожены вьетское государство Намвьет (территория современной провинции Гуандун, Гуанси-Чжуанского автономного района и север Индокитайского полуострова), вьетские государства в южных частях современных провинций Чжэцзян и Фуцзянь, корейское государство Чосон, присоеденены земли на юго-западе, сюнну оттеснены далее на севере.\n"+
"\n"+
"Китайский путешественник Чжан Цянь проникает далеко на запад и описывает многие страны Средней Азии (Фергана, Бактрия, Парфия и др.). Вдоль пройденного им маршрута прокладывается торговый путь через Джунгарию и Восточный Туркестан в страны Средней Азии и Ближнего Востока — так называемый «Великий шёлковый путь». Империя на некоторое время подчиняет себе оазисы-протогосударства вдоль Шёлкового пути и распространяет своё влияние до Памира.\n"+
"\n"+
"В I в. н. э. в Китай из Индии начинает проникать буддизм.\n"+
"\n"+
"В период с 8 по 23 гг. н. э. власть захватывает Ван Ман, провозглашающий себя императором и основателем государства Синь. Начинается ряд преобразований, который прерывается экологической катастрофой - река Хуанхэ изменила русло. Из-за трехлетнего голода центральная власть ослабла. В этих условиях началось движение представителей рода Лю за возвращение престола. Ван Ман был убит, столица взята, власть возвратилась династии Лю.\n"+
"\n"+
"Новый период получил название Восточная Хань, он продлился до 220 г. н. э.\n"+
"\n"+
"[править] Государство Цзинь и период Нань-бэй чао (IV—VI вв.)\n"+
"\n"+
"Восточную Хань сменил период Троецарствия (Вэй, Шу и У). В ходе борьбы за власть между военачальниками было основано новое государство Цзинь (265—420).\n"+
"\n"+
"В начале IV века Китай подвергается нашествию кочевников — сюнну (гуннов), сяньбийцев, цянов, цзе и др. Весь Северный Китай был захвачен кочевниками, которые создали здесь свои царства, так называемые 16 варварских государств Китая. Значительная часть китайской знати бежала на юг и юго-восток, основанное там государство получило название Восточная Цзинь.\n"+
"\n"+
"Кочевники приходят волнами, одна за другой, и после каждой из этих волн в Северном Китае возникают новые царства и правящие династии, которые, однако, принимают классические китайские названия (Чжао, Янь, Лян, Цинь, Вэй и др.).\n"+
"\n"+
"В это время, с одной стороны, происходит варваризация образа жизни оседлых китайцев — разгул жестокости, произвола, массовых убийств, нестабильности, казней и бесконечных переворотов. Ас другой стороны, пришельцы-кочевники активно стремятся использовыть китайский опыт управления и китайскую культуру для стабилизации и упрочения своей власти — мощь китайской конфуцианской цивилизации в конечном счёте гасит волны нашествий варварских племён, которые подвергаются китаизации. К концу VI века потомки кочевников практически полностью ассимилируются с китайцами.\n"+
"\n"+
"На севере Китая верх в столетней борьбе между некитайскими царствами берёт сяньбийское государство Тоба Вэй (Северная Вэй), объединившее под своей властью весь Северный Китай (бассейн Хуанхэ) и к концу V века в борьбе против южнокитайского государства Сун распространившее своё влияние до берегов Янцзы. При этом уже в VI веке, как было сказано, захватчики-сяньбийцы ассимилировались с подавляющим большинством местного населения.\n"+
"\n"+
"С началом варварских вторжений на север Китая, сопровождавшихся массовым уничтожением и порабощением местного населения, до миллиона местных жителей — в первую очередь знатных, богатых и образованных, включая императорский двор, — перебрались на юг, в районы, сравнительно недавно присоединённые к империи. Пришельцы с севера, заселив речные долины, активно занялись выращиванием риса и постепенно превратили Южный Китай в основной земледельческий район империи. Уже в V веке здесь стали собирать по два урожая риса в год. Резко ускорилась китаизация и ассимиляция местного населения, колонизация новых земель, строительство новых городов и развитие старых. На юге сосредоточился центр китайской культуры.\n"+
"\n"+
"Одновременно здесь укрепляет свои позиции буддизм — на севере и юге построено уже несколько десятков тысяч монастырей с более чем 2 млн. монахов. В немалой степени распространению буддизма способствует ослабление официальной религии — конфуцианства — в связи с варварскими вторжениями и междоусобицами. Первыми китайскими буддистами, способствовавшими популяризации новой религии, были приверженцы даосизма — именно с их помощью переводились с санскрита на китайский древние буддийские тексты. Буддизм постепенно стал процветающей религией.\n"+
"\n"+
"[править] Государство Суй (581—618)\n"+
"\n"+
"Процесс китаизации варваризованного севера и колонизованного юга создаёт предпосылки для нового объединения страны. В 581 севернокитайский полководец Чжоу Ян Цзянь объединяет под своей властью весь Северный Китай и провозглашает новую династию Суй (581—618), а после уничтожения южнокитайского государства Чэнь возглавляет объединённый Китай. В начале VII века его сын Ян Ди ведёт войны против корейского государства Когурё (611 - 614) и вьетнамского государства Вансуан, строит Великий канал между Хуанхэ и Янцзы для транспортировки риса с юга в столицу, создаёт роскошные дворцы в столице Лоян, восстанавливает и строит новые участки Великой китайской стены, пришедшей в упадок за тысячу лет.\n"+
"\n"+
"Подданные не выдерживают тягот и лишений и восстают. Ян Ди убивают, а династию Суй сменяет династия Тан (618—907), основатель — шансийский феодал Ли Юань.\n"+
"\n"+
"[править] Государство Тан\n"+
"\n"+
"Правители из династии Лю покончили с выступлениями знати и провели ряд успешных преобразований. Происходит разделение страны на 10 провинций, была восстановлена \"надельная система\", усовершенствовано административное законодательство, укреплена вертикаль власти, оживились торговля и городская жизнь. Значительно увеличились размеры многих городов и численность городского населения.\n"+
"\n"+
"К концу VII века усилившееся военное могущество Танской империи приводит к расширению территории Китая за счёт Восточно-Тюркского и Западно-Тюркского каганатов. Государства, расположенные в Джунгарии и Восточном Туркестане, на некоторое время становятся данниками Китая. Корейское государство Когурё покорено и становится Аньдунским наместничеством Китая. Вновь открыт Великий шёлковый путь.\n"+
"\n"+
"В VIII—X вв. в Китае получают распространение новые сельскохозяйственные культуры — в частности, чай, хлопок.\n"+
"\n"+
"Развивается морская торговля, главным образом через Гуанчжоу (Кантон), с Индией и Ираном, Арабским Халифатом, корейским государством Силла и Японией.\n"+
"\n"+
"В VIII веке империю Тан ослабляют конфликты между центральной властью и военными наместниками на периферии. Окончательно господство династии Лю подрывает война Хуан Чао за престол 874—901.\n"+
"\n"+
"В течение долгого времени (907—960) в стране не удаётся восстановить единую государственную власть, что связано с междоусобными войнами, особенно на севере страны.\n"+
"\n"+
"[править] Государство Сун\n"+
"\n"+
"В 960 военачальник Чжао Куан-инь основывает династию Сун (960—1279). Все три столетия Сун прошли под знаком успешного давления на Китай со стороны северных степных народов.\n"+
"\n"+
"Ещё в начале X века усилилось развитие и консолидация протомонгольской этнической общности киданей, соседствовавшей с Китаем на северо-востоке. Государство киданей, основанное в 916 и существовавшее по 1125, получило название Ляо. Активно укрепляясь на северных рубежах, кидани отторгли часть китайских территорий (часть современных провинций Хэбэй и Шаньси). Основы управления в государстве Ляо были созданы китайцами и корейцами, на основе китайских иероглифов и из китайских элементов письма была создана письменность, развивались города, ремёсла, торговля. Не сумев справиться с соседями и вернуть утраченные территории, Сунская империя была вынуждена пойти на подписание в 1004 мирного договора и согласиться на выплату дани. В 1042 дань была увеличена, а в 1075 Китай отдал киданям ещё часть своей территории.\n"+
"\n"+
"В то же время на северо-западных окраинах Сунской империи, к западу от киданей, на рубеже X—XI вв. складывается сильное государство тангутов — Западное Ся. Тангуты отторгли от Китая часть современной провинции Шэньси, целиком территорию современной провинции Ганьсу и Нинся-Хуэйского автономного района. С 1047 Сунской империи пришлось и тангутам платить дань серебром и шёлком.\n"+
"\n"+
"Несмотря на вынужденные территориальные уступки соседям период Сун считается эпохой экономического и культурного расцвета Китая. Растёт число городов, продолжается рост численности городского населения, китайские ремесленники достигают высот в изготовлении изделий из фарфора, шёлка, лака, дерева, слоновой кости и др. Изобретены порох и компас, распространяется книгопечатание, выводятся новые высокоурожайные сорта зерновых, увеличиваются посевы хлопка. Одной из наиболее впечатляющих и эффективных из данных инноваций было вполне сознательное, систематическое и хорошо организованное внедрение и распространение новых сортов скороспелого риса из Южного Вьетнама (Чампы).\n"+
"Чжан Цзэдуань. «По реке в День поминовения усопших» (XII век).\n"+
"Чжан Цзэдуань. «По реке в День поминовения усопших» (XII век).\n"+
"\n"+
"В XII веке Китаю приходится отдать ещё большую территорию новым захватчикам — южноманьчжурским чжурчжэням, создавшим (на базе уничтоженной ими в 1125 империи киданей Ляо) государство (впоследствии — империю) Цзинь (1115—1234), границы которой проходили по р. Хуайхэ. При этом часть разбитых киданей ушла на запад, где в районе рек Талас и Чу сложилось небольшое государство кара-китаев — Западное Ляо (1124—1211).\n"+
"\n"+
"В 1127 чжурчжэни захватывают столицу империи Сун — Кайфын и берут в плен императорскую семью. Один из сыновей императора бежит на юг, в Ханчжоу, который впоследствии становится столицей новой — южносунской империи (1127—1280). Продвижение армии чжурчжэней на юг сдерживает лишь река Янцзы. Граница между Цзинь и южносунской империей устанавливается по междуречью Хуанхэ и Янцзы. Северный Китай вновь на длительное время оказывается под господством иноземных завоевателей.\n"+
"\n"+
"В 1141 подписан мирный договор, согласно которому Сунская империя признаёт себя вассалом империи Цзинь и обязуется платить ей дань.\n"+
"\n"+
"[править] Монголы и государство Юань (1280—1368)\n"+
"\n"+
"В начале XIII века в Китай вторгаются монголы. До XIII века монголы являлись частью большой степной общности, которую китайцы называли \"татарами\". Их предшественники — протомонгольские и раннемонгольские группы и народы, одним из которых были кидани, представляли собой степных кочевников, разводивших лошадей и рогатый скот, кочевавших от пастбища к пастбищу и организованных в небольшие родоплеменные коллективы, связанные общностью происхождения, языка, культуры и т. п.\n"+
"\n"+
"Соседство развитой китайской цивилизации способствовало ускорению процесса создания племён, а затем и мощных племенных союзов во главе с влиятельными вождями. В 1206 на всемонгольском курултае вождём всех монголов был провозглашён победивший в жестокой междоусобной борьбе Темучин, принявший имя и титул Чингисхана.\n"+
"\n"+
"Чингисхан создал организованную и боеспособную армию, которая и стала решающим фактором в последующих успехах сравнительно немногочисленного монгольского этноса.\n"+
"\n"+
"Покорив соседние народы Южной Сибири, Чингисхан в 1210 пошёл войной на чжурчжэней и в 1215 взял Пекин.\n"+
"\n"+
"В 1219—1221 была разорена Средняя Азия и разбито государство Хорезмшахов. В 1223 — разбиты русские князья, в 1226—1227 — уничтожено государство тангутов. В 1231 основные силы монголов вернулись в Северный Китай и к 1234 завершили разгром чжурчжэньского государства Цзинь.\n"+
"\n"+
"Завоевания в Южном Китае были продолжены уже в 1250-х, после походов в Европу и на Ближний и Средний Восток. Вначале монголы захватили страны, окружавшие Южно-Сунскую империю — государство Дали (1252—1253), Тибет (1253). В 1258 монгольские войска под предводительством хана Хубилая с разных сторон вторглись в Южный Китай, но осуществлению их планов помешала неожиданная смерть Великого хана Мункэ (1259). Хан Хубилай, захватив ханский престол, в 1260 перенёс столицу из Каракорума на территорию Китая (сначала в Кайпин, а в 1264 в Чжунду — современный Пекин). Столицу южносунского государства Ханчжоу монголам удалось взять лишь в 1276. К 1280 весь Китай был завоёван, а Сунская империя — уничтожена.\n"+
"\n"+
"После покорения Китая хан Хубилай основывает новую династию Юань (1271—1368), на службу новой власти привлекаются кидани, чжурчжэни, тюрки и даже европейцы — в частности, в это время Китай посещает венецианский купец Марко Поло.\n"+
"\n"+
"Тяжёлый экономический, политический и национальный гнёт, установленный монгольскими феодалами, сдерживает развитие страны. Множество китайцев было обращено в рабство. Земледелие и торговля были подорваны. Не выполнялись необходимые работы по поддержанию ирригационных сооружений (дамб и каналов), что привело в 1334 к чудовищному наводнению и гибели нескольких сот тысяч человек. Великтий Китайский канал был построен во время монгольского господства.\n"+
"\n"+
"Народное недовольство новыми правителями вылилось в мощное патриотическое движение и восстания, которые возглавили руководители тайного общества «Белый лотос» (Байляньцзяо).\n"+
"\n"+
"[править] Государство Мин (1368—1644)\n"+
"\n"+
"В результате длительной борьбы в середине XIV века монголы были изгнаны. К власти пришёл один из руководителей восстания — сын крестьянина Чжу Юаньчжан, основавший государствоМин (1368—1644).\n"+
"\n"+
"Монголы, оттеснённые на север, приступают к активному освоению степей современной Монголии. Империя Мин подчиняет себе часть чжурчжэньских племён, государство Наньчжао (современные провинции Юньнань и Гуйчжоу), часть современных провинций Цинхай и Сычуань.\n"+
"\n"+
"Китайский флот под командой Чжэн Хэ, состоящий из нескольких десятков многопалубных фрегатов, за период с 1405 по 1433 совершает несколько морских экспедиций в Юго-Восточную Азию, Индию и к восточному побережью Африки. Не принеся Китаю никакой экономической выгоды, экспедиции были прекращены, а корабли — разобраны.\n"+
"\n"+
"В XVI веке происходит первая попытка усилившейся Японии вторгнуться в Китай и Корею. В это же время в Китай проникают европейцы — португальцы, испанцы, голландцы. В 1557 Португалия овладела на правах «аренды» китайской территорией Аомынь (Макао). В Китае появляются и христианские миссионеры — иезуиты. Они привезли в Китай новые инструменты и механизмы — часы, астрономические приборы, наладили здесь производство огнестрельного оружия. В то же время они занимаются доскональным изучением Китая.\n"+
"\n"+
"[править] Государство Цин\n"+
"\n"+
"К концу XVI века северные соседи империи Мин — потомки чжурчжэньских племён, разбитых в своё время Чингисханом, — объединяются вокруг владения Маньчжоу под предводительством вождя Нурхаци (1559—1626). В 1609 Нурхаци прекращает платить дань Китаю, а затем провозглашает собственную династию Цзинь. С 1618 маньчжуры усиливают вооружённое давление на Китай. За восемь лет они выходят практически к Великой китайской стене (на крайнем востоке).\n"+
"\n"+
"Преемник Нурхаци Абахай провозглашает себя императором и меняет название династии на Цин. В начале XVII века маньчжуры завоевали Южную (Внутреннюю) Монголию. На всей территории Южной Маньчжурии и захваченных ханств Южной Монголии устанавливается централизованная администрация.\n"+
"\n"+
"Маньчжурская конница, поддержанная внутренними монголами, начинает совершать регулярные набеги на Китай, грабя и обращая в рабство сотни тысяч китайцев. Императору Мин приходится направить на северные рубежи свою лучшую армию под командованием У Саньгуя. Тем временем в Китае разгорается очередное крестьянское восстание. В 1644 крестьянские отряды под предводительством Ли Цзычэна, разгромив все остальные армии, занимают Пекин, а сам Ли Цзычэн провозглашает себя императором. У Саньгуй пропускает маньчжурскую конницу на Пекин. 6 июня 1644 маньчжуры захватывают столицу. Ли Цзычэн вскоре гибнет, а маньчжуры объявляют своего малолетнего императора Шуньчжи правителем всего Китая. У Саньгуй вместе со всей армией переходит на службу к завоевателям.\n"+
"\n"+
"Борьба против маньчжурских захватчиков продолжается ещё долго, но ослабленный Китай не в силах противостоять хорошо вооружённому и организованному войску. Последний оплот сопротивления — Тайвань захвачен маньчжурами в 1683.\n"+
"\n"+
"Маньчжурская династия в государстве Цин правила с 1644 по 1911 год. В руках маньчжурской знати находились высшие органы власти и руководство армией. Смешанные браки были запрещены, и тем не менее маньчжуры быстро китаизировались, тем более что, в отличие от монголов, они не противопоставляли себя китайской культуре.\n"+
"\n"+
"Начиная с Канси (годы правления 1662—1723), маньчжурские императоры были ревностными конфуцианцами, управляя страной по древним законам. Китай под властью династии Цин в XVII—XVIII вв. развивался достаточно интенсивно. К началу XIX века в Китае насчитывалось уже около 300 млн. человек — примерно в пять раз больше, чем в среднем на протяжении предыдущих двух тысяч лет. Демографическое давление привело к необходимости интенсификации сельского хозяйственного производства при активном участии государства. Маньчжуры обеспечили покорность китайского населения, но при этом заботились о процветании экономики страны и благосостоянии народа.\n"+
"\n"+
"[править] Внешняя экспансия Цин\n"+
"\n"+
"Правители государства Цин проводили политику изоляции Китая от внешнего мира. Европейская колонизация почти не затронула Китай. Католические миссионеры играли заметную роль при императорском дворе до конца XVII века, после чего христианские церкви были постепенно закрыты, а миссионеры — высланы из страны. В середине XVIII века была ликвидирована торговля с европейцами, за исключением одного порта в Кантоне (Гуанчжоу). Опорным пунктом иностранной торговли оставался остров Макао, находившийся под контролем португальцев.\n"+
"\n"+
"В первые два столетия цинской династии Китай, закрытый от повседневных контактов с внешним миром, проявлял себя как сильное независимое государство, осуществляющее экспансию во всех направлениях.\n"+
"\n"+
"Вассалом Китая была Корея. В середине XVIII века в империю вошла Северная (Внешняя) Монголия. В 1757 было уничтожено Джунгарское ханство, и территория его вместе с покорённым к 1760 Восточным Туркестаном была включена в состав Цинской империи под названием Синьцзян («Новая граница»). После ряда походов маньчжуро-китайской армии против Тибета этот район был в конце XVIII века присоединён к Цинской империи. Войны Цинской империи против Бирмы (1765—1769) и Вьетнама (1788—1789) оказались неудачными и закончились поражением цинских войск.\n"+
"\n"+
"Одновременно осуществлялась экспансия на север и северо-восток, что неминуемо привело к конфликту с Россией в Приамурье. В течение двух веков территория Китая увеличилась практически вдвое. Цинская империя обзавелась своего рода буферными зонами — Маньчжурией, Монголией, Тибетом, Синьцзяном — которые охраняли китайские земли.\n"+
"\n"+
"В цинском Китае любые официальные представители иностранных государств рассматривались исключительно как представители вассальных государств — реальных или потенциальных.\n"+
"\n"+
"[править] Цинский Китай и Россия\n"+
"\n"+
" Основная статья: Российско-китайские отношения\n"+
"\n"+
"Первые шаги по установлению русско-китайских отношений были предприняты Россией в конце периода Мин (миссия И. Петлина в 1618—1619), но основные миссии (Фёдора Байкова в 1654—1657, Николая Спафария в 1675—1678 и др.) последовали уже в цинский период. Параллельно с миссиями шло продвижение на восток русских казаков — походы первопроходцев Василия Пояркова (1643—1646) и Ерофея Хабарова (1649—1653) положили начало освоению русскими людьми Приамурья и привели к присоединению его к России, в то время как маньчжуры считали эти районы своей вотчиной.\n"+
"\n"+
"В середине XVII века на обоих берегах Амура уже существовали русские крепости-остроги (Албазинский, Кумарский и др.), крестьянские слободы и пашни. В 1656 было образовано Даурское (позднее — Албазинское) воеводство, в которое входила долина Верхнего и Среднего Амура по обоим берегам.\n"+
"\n"+
"Хотя граница империи Цин тогда проходила чуть севернее Ляодунского полуострова («Ивовый палисад»), в 1650-е годы и позднее Цинская империя попыталась военной силой захватить русские владения в бассейне Амура и предотвратить принятие местными племенами российского подданства. Маньчжурское войско на какое-то время вытеснило казаков из крепости Албазин. Вслед за миссиями Фёдора Байкова и Николая Спафария Россия направила в 1686 к пограничным властям на Амуре полномочное посольство Фёдора Головина для мирного урегулирования конфликта.\n"+
"\n"+
"Переговоры велись в окружении многотысячной маньчжурской армии. С китайской стороны в переговорах участвовали миссионеры-иезуиты, противившиеся соглашению Китая с Россией, что ещё более осложняло обстановку. Китай отказался определить русско-китайскую границу по Амуру, потребовав себе всё Албазинское воеводство, всё Забайкалье, а впоследствии — вообще все земли к востоку от Лены.\n"+
"\n"+
"Угрожая захватить Нерчинск штурмом, цинские представители вынудили Головина согласиться на уход русских с Верхнего и Среднего Амура. По Нерчинскому договору Россия была вынуждена уступить Цинской империи свои владения по правому берегур. Аргунь и на части левого и правого берегов Амура. Казаки были обязаны разрушить и оставить Албазин. Вследствие разночтений в текстах договора, составленных каждой из сторон, однако, большая территория оказалась неразграниченной и фактически превратилась в буферную зону между двумя государствами. Разграничение между Россией и Китаем в пределах этой зоны завершилось в XIX веке. Окончательно граница России с Китаем на Дальнем Востоке была определена Айгуньским (1858) и Пекинским (1860) договорами; она прошла по рекам Амур и Уссури через озеро Ханка и горные хребты до р. Туманьцзян; русско-китайское территориальное разграничение в Центральной Азии было завершено к середине 1890-х.\n"+
"\n"+
"[править] Опиумные войны\n"+
"Территория собственно Китая в 1875\n"+
"Территория собственно Китая в 1875\n"+
"\n"+
"К концу XVIII века торговля Китая с внешним миром вновь начала расширяться. Китайский шёлк, фарфор, чай и другие товары пользовались большим спросом в Европе, но китайцы отказывались что-либо покупать у европейцев, так что тем приходилось платить серебром за китайские товары. Тогда англичане начали ввозить в Китай опиум — в основном контрабандой из Индии — и вскоре приобщили к курению опиума местное население, особенно в приморских районах. Ввоз опиума постоянно возрастал и стал подлинным бедствием для страны, что привело к серии Опиумных войн в середине XIX века. Поражение в этих войнах привело к постепенному превращению Китая в фактическую полуколонию европейских держав.\n"+
"\n"+
"[править] Японо-китайская война 1894—1895 годов\n"+
"\n"+
"В 1874 году Япония захватила Формозу, однако вынуждена была покинуть её по требованию Англии. Тогда Япония обратила свои усилия на Корею, находившуюся в вассальной зависимости от Китая и Манчжурию. В июне 1894 по просьбе корейского правительства Китай направил войска в Корею для подавления крестьянского восстания. Воспользовавшись этим предлогом, Япония также направила сюда свои войска, после чего потребовала от корейского короля проведения «реформ», означавших фактически установление в Корее японского контроля.\n"+
"\n"+
"В ночь на 23 июля при поддержке японских войск в Сеуле был организован правительственный переворот. Новое правительство 27 июля обратилось к Японии с «просьбой» об изгнании китайских войск из Кореи. Однако ещё 25 июля японский флот уже без объявления войны начал военные действия против Китая; официальное объявление войны последовало только 1 августа 1894. Началась Японо-китайская война\n"+
"\n"+
"В ходе войны превосходство японской армии и флота привело к крупным поражениям Китая на суше и на море (под Асаном, июль 1894; под Пхеньяном, сентябрь 1894; при Цзюляне, октябрь 1894).\n"+
"\n"+
"С 24 октября 1894 военные действия перешли на территорию Северо-Восточного Китая. К марту 1895 японские войска захватили Ляодунский полуостров, Вэйхайвэй, Инкоу, под угрозой находился Мукден.\n"+
"\n"+
"17 апреля 1895 в Симоносеки представители Японии и Китая подписали унизительный для Китая Симоносекский договор.\n"+
"\n"+
"[править] Тройственная интервенция\n"+
"\n"+
"Условия, навязанные Японией Китаю, привели к так называемой \"тройственной интервенции\" России, Германии и Франции - держав, которые к этому времени уже поддерживали обширные контакты с Китаем и поэтому восприняли подписанный договор как наносящий ущерб их интересам. 23 апреля 1895 Россия, Германия и Франция одновременно, но по отдельности обратились к японскому правительству с требованием отказа от аннексии Ляодунского полуострова, которая могла бы привести к установлению японского контроля над Порт-Артуром, в то время как Николай II, поддерживаемый западными союзниками, имел собственные виды на Порт-Артур как незамерзающий порт для России. Германская нота была наиболее жесткой, даже оскорбительной для Японии.\n"+
"\n"+
"Японии пришлось уступить. 10 мая 1895 года японское правительство заявило о возвращении Китаю Ляодунского полуострова, правда, добившись увеличения суммы китайской контрибуции на 30 миллионов таэлей.\n"+
"\n"+
"[править] Успехи русской политики в Китае\n"+
"\n"+
"В 1895 году Россия предоставила Китаю заём в 150 миллионов рублей под 4% годовых. Договор содержал обязательство Китая не соглашаться на иностранный контроль над своими финансами, если в нём не будет участвовать Россия. В конце 1895 года по инициативе Витте был основан Русско-Китайский банк. 3 июня 1896 года в Москве был подписан русско-китайский договор об оборонительном союзе против Японии. 8 сентября 1896 года между китайским правительством и Русско-Китайским банком был подписан концессионный договор о сроительстве Китайской Восточной железной дороги. Общество КВЖД получало полосу земли вдоль дороги, которая переходила под его юрисдикцию. В марте 1898 года был подписан русско-китайский договор об аренде Россией Порт-Артура и Ляодунского полуострова.\n"+
"\n"+
"[править] Захват Цзяочжоу Германией\n"+
"\n"+
"В августе 1897 года Вильгельм II посетил Николая II в Петергофе и добился согласия на устройство немецкой военно-морской базы в Цзяочжоу (в тогдашнем варианте транскрипции - \"Киао-Чао\"), на южном побережье Шаньдуна. В начале ноября в Шаньдуне китайцами были убиты германские миссионеры. 14 ноября 1897 года немцы высадили десант на побережье Цзяочжоу и захватили его. 6 марта 1898 года было подписано германо-китайское соглашение, по которому Китай арендовал Германии Цзяочжоу сроком на 99 лет. Одновременно китайское правительство предоставило Германии концессию на постройку двух железных дорог в Шаньдуне и ряд горных концессий в этой провинции.\n"+
"\n"+
"[править] Сто дней реформ\n"+
"\n"+
"Непродолжительный период реформ начался 11 июня 1898 с издания маньчжурским императором Цзай Тянем (название годов правления — Гуансюй) указа «Об установлении основной линии государственной политики». Цзай Тянь привлек группу молодых реформаторов — учеников и единомышленников Кан Ювэя для разработки серии указов о реформах. В общей сложности было издано свыше 60 указов, которые касались системы образования, строительства железных дорог, заводов и фабрик, модернизации сельского хозяйства, развития внутренней и внешней торговли, реорганизации вооружённых сил, чистки государственного аппарата и т.д. Период радикальных реформ окончился 21 сентября того же года, когда вдовствующая Императрица Цыси произвела дворцовый переворот и отменила реформы.\n"+
"\n"+
"[править] XX век\n"+
"\n"+
"[править] Боксерское восстание\n"+
"\n"+
"В мае 1900 года в Китае началось большое восстание, получившее название боксерского или Ихэтуаньского восстания. 20 июня в Пекине был убит германский посланник Кеттелер. Вслед за этим восставшими были осаждены дипломатические миссии, находившиеся в особом квартале Пекина. Было осаждено также здание католического кафедрального собора Петанг (Бейтанг). Начались массовые убийства \"ихэтуанями\" китайцев-христиан, в том числе было убито 222 православных китайца. 21 июня 1900 года Императрица Цыси объявила войну Великобритании, Германии, Австро-Венгрии, Франции, Италии, Японии, США и России. Великие державы согласились о совместных действиях против восставших. Главнокомандующим экспедиционными силами был назначен германский генерал Вальдерзее. Однако, когда он прибыл в Китай, Пекин был уже освобожден небольшим передовым отрядом под командованием русского генерала Линевича. Русская армия заняла Манчжурию.\n"+
"\n"+
"[править] Русско-японская война\n"+
"\n"+
"8 февраля 1904 года началась Русско-японская война за контроль над Манчжурией и Кореей. Война, шедшая на территории Китая была для России неудачной, по её результатам, Россия была вынуждена уступить Японии Порт-Артур и Ляодунский полуостров с частью построенной к тому времени КВЖД.\n"+
"\n"+
"[править] Смерть Цыси\n"+
"\n"+
"14 декабря 1908 года в один день умерли Императрица Цыси и Император Гуансюй, которого Цыси ранее отстранила от власти. Возможно, Гуансюй был отравлен, так как Цыси не хотела, чтобы он её пережил. На престол взошёл Император Пу И, которому было два года. Регентом назначен его отец князь Чунь, однако вскоре власть перешла к его брату.\n"+
"\n"+
"[править] Аннексия Кореи\n"+
"\n"+
"В 1910 году Япония аннексировала Корею, хотя японские войска там находились с начала Русско-японской войны.\n"+
"\n"+
"[править] Революция 1911 года и создание Китайской Республики\n"+
"\n"+
"В 1911 году в Китае началось Учанское восстание. Оно стало началом Синьхайской революции (1911—1913) в Китае, в результате которой было свергнута маньчжурская династия Цин и провозглашено создание Китайской республики.\n"+
"\n"+
"После падения монархии правитель Монголии отказался повиноваться республике и отделился от Китая. 3 ноября им было заключено соглашение с Россией. Англия воспользовалась внутренней борьбой в Китае для превращения Тибета в свою зону влияния. Тибет поднялся на борьбу и заставил китайский гарнизон покинуть страну. Все последующие попытки китайцев восстановить там свою власть пресекались Британией. Россия согласилась считать Тибет английской сферой влияния, а Англия признала русские интересы в независимой (внешней) Монголии.\n"+
"\n"+
"12 февраля 1912 года Император Пу И отрекся от престола. К власти пришел генерал Юань Шикай премьер-министр и главнокомандующий армией. Вскоре он был провозглашен президентом Китая.\n"+
"\n"+
"В 1913 году произошла \"Вторая революция\". Юань Шикай подавил разрозненные выступления в центральных и южных провинциях. В стране устанавливается военная диктатура Юань Шикая, основателя группировки бэйянских (северных) милитаристов. Сунь Ятсен вынужден эмигрировать за границу.\n"+
"\n"+
"[править] Первая мировая война\n"+
"\n"+
"После начала первой мировой войны китайское правительство объявляет о своем нейтралитете и просит воюющие державы не переносить военные действия на территорию Китая, в том числе и на \"арендованные\" державами китайские земли. Однако 22 августа 1914 года Япония объявила о своем состоянии войны с Германией и высадила 30-тысячную армию севернее Циндао - центра немецкой колонии в провинции Шаньдун. После двухмесячной военной кампании Япония захватила германские владения в Шаньдуне, а также распространила свой контроль на всю территорию провинции.\n"+
"\n"+
"В 1915 году китайские принцы голосуют за установленче в Китае монархии с Юанем Шикаем на императорском троне. Распускается парламент. Объявляется монархия. Это вызывает ряд восстаний в провинциях Китая. Независимость от Пекина объявляют провинции Юньнань, Гуйчжоу и Гуанси. Потом отделяются Гуандун, Чжэцзян, Сычуань и Хунань.\n"+
"\n"+
"22 марта 1916 года умирает Юань Шикай.\n"+
"\n"+
"[править] Эра милитаристов\n"+
"\n"+
"После смерти Юань Шикая в Китае начали оформляться многочисленные военно-феодальные вотчины различных милитаристских группировок. Наиболее крупной была бэйянская (северная), делившаяся на фэнтяньскую (маньчжурскую) во главе с бывшим главарем шайки хунхузов Чжан Цзолинем, чжилийскую во главе с генералом Фэн Гочжаном, и аньхойскую во главе с генералом Дуань Цижуем. В провинции Шаньси господствовал милитарист Янь Сишань, заигрывавший с бэйянской группировкой, а в провинции Шэньси - генерал Чэнь Шуфань. Лагерь юго-западных милитаристов состоял из двух крупных группировок: юньнаньской во главе с генералом Тан Цзияо, и гуансийской во главе с генералом Лу Жунтином.\n"+
"\n"+
"Под контролем фэнтяньской группировки находились провинции Хэйлунцзян, Гирин и Фэнтянь, под контролем чжилийской - Шаньдун, Цзянсу, Чжэцзян, Фуцзянь, Цзянси, Хунань, Хубэй и часть Чжили. Фэнтяньская и аньхойская клики финансировались Японией, чжилийская - Англией и США. Ли Юаньхун был ставленником юго-западных милитаристов. Вице-президент генерал Фэн Гочжан ориентировался на Англию и США, а премьер-министр генерал Дуань Цижуй держался прояпонского направления. В 1917 году Япония начала предоставлять Дуань Цижую крупные займы, получая за них все новые и новые уступки, в том числе концессии в Маньчжурии.\n"+
"\n"+
"[править] Победа Гоминьдана\n"+
"\n"+
"Партия Гоминьдан была создана в 1912 году в провинции Гуанчжоу. Примерно в тоже время, в 1921 г., была создана и Китайская коммунистическая партия, малочисленная и не пользовавшаяся в тот период особой популярностью. 8 сентября 1923 в Китай по просьбе Сунь Ятсена, который просил прислать ему человека с которым он мог бы говорить по-английски без переводчика, прибыл агент коминтерна М.М.Бородин, ставший политическим советником ЦИК Гоминьдана и советником Сунь Ятсена. Он организовал сотрудничество между Гоминьданом и КПК. 20 января 1924 г. проходит I Всекитайский съезд Гоминьдана в Гуанчжоу. На съезде был принят курс на союз с китайскими коммунистами и СССР. 16 июня учреждена Военная академия Вампу под руководством Чан Кайши. В первый набор было зачислено 400, во второй - 500, в третий - 800 и четвертый - около 2600 слушателей; при школе было создано два учебных полка. В академию Вампу прибыла большая группа советских военных советников. В октябре 1924 г. в Гуанчжоу на должность главного военного советника прибыл Василий Константинович Блюхер.\n"+
"В марте 1926 Чан Кайши осуществил в Кантоне военный переворот, изгнал из города коммунистов, а спустя три месяца был избран председателем Гоминьдана и главнокомандующим вооруженными войсками. Добившись высокой власти, Чан Кайши пригласил немецких советников во главе бывшим генералом рейхсвера фон Сектом.\n"+
"В качестве советников у Чан Кайши действовали офицеры Германии:\n"+
"\n"+
" * полковник В.Бауэр (друг Гитлера и ученик Людендорфа)\n"+
" * нацист подполковник Крибель\n"+
" * генерал-лейтенант Ветцель\n"+
" * генерал Фалькенхаузен\n"+
"\n"+
"Гоминьдановцы старательно перенимали опыт нацистов по наведению порядка в стране. Китайские офицеры в организованном порядке направлялись на обучение в Германию.\n"+
"В 1926 Национально-революционная армия Китая Чан Кайши предприняла так называемый Великий Северный поход. В течение шести месяцев непрерывных боев от власти местных военных правителей были освобождены центральные районы Китая.\n"+
"В начале 1927 Чан Кайши пошел на открытый развал единого фронта ГМД и КПК: его войска начали разоружение шанхайских рабочих отрядов и дружин, начались массовые аресты и казни профсоюзных деятелей и коммунистов. В ответ на это коммунисты организовали 1 августа в городе Наньчан восстание части гоминьдановских войск, вошедшее в историю Китая как \"Наньчанское восстание\".\n"+
"В декабре 1927 было поднято коммунистическое восстание в Кантоне, которое гоминьдановцы жесточайшим образом подавили после четырех дней кровопролитных боев.\n"+
"После нескольких военных операций к 1927 году войска Гоминьдана контролировали большую часть территории Китая.\n"+
"\n"+
"[править] Японская оккупация и Вторая мировая война\n"+
"\n"+
"Осенью 1931 Япония напала на Китай. 18 сентября после серии провокаций японцы перешли в наступление, за короткое оккупировав всю Манчжурию. В марте 1932 здесь было провозглашено прояпонское марионеточное государство Маньчжоу-Го, которое возглавил Пу И – последний отпрыск маньчжурской династии Цин, свергнутой в годы Синьхайской революции.\n"+
"\n"+
"В этих сложных условиях Чан Кайши был вынужден бороться одновременно с тремя врагами: внешней японской агрессией, спорадическими бунтами отдельных милитаристов на местах, и вооружёнными силами КПК, претендовавшими на захват власти в стране. Он выбрал политику компромисса с японцами, с милитаристами вёл дела в зависимости от конкретных обстоятельств, с коммунистами же никакой компромисс был невозможен. В 1934 году основные силы КПК были блокированы в провинции Цзянси. В этих сложных условиях руководство КПК сумело организовать прорыв, и после многомесячного марша привело войска на Северо-Запад страны в т.н. \"особый район\" с центром в городе Яньань; эти события вошли в историю КПК как \"Великий поход\". Чан Кайши планировал продолжать борьбу с коммунистами и там, но тут взбунтовался ряд его генералов, считавших более приоритетной задачей примирение с коммунистами и совместную борьбу с японской агрессией. В результате \"Сианьского инцидента\" было подписано соглашение о создании единого фронта между КПК и Гоминьданом.\n"+
"\n"+
"7 июля 1937 конфликтом у моста Лугоуцяо недалеко от Пекина началась «большая» война. С этого момента, по мнению китайских историков, начинается Вторая мировая война.\n"+
"\n"+
"\n"+
" Этот раздел не завершён. Вы можете помочь проекту, исправив и дополнив его.\n"+
"Японская оккупация (1940)\n"+
"Японская оккупация (1940)\n"+
"\n"+
"[править] Создание Китайской Народной Республики\n"+
"\n"+
"Разгром милитаристской Японии в августе-сентябре 1945 завершил Вторую мировую войну, освободив от порабощения страны Азиатско-Тихоокеанского региона. В Китае шла ожесточенная гражданская война.\n"+
"Советская Красная Армия полностью оккупировала Манчжурию, приняв капитуляцию фактически у всей японской Квантунской армии. К тому времени на территории Манчжурии действовали лишь разрозненные партизанские отряды и разведгруппы китайских партизан.\n"+
"В сентябре 1945 начала осуществляться массовая переброска вооруженных сил КПК из северного и Восточного Китая на северо-восток страны. К ноябрю туда перешли около 100 тысяч бойцов 8-ой и 4-ой армий. Из этих частей, партизанских формирований и местных жителей была сформирована Объединенная демократическая армия (ОДА) Северо-Востока, которая стала костяком Народно-освободительной армии Китая.\n"+
"Советская армия находилась в Манчжурии вплоть до мая 1946. За это время советская сторона помогла китайским коммунистам организовать, обучить и вооружить новые китайские войска. В результате, когда гоминьдановские войска начали в апреле 1946 входить в Манчжурию, они, к своему удивлению, обнаружили там не разрозненные партизанские отряды, а современную дисциплинированную армию коммунистов, вовсе не намеревавшуюся самораспускаться.\n"+
"Ситуация в Манчжурии стала шоком и для Белого дома. Первый отряд вооруженных сил США в составе двух дивизий морской пехоты высадился в Китае в районе Тяньцзиня еще 30 сентября 1945. К осени в Китае находилось уже свыше 100 тысяч американских военнослужащих.\n"+
"Американские экспедиционные войска, главным образом части морской пехоты, старались не вмешиваться в отношения между КПК и ГМД. Однако они активно взаимодействовали с вооруженными силами легитимного китайского правительства - войсками Гоминьдана, прежде всего в приеме капитуляции японских войск в Северном и Центральном Китае, а также в поддержании порядка и охране различных важных объектов в китайских городах.\n"+
"С самого начала командование войск ГМД допустило стратегическую ошибку: несмотря на успехи первых столкновений с ОДА в Манчжурии, военные действия в Северо-Восточном Китае не были доведены до конца, ГМД направил свои усилия не на борьбу с регулярными войсками КПК, а на уничтожение партизанского движения и партизанских баз в Центральном, Восточном и Северном Китае.\n"+
"Укрепившись с помощью советской стороны, при поддержке местного населения, войска Мао Цзэдуна к осени 1948 достигли численности в 600 тысяч человек. С 1 ноября ОДА стала именоваться 4-й Полевой армией. возглавили ее Линь Бяо.\n"+
"В ноябре 1948 4-я полевая армия перешла к решительным боевым действиям против гоминьдановцев. За короткие сроки было разбито 52 дивизии Чан Кайши, еще 26 дивизий, обученных военными инструкторами США, перешли на сторону КПК. В начале 1949 армия вошла в Северный Китай, где объединилась с войсками 8-й армии КПК. 15 января был взят Тяньцзинь, 22 января - Пекин.\n"+
"К весне 1949 вооруженные силы КПК освободили от гоминьдановцев весь Китай севернее реки Янцзы и восточнее провинции Ганьсу. К концу гражданской войны Народно-освободительная армия представляла собой мощную 4-миллионую армию, крупнейшую в Азии.\n"+
"24 апреля 1949 войска КПК под командованием маршала Лю Бочэна вступили в столицу гоминьдановского Китая - город Нанкин. Само гоминьдановское правительство еще в феврале переехало на юг страны, в Кантон, а затем вместе с остатками верных ему войск - бежало на остров Тайвань.\n"+
"В конце года Народно-освободительная армия Китая уничтожила все основные группировки Гоминьдана на континенте, победоносно завершив тем самым третью гражданскую войну в Китае.\n"+
"1 октября 1949 г. в Пекине была провозглашена Китайская Народная Республика.\n"+
"На следующий же день Советский Союз первым признал КНР и заключил с ней Договор о дружбе, союзе и взаимной помощи. Таким образом, в конце 1949 года родился советско-китайский «монолит» - тот самый, который на многие годы стал кошмаром для Запада.\n"+
"\n"+
"[править] Культурная революция\n"+
"\n"+
"В 1966 году председателем КПК Мао Цзэдуном была начата культурная революция для утверждения маоизма в качестве единственной государственной идеологии и уничтожения политической оппозиции. Было организовано массовое ополчение молодёжи, называвшееся «красногвардейцы». Красногвардейцы занялись преследованием «контререволюционеров» из числа аппарата КПК, интеллигенции и вообще всех, кто мог им не понравиться.\n"+
"\n"+
"[править] Экономическая либерализация\n"+
"\n"+
"После падения \"банды четырех\" власть в стране взяли реформаторы Дэн Сяопин и Ху Яобан, которые в конце 1978 года провозгласили на 3-м пленуме ЦК КПК 11-го созыва политику \"реформ и открытости\". Реальный старт \"Экономической реформе\" был дан на XII съезде КПК (1982 г.). На XIII съезде КПК (1987 г.) было дано подробное толкование теории начального этапа социализма, согласно которой социалистический строй и социалистическая экономическая система - разные вещи, т.е. социалистический политический режим не подразумевает безусловной плановой централизации всей экономики, а позволяет использовать и рыночные механизмы, особенно в паре \"государство-предприятие\". На XIV съезде КПК (1992 г.) был провозглашен курс на построение социалистической рыночной экономической системы с китайской спецификой. Данное изменение идеологии хорошо иллюстрирует высказываение Д.Сяопина: \"Неважно какого цвета кошка - главное, чтобы ловила мышей\".\n"+
"\n"+
"Фактически введение \"Экономической реформы\" означало настоящую \"революцию сверху\", заключавшуюся в постепенном и частичном сворачивании тоталитарной сталинско-маоистской модели жестко централизованной экономики и переводе части отраслей народного хозяйства на рыночные рельсы, но при полностью неизменной политической надстройке в лице монопольно управляющей страной КПК. К концу 70-х исторически слабая экономика Китая \"лежала\" из-за негативных последствий авантюристических кампаний Мао Цзедуна - \"большого скачка\" и \"культурной революции\". От систематического голода в Китае ежегодно страдали практически все 800 млн. крестьян (из миллиардного населения), страна занимала последние места в мире по уровню производства товаров и продовольствия на душу населения. Для решения проблемы голода необходимо было обеспечить стабильный валовый сбор зерна в объеме не менее 400 млн. т в год. Аграрные преобразования были связаны с отменой народной коммуны и заменой ее семейным подрядом и единой коллективной собственностью. Практически все 800 млн. крестьян получили право на свободное сельскохозяйственное производство. В основном была отменена система госзаготовок, освобождены цены на большинство видов сельскохозяйственной продукции. Результатом этих мер стал выход аграрного сектора из застоя, вступление крестьянских хозяйств на путь специализации и повышения товарности. Организованные в деревне по инициативе крестьян волостно-поселковые предприятия позволили обеспечить рост занятости (120 млн. чел.) и повысить жизненный уровень крестьян.Задача обеспечения страны зерном была в основном решена в 80-х. Постепенно в деревне сформировалась двухслойная хозяйственная система на основе сочетания коллективной собственности и семейного подряда.\n"+
"\n"+
"В области промышленной политики правительство Китая, начиная с 1984 года сделало упор концепцию плановой товарной экономики. На практике это означало перевод части отдельных городских предприятий на самоокупаемость. Позже правительство разрешило и подразделениям армии Китая (НОАК) перейти на самообеспечение и заниматься свободным предпринимательством. В соответствии с принципом \"Чжуа Да Фан Сяо\" (\"держать в руках большие предприятия, отпустить маленькие\")многиемелкиегоспредприятияполучилиправоизменитьнетолькомеханизмхозяйствования,ноиформусобственности.Этопозволилогосударствусосредоточитьсилынаулучшенииположениякрупныхпредприятий.Четырегорода-Шэньчжэнь,Чжухай,Сямынь,Шаньтоу-былиобъявленыспециальнымиэкономическимизонами.Вследзаними14приморскихгородов,четыререгионавустьяхрекЯнцзыиЧжуцзян,юго-восточнаячастьпровинцииФуцзяньирегионврайонеБахайскогозаливасталиоткрытымиэкономическимизонами.НаостровеХайнаньбыласозданаодноименнаяноваяпровинция,асамонсталспециальнойэкономическойзоной.Всеэтигородаирайоныполучилиразличныеинвестиционныеиналоговыельготыдляпривлеченияиностранногокапиталаитехнологий,заимствованияуиностранныхпартнеровэффективныхметодовуправления.Быстроеразвитиеихэкономикиспособствовалоэффективномуростувмасштабестраны.Характерно,чтозначительнуюдолюввозимогокапиталананачальномэтапеобеспечилакитайскаядиаспора(хуацяо),проживающаяпреимущественновстранахтихоокеанскогобассейна(основныезоныкомпактногопроживания:Гонконг,Макао,Сингапур,Малайзия,США).Успешноепроведениеполитикилиберализациивсочетаниисжесткопроводимойполитикойограничениярождаемости(снижениерождаемостиза20летсоставилонеменее200млн.человек)позволилосоздатьмногоукладнуюэкономику,вкоторойгоспредприятиядают48%промышленнойпродукции,коллективные-38%,частные,втомчислесиностраннымучастием,-13,5%.Надолюгосударственнойторговлиприходитсясвыше41%общегорозничногооборота,коллективной-почти28%ичастной-31%.Долярыночныхценпопотребительскимтоварамдостигла90%,средствампроизводства-80%,посельскохозяйственнымпродуктам-85%.Долявидовпромышленнойп
"\n"+
"В начале 21-го века Китай превратился в \"мировую фабрику\" куда переводится ряд производств из развитых стран Европы, Северной Америки и Японии. Бурный экономический рост во многом связан с дешевизной рабочей силы, слабым уровнем техники безопасности и низким контролем за экологией. В результате Китай уже стал вторым загрязнителем мировой атмосферы и гидросферы, после гораздо более мощной экономики США, а также вышел в \"лидеры\" по эррозии почвы (особенно в северных областях). Возросший из-за роста авто- и мотопарка уровень импорта Китаем нефти (3,2 млн. баррелей/сут. в 2005-м, 2-е место в мире) приводит в последние годы к росту ее среднемировой цены.\n"+
"\n"+
"В тоже время экономическое и политическое влияние страны в мире в последние годы постоянно возрастает. Так Китаю в 1997-м и 1999-и годах были возращены \"арендованные\" еще у Поднебесной империи территории Гонконг (Сянган) и Макао (Аомынь). Постоянно возрастает уровень обороноспособности страны и техническое оснащение НОАК, чему в немалой степени способствует и РФ, поставляющая в Китай самые современные виды вооружения.\n"+
"\n"+
"Либерализация экономики КНР пока не сопровождается смягчением политического режима. В стране продолжаются политические репрессии против оппозиции, особенно масштабно реализованные во время \"событий на площади Тяньаньмэнь\" в мае 1989-го, жестко контролируются СМИ, включая Интернет. В тоже время в последние годы предпринят ряд важных изменений устава КПК, например, в партию разрешено вступать представителям предпринимательских кругов, введена ротация высших кадров руководства Партии. Во внутренней политике сняты все ограничения на рост личных состояний и разрешено владение личными автомобилями. В тоже время страна лидирует в мире по количеству смертных казней (более 7000 в год). Несмотря на такую суровую практику, уровень преступности и коррупции постоянно возрастает.\n"+
"\n"+
"Политика либерализации дала сенсационно высокие результаты, перевела экономику Китая на иной качественный уровень. При этом развитие экономики идет неравномерно по регионам, накапливаются социальные диспропорции, а экологическим аспектам уделяется недостаточное внимание, что уже затрагивает не только территорию Китая, но и интересы сопредельных с ним стран.\n"+
"\n"+
"[править] См. также\n"+
"\n"+
" * Китай (цивилизация)\n"+
" * События на площади Тяньаньмэнь 1989 года\n"+
"\n"+
"[править] Литература\n"+
"\n"+
" * Васильев Л.С. Древний Китай: в 3 т. Т. 3. Период Чжаньго (V–III вв. до н.э.). М.: Восточная литература, 2006. ISBN 502018103X\n"+
" * Непомнин О.Е. История Китая: Эпоха Цин. XVII – начало XX века. М.: Восточная литература, 2005. ISBN 5020184004\n";
vardevanagari=
"भारत\n"+
"विकिपीडिया, एक मुक्त ज्ञानकोष से\n"+
"Jump to: navigation, search\n"+
" यह लेख एक निर्वाचित लेख उम्मीदवार है। अधिक जानकारी के लिए और इस लेख को निर्वाचित लेख बनने के लिए क्या आवश्यकताएँ हैं यह जानने के लिए कृपया यहाँ देखें।\n"+
"भारत गणराज्य\n"+
"Flag of भारत Coat of arms of भारत\n"+
"ध्वज कुलचिह्न\n"+
"राष्ट्रवाक्य: \"सत्यमेव जयते\" (संस्कृत)\n"+
"\n"+
"सत्य ही विजयी होता है\n"+
"राष्ट्रगान: जन गण मन\n"+
"भारत की स्थिति\n"+
"राजधानी नई दिल्ली\n"+
"८७, ५९०) 28°34′ N 77°12′ E\n"+
"सबसे बड़ा शहर मुम्बई\n"+
"राजभाषा(एँ) हिन्दी, अंग्रेज़ी तथा अन्य भारतीय भाषाएं\n"+
"भारत गणराज्य, पौराणिक जम्बुद्वीप, दक्षिण एशिया में स्थित एक देश है। यह भारतीय उपमहाद्वीप का सबसे बड़ा देश है। भारत का भौगोलिक फैलाव 8० 4' से 37० 6' उत्तरी अक्षांश तक तथा 68० 7' से 97० 25'पूर्वी देशान्तर तक है । भारत का क्षेत्रफल ३२,८७,२६३ वर्ग कि. मी. हैं | भारत का विस्तार उत्तर से दक्षिण तक ३,२१४ कि. मी. और पूर्व से पश्चिम तक २,९३३ कि. मी. हैं । भारत की समुद्र तट रेखा ७५१६.६ किलोमीटर लम्बी है। भारत, भौगोलिक दृष्टि से विश्व का सातवाँ सबसे बड़ा और जनसँख्या के दृष्टिकोण से दूसरा बड़ा देश है | भारत के पश्चिम में पाकिस्तान , उत्तर-पूर्व मे चीन, नेपाल, और भूटान और पूर्व में बांग्लादेश और म्यांमार देश स्थित हैं। हिन्द महासागर में इसके दक्षिण पश्चिम में मालदीव, दक्षिण में श्रीलंका और दक्षिण-पूर्व में इंडोनेशिया है। भारत उत्तर-पश्चिम में अफ़्ग़ानिस्तान के साथ सीमा का दावा करता है। इसके उत्तर में हिमालय पर्वत है। दक्षिण में हिन्द महासागर है। पूर्व में बंगाल की खाड़ी है। पश्चिम में अरब सागर है। भारत में कई बड़ी नदियाँ है। गंगा नदी भारतीय सभ्यता मै बहुत पवित्र मानी जाती है। अन्य बड़ी नदियाँ ब्रह्मपुत्र, यमुना, गोदावरी, कावेरी, कृष्णा, चम्बल, सतलज, बियास हैं ।\n"+
"\n"+
"भारत की १०० करोड़ (१ अरब) से अधिक जनसंख्या, चीन के बाद विश्व में सबसे अधिक है। यह विश्व का सबसे बड़ा लोकतंत्र है। यहाँ ३०० से अधिक भाषाएँ बोली जाती है (साइटेसन चाहिए)। यह एक बहुत प्राचीन सभ्यता की भूमि है।\n"+
"\n"+
"भारत विश्व की दसवीं सबसे बड़ी अर्थव्यवस्था है, किन्तु हाल में भारत ने काफी प्रगति की है, और ताज़ा स्थिति में भारत विश्व में तीसरे, चौथे स्थान पर होने का दावा करता है (साइटेसन चाहिए)। भारत भौगोलिक क्षेत्रफल के आधार पर विश्व का सातवाँ सबसे बड़ा राष्ट्र है। यह विश्व की कुछ प्राचीनतम सभ्यताओं का पालना रहा है जैसे - सिन्धु घाटी सभ्यता , और महत्वपूर्ण ऐतिहासिक व्यापार पथों का अभिन्न अंग है। विश्व के चार प्रमुख धर्म : हिन्दू , बौध , जैन तथा सिख भारत में प्रतिपादित हुए | १९४७ में स्वतंत्रता प्राप्ति से पूर्व ब्रिटिश भारत के रूप में ब्रिटिश साम्राज्य के प्रमुख अंग भारत ने विगत २० वर्ष में सार्थक प्रगति की है, विशेष रूप से आर्थिक और सैन्य | भारतीय सेना एक क्षेत्रिय शक्ति और विश्वव्यापक शक्ति है।\n"+
"\n"+
"भारत की राजधानी नई दिल्ली है। भारत के अन्य बड़े महानगर मुम्बई (बम्बई), कोलकाता (कलकत्ता) और चेन्नई (मद्रास) हैं।\n"+
"\n"+
"\n"+
"अनुक्रम\n"+
"[छुपाएं]\n"+
"\n"+
" * १ नाम\n"+
" * २ इतिहास\n"+
" * ३ सरकार\n"+
" * ४ राजनीति\n"+
" * ५ राज्य और केन्द्रशासित प्रदेश\n"+
" * ६ भूगोल और मौसम\n"+
" * ७ अर्थव्यवस्था\n"+
" * ८ जनवृत्त\n"+
" * ९ संस्कृति\n"+
" * १० यह भी देखें\n"+
" * ११ बाहरी कड़ियाँ\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] नाम\n"+
"मुख्य लेख: भारत नाम की उत्पत्ति\n"+
"\n"+
"भारत के दो आधिकारिक नाम है हिन्दी में भारत और अंग्रेज़ी में इन्डिया (India)। इन्डिया नाम की उत्पत्ति सिन्धु नदी के फारसी नाम से हुई। भारत नाम एक प्राचीन हिन्दू राजा भरत, जिनकी कथा महाभारत में है, के नाम से लिया गया है। एक तीसरा नाम हिन्दुस्तान (उत्पत्ति फारसी) या हिन्दुओं की भूमि मुगल काल से प्रयोग होता है यद्यपि इसका समकालीन उपयोग कम है।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] इतिहास\n"+
"मुख्य लेख: भारतीय इतिहास\n"+
"\n"+
"पाषाण युग भीमबेटका मध्य प्रदेश की गुफाएं भारत में मानव जीवन का प्राचीनतम प्रमाण है। प्रथम स्थाई बस्तियों ने ९००० वर्ष पूर्व स्वरुप लिया। यही आगे चल कर सिन्धु घाटी सभ्यता में विकसित हुई , जो २६०० ईसवी और १९०० ईसवी के मध्य अपने चरम पर थी। लगभग १६०० ईसापूर्व आर्य भारत आए और उत्तर भारतीय क्षेत्रों में वैदिक सभ्यता का सूत्रपात किया । इस सभ्यता के स्रोत वेद और पुराण हैं। यह परम्परा कई सहस्र वर्ष पुरानी है। इसी समय दक्षिण बारत में द्रविड़ सभ्यता का विकास होता रहा। दोनो जातियों ने एक दूसरे की खूबियों को अपनाते हुए भारत में एक मिश्रित संस्कृति का निर्माण किया।\n"+
"\n"+
"५०० ईसवी पूर्व कॆ बाद, कई स्वतंत्र राज्य बन गए। उत्तर में मौर्य राजवंश, जिसमें बौद्ध महाराजा अशोक सम्मिलित थे, ने भारत के सांस्कृतिक पटल पर उल्लेखनीय छाप छोड़ी। १८० ईसवी के आरम्भ से, मध्य एशिया से कई आक्रमण हुए, जिनके परिणामस्वरूप उत्तरी भारतीय उपमहाद्वीप में यूनानी, शक, पार्थी और अंततः कुषाण राजवंश स्थापित हुए | तीसरी शताब्दी के आगे का समय जब भारत पर गुप्त वंश का शासन था, भारत का \"स्वर्णिम काल\" कहलाया।\n"+
"तीसरी शताब्दी में सम्राट अशोक द्वारा बनाया गया मध्य प्रदेश में साँची का स्तूप\n"+
"तीसरी शताब्दी में सम्राट अशोक द्वारा बनाया गया मध्य प्रदेश में साँची का स्तूप\n"+
"\n"+
"दक्षिण भारत में भिन्न-भिन्न समयकाल में कई राजवंश चालुक्य, चेर, चोल, पल्लव तथा पांड्य चले | विज्ञान, कला, साहित्य, गणित, खगोल शास्त्र, प्राचीन प्रौद्योगिकी, धर्म, तथा दर्शन इन्हीं राजाओं के शासनकाल में फ़ले-फ़ूले |\n"+
"\n"+
"१२वीं शताब्दी के प्रारंभ में, भारत पर इस्लामी आक्रमणों के पश्चात, उत्तरी व केन्द्रीय भारत का अधिकांश भाग दिल्ली सल्तनत के शासनाधीन हो गया; और बाद में, अधिकांश उपमहाद्वीप मुगल वंश के अधीन । दक्षिण भारत में विजयनगर साम्राज्य शक्तिशाली निकला। हालांकि, विशेषतः तुलनात्मक रूप से, संरक्षित दक्षिण में अनेक राज्य शेष रहे अथवा अस्तित्व में आये।\n"+
"\n"+
"१७वीं शताब्दी के मध्यकाल में पुर्तगाल, डच, फ्रांस, ब्रिटेन सहित अनेकों यूरोपीय देशों, जो भारत से व्यापार करने के इच्छुक थे, उन्होनें देश की शासकीय अराजकता का लाभ प्राप्त किया। अंग्रेज दूसरे देशों से व्यापार के इच्छुक लोगों को रोकने में सफल रहे और १८४० तक लगभग संपूर्ण देश पर शासन करने में सफल हुए। १८५७ में ब्रिटिश इस्ट इंडिया कम्पनी के विरुद्ध असफल विद्रोह, जो कि भारतीय स्वतन्त्रता के प्रथम संग्राम से जाना जाता है, के बाद भारत का अधिकांश भाग सीधे अंग्रेजी शासन के प्रशासनिक नियंत्रण में आ गया।\n"+
"कोणार्क चक्र - १३वीं शताब्दी में बने उड़ीसा के सूर्य मन्दिर में स्थित, यह दुनिया के सब से प्रसिद्घ ऐतिहासिक स्थानों में से एक है।\n"+
"कोणार्क चक्र - १३वीं शताब्दी में बने उड़ीसा के सूर्य मन्दिर में स्थित, यह दुनिया के सब से प्रसिद्घ ऐतिहासिक स्थानों में से एक है।\n"+
"\n"+
"बीसवीं शताब्दी के प्रारंभ में एक लम्बे समय तक स्वतंत्रता प्राप्ति के लिये विशाल अहिंसावादी संघर्ष चला, जिसका नेतृत्व महात्मा गांधी, जो कि आधिकारिक रुप से आधुनिक भारत के राष्ट्रपिता से संबोधित किये जाते हैं, ने किया। ईसके साथ - साथ चंद्रशेखर आजाद, सरदार भगत सिंह, सुख देव, राजगुरू, नेताजी सुभाष चन्द्र बोस आदि के नेतृत्व मे चले क्रांतिकारी संघर्ष के फलस्वरुप 15 अगस्त, 1947 भारत ने अंग्रेजी शासन से पूर्णतः स्वतंत्रता प्राप्त की। तदुपरान्त 26 जनवरी, 1950 को भारत एक गणराज्य बना।\n"+
"\n"+
"एक बहुजातीय तथा बहुधर्मिक राष्ट्र होने के कारण भारत को समय-समय पर साम्प्रदायिक तथा जातीय विद्वेष का शिकार होना पङा है। क्षेत्रीय असंतोष तथा विद्रोह भी हालाँकि देश के अलग-अलग हिस्सों में होते रहे हैं, पर इसकी धर्मनिरपेक्षता तथा जनतांत्रिकता, केवल १९७५-७७ को छोड़, जब तत्कालीन प्रधानमंत्री इंदिरा गांधी ने आपातकाल की घोषणा कर दी थी, अक्षुण्य रही है।\n"+
"\n"+
"भारत के पड़ोसी राष्ट्रों के साथ अनसुलझे सीमा विवाद हैं। इसके कारण इसे छोटे पैमानों पर युद्ध का भी सामना करना पड़ा है। १९६२ में चीन के साथ, तथा १९४७, १९६५, १९७१ एवम् १९९९ में पाकिस्तान के साथ लड़ाइयाँ हो चुकी हैं।\n"+
"\n"+
"भारत गुटनिरपेक्ष आन्दोलन तथा संयुक्त राष्ट्र संघ के संस्थापक सदस्य देशों में से एक है।\n"+
"\n"+
"१९७४ में भारत ने अपना पहला परमाणु परीक्षण किया था जिसके बाद १९९८ में 5 और परीक्षण किये गये। १९९० के दशक में किये गये आर्थिक सुधारीकरण की बदौलत आज देश सबसे तेजी से विकासशील राष्ट्रों की सूची में आ गया है।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] सरकार\n"+
"मुख्य लेख: भारत सरकार\n"+
"\n"+
"भारत का संविधान भारत को एक सार्वभौमिक, समाजवादी, धर्मनिरपेक्ष, लोकतान्त्रिक गणराज्य की उपाधि देता है। भारत एक लोकतांत्रिक गणराज्य है, जिसका द्विसदनात्मक संसद वेस्टमिन्स्टर शैली के संसदीय प्रणाली द्वारा संचालित है। इसके शासन में तीन मुख्य अंग हैं: न्यायपालिका, कार्यपालिका और व्यवस्थापिका।\n"+
"\n"+
"राष्ट्रपति,जो कि राष्ट्र का प्रमुख है, has a largely ceremonial role. उसके कार्यों में संविधान का अभिव्यक्तिकरण, प्रस्तावित कानूनों (विधेयक) पर अपनी सहमति देना, और अध्यादेश जारी करना। वह भारतीय सेनाओं का मुख्य सेनापति भी है। राष्ट्रपति और उपराष्ट्रपति को एक अप्रत्यक्ष मतदान विधि द्वारा ५ वर्षों के लिये चुना जाता है। प्रधानमन्त्री सरकार का प्रमुख है और कार्यपालिका की सारी शक्तियाँ उसी के पास होती हैं। इसका चुनाव राजनैतिक पार्टियों या गठबन्धन के द्वारा प्रत्यक्ष विधि से संसद में बहुमत प्राप्त करने पर होता है। बहुमत बने रहने की स्थिति में इसका कार्यकाल ५ वर्षों का होता है। संविधान में किसी उप-प्रधानमंत्री का प्रावधान नहीं है पर समय-समय पर इसमें फेरबदल होता रहा है।\n"+
"\n"+
"व्यवस्थापिका संसद को कहते हैं जिसके दो सदन हैं - उच्चसदन राज्यसभा, or Council of States,और निम्नसदन लोकसभा. राज्यसभा में २४५ सदस्य होते हैं जबकि लोकसभा में ५५२। राज्यसभा के सदस्यों का चुनाव, अप्रत्यक्ष विधि से ६ वर्षों के लिये होता है, जबकि लोकसभा के सदस्यों का चुनाव प्रत्यक्ष विधि से, ५ वर्षों की अवधि के लिये। १८ वर्ष से अधिक उम्र के सभी भारतीय नागरिक मतदान कर सकते हैं।\n"+
"\n"+
"कार्यपालिका के तीन अंग हैं - राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति और मंत्रीमंडल। मंत्रीमंडल का प्रमुख प्रधानमंत्री होता है। मंत्रीमंडल के प्रत्येक मंत्री को संसद का सदस्य होना अनिवार्य है। कार्यपालिका, व्यवस्थापिका से नीचे होता है।\n"+
"\n"+
"भारत की स्वतंत्र न्यायपालिका का शीर्ष सर्वोच्च न्यायालय है, जिसका प्रधान प्रधान न्यायाधीश होता है। सर्वोच्च न्यायालय को अपने नये मामलों तथा उच्च न्यायालयों के विवादों, दोनो को देखने का अधिकार है। भारत में 21 उच्च न्यायालय हैं, जिनके अधिकार और उत्तरदायित्व सर्वोच्च न्यायालय की अपेक्षा सीमित हैं। न्यायपालिका और व्यवस्थापिका के परस्पर मतभेद या विवाद का सुलह राष्ट्रपति करता है।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] राजनीति\n"+
"मुख्य लेख: भारत की राजनीति\n"+
"भारत का मानचित्र\n"+
"भारत का मानचित्र\n"+
"\n"+
"स्वतंत्र भारत के इतिहास में उसकी सरकार मुख्य रूप से भारतीय राष्ट्रीय कान्ग्रेस पार्टी के हाथ में रही है। स्वतन्त्रतापूर्व भारत में सबसे बडे़ राजनीतिक संगठन होने के कारण काँग्रेस की, जिसका नेता मूल रूप से नेहरू - गाँधी परिवार का कोई न कोई सदस्य होता है, चालीस वर्षों तक राष्ट्रीय राजनीति में प्रमुख भूमिका रही। १९७७ में, पूर्व काँग्रेस शासन की इंदिरा गाँधी के आपातकाल लगाने के बाद एक संगठित विपक्ष जनता पार्टी ने चुनाव जीता और उसने अत्यधिक छोटी अवधि के लिये एक गैर-काँग्रेसी सरकार बनाई।\n"+
"\n"+
"१९९६ में, भारतीय जनता पार्टी (भाजपा), सबसे बड़े राजनीतिक संगठन के रूप में उभरी और उसने काँग्रेस के आगे इतिहास में पहली बार एक ठोस विपक्ष प्रस्तुत किया। परन्तु आगे चलकर सत्ता वास्तविक रूप से दो गठबन्धन सरकारों के हाथ में रही जिन्हें काँग्रेस का सम्पूर्ण समर्थन था। १९९९ में, भाजपा ने छोटे दलों को साथ लेकर राष्ट्रीय जनतान्त्रिक गठबन्धन (राजग) बनाया और ५ वर्षों तक कार्यकाल पूरा करने वाली वह पहली गैर-काँग्रेसी सरकार बनी। १९९९ से पूर्व का दशक अल्पावधि सरकारों का था, इन वर्षों में सात भिन्न सरकारें बनी। परन्तु १९९१ मे बनी काँग्रेस सरकार ने अपना ५ वर्ष का कार्यकाल पूरा किया और कई आर्थिक सुधार लाई।\n"+
"\n"+
"भारतीय आम चुनाव २००४ के फ़लस्वरूप काँग्रेस दल ने सर्वाधिक सीटें जीतीं और वह बड़े ही कम बहुमत से सत्ता में वापिस आई। काँग्रेस ने गठजोड़ द्वारा भारतीय कम्युनिस्ट पार्टी (मार्क्सवादी) और बहुत सी राज्य स्तरीय पार्टियों को साथ लेकर यूनाईटेड प्रोग्रेसिव अलायन्स (यूपीए) नामक सरकार बनाई। आज बीजेपी और उसके सहयोगी विपक्ष में मुख्य भूमिका निभाते हैं। राष्ट्रीय स्तर पर किसी विशेष पार्टी का दबदबा न होने और राज्य स्तर की कई पार्टियों के राष्ट्रीय स्तर पर उभरने के कारण १९९६ से बनी सभी सरकारों को राजनीतिक गठबन्धनों की आवश्यक्ता पड़ी है।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] राज्य और केन्द्रशासित प्रदेश\n"+
"मुख्य लेख: भारत के राज्य\n"+
"\n"+
"वर्तमान में भारत २८ राज्यों, ६ केन्द्रशासित प्रदेशों और राजधानी दिल्ली मे बँटा हुआ है। राज्यों की चुनी हुई स्वतंत्र सरकारें हैं जबकि केन्द्रशासित प्रदेशों पर केन्द्र द्वारा नियुक्त प्रबंधन शासन करता है, हालाँकि कुछ की लोकतांत्रिक सरकार भी है।\n"+
"\n"+
"अन्टार्कटिका और दक्षिण गंगोत्री और मैत्री पर भी भारत के वैज्ञानिक स्थल हैं यद्यपि अभी तक कोई वास्तविक आधिपत्य स्थापित नहीं किया गया है।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] भूगोल और मौसम\n"+
"मुख्य लेख: भारत का भूगोल\n"+
"हिमालय उत्तर में जम्मू और काश्मीर से लेकर पूर्व में अरुणाचल प्रदेश तक भारत की अधिकतर पूर्वी सीमा बनाता है\n"+
"हिमालय उत्तर में जम्मू और काश्मीर से लेकर पूर्व में अरुणाचल प्रदेश तक भारत की अधिकतर पूर्वी सीमा बनाता है\n"+
"\n"+
"भारत के अधिकतर उत्तरी और उत्तरपश्चिमीय प्रांत हिमालय की पहाङियों में स्थित हैं। शेष का उत्तरी, मध्य और पूर्वी भारत गंगा के उपजाऊ मैदानों से बना है। उत्तरी-पूर्वी पाकिस्तान से सटा हुआ, भारत के पश्चिम में थार का मरुस्थल है। दक्षिण भारत लगभग संपूर्ण ही दक्खन के पठार से निर्मित है। यह पठार पूर्वी और पश्चिमी घाटों के बीच स्थित है।\n"+
"\n"+
"कई महत्वपूर्ण और बड़ी नदियाँ जैसे गंगा, ब्रह्मपुत्र, यमुना, गोदावरी और कृष्णा भारत से होकर बहती हैं। इन नदियों के कारण उत्तर भारत की भूमि कृषि के लिए उपजाऊ है।\n"+
"\n"+
"भारत के विस्तार के साथ ही इसके मौसम में भी बहुत भिन्नता है। दक्षिण में जहाँ तटीय और गर्म वातावरण रहता है वहीं उत्तर में कड़ी सर्दी, पूर्व में जहाँ अधिक बरसात है वहीं पश्चिम में रेगिस्तान की शुष्कता। भारत में वर्षा मुख्यतया मानसून हवाओं से होती है।\n"+
"\n"+
"भारत के मुख्य शहर है - दिल्ली, मुम्बई, कोलकाता, चेन्नई, बंगलोर ( बेंगलुरु ) | ये भी देंखे - भारत के शहर\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] अर्थव्यवस्था\n"+
"मुख्य लेख: भारत की अर्थव्यवस्था\n"+
"सूचना प्रोद्योगिकी (आईटी) भारत के सबसे अधिक विकासशील उद्योगों में से एक है, वार्षिक आय $२८५० करोड़ डालर, इन्फ़ोसिस, भारत की सबसे बडी आईटी कम्पनियों में से एक\n"+
"सूचना प्रोद्योगिकी (आईटी) भारत के सबसे अधिक विकासशील उद्योगों में से एक है, वार्षिक आय $२८५० करोड़ डालर, इन्फ़ोसिस, भारत की सबसे बडी आईटी कम्पनियों में से एक\n"+
"\n"+
"मुद्रा स्थानांतरण की दर से भारत की अर्थव्यवस्था विश्व में दसवें और क्रयशक्ति के अनुसार चौथे स्थान पर है। वर्ष २००३ में भारत में लगभग ८% की दर से आर्थिक वृद्धि हुई है जो कि विश्व की सबसे तीव्र बढती हुई अर्थव्यवस्थओं में से एक है। परंतु भारत की अत्यधिक जनसंख्या के कारण प्रतिव्यक्ति आय क्रयशक्ति की दर से मात्र ३२६२ अमेरिकन डॉलर है जो कि विश्व बैंक के अनुसार १२५वें स्थान पर है। भारत का विदेशी मुद्रा भंडार १४३ अरब अमेरिकन डॉलर है। मुम्बई भारत की आर्थिक राजधानी है और भारतीय रिजर्व बैंक और बॉम्बे स्टॉक एक्सचेंज का मुख्यालय भी। यद्यपि एक चौथाई भारतीय अभी भी निर्धनता रेखा से नीचे हैं, तीव्रता से बढ़ती हुई सूचना प्रोद्योगिकी कंपनियों के कारण मध्यमवर्गीय लोगों में वृद्धि हुई है। १९९१ के बाद भारत मे आर्थिक सुधार की नीति ने भारत के सर्वंगीण विकास मे बडी भूमिका निभाआयी।\n"+
"\n"+
"१९९१ के बाद भारत मे हुए [आर्थिक सुधार। आर्थिक सुधारोँ]] ने भारत के सर्वांगीण विकास मे बड़ी भूमिका निभाई। भारतीय अर्थव्यवस्था ने कृषि पर अपनी ऐतिहासिक निर्भरता कम की है और कृषि अब भारतीय सकल घरेलू उत्पाद (जीडीपी) का केवल २५% है। दूसरे प्रमुख उद्योग हैं उत्खनन, पेट्रोलियम, बहुमूल्य रत्न, चलचित्र, टेक्स्टाईल, सूचना प्रोद्योगिकी सेवाएं, तथा सजावटी वस्तुऐं। भारत के अधिकतर औद्योगिक क्षेत्र उसके प्रमुख महानगरों के आसपास स्थित हैं। हाल ही के वर्षों में $१७२० करोड़ अमरीकी डालर वार्षिक आय २००४-२००५ के साथ भारत सॉफ़्टवेयर और बीपीओ सेवाओं का सबसे बडा केन्द्र बनकर उभरा है। इसके साथ ही कई लघु स्तर के उद्योग भी हैं जोकि छोटे भारतीय गाँव और भारतीय नगरों के कई नागरिकों को जीविका प्रदान करते हैं। पिछले वषों मंे भारत में वित्तीय संस्थानो ने विकास में बड़ी भूमिका निभाई है।\n"+
"\n"+
"केवल तीस लाख विदेशी पर्यटकों के प्रतिवर्ष आने के बाद भी भार्तीय पर्यटन राष्ट्रीय आय का एक अति आवश्यक परन्तु कम विकसित स्त्रोत है। पर्यटन उद्योग भारत के जीडीपी का कुल ५.३% है। पर्यटन १०% भारतीय कामगारों को आजीविका देता है। वास्तविक संख्या ४.२ करोड है। आर्थिक रूप से देखा जाए तो पर्यटन भारतीय अर्थव्यवस्था को लगभग $४०० करोड डालर प्रदान करता है। भारत के प्रमुख व्यापार सहयोगी हैं अमरीका, जापान, चीन और संयुक्त अरब अमीरात।\n"+
"\n"+
"भारत के निर्यातों में कृषि उत्पाद, चाय, कपड़ा, बहुमूल्य रत्न व ज्वैलरी, साफ़्टवेयर सेवायें, इंजीनियरिंग सामान, रसायन तथा चमड़ा उत्पाद प्रमुख हैं जबकि उसके आयातों में कच्चा तेल, मशीनरी, बहुमूल्य रत्न, फ़र्टिलाइज़र तथा रसायन प्रमुख हैं। वर्ष २००४ के लिये भारत के कुल निर्यात $६९१८ करोड़ डालर के थे जबकि उसके आयात $८९३३ करोड डालर के थे।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] जनवृत्त\n"+
"मुख्य लेख: भारत के लोग\n"+
"\n"+
"भारत चीन के बाद विश्व का दूसरा सबसे बड़ी जनसंख्या वाला देश है। भारत की विभिन्नताओं से भरी जनता में भाषा, जाति और धर्म, सामाजिक और राजनीतिक संगठन के मुख्य शत्रु हैं।\n"+
"हिन्दुत्व भारत का सबसे बङा धर्म है - इस चित्र मे गोआ का एक मंदिर दर्शाया गया है\n"+
"हिन्दुत्व भारत का सबसे बङा धर्म है - इस चित्र मे गोआ का एक मंदिर दर्शाया गया है\n"+
"\n"+
"भारत में ६४.८ प्रतिशत साक्षरता है जिसमे से ७५.३ % पुरुष और ५३.७% स्त्रियाँ साक्षर है। लिंग अनुपात की दृष्टि से भारत में प्रत्येक १००० पुरुषों के पीछे मात्र ९३३ महिलायें हैं। कार्य भागीदारी दर (कुल जनसंख्या मे कार्य करने वालों का भाग) ३९.१% है। पुरुषों के लिये यह दर ५१.७% और स्त्रियों के लिये २५.६% है। भारत की १००० जनसंख्या में २२.३२ जन्मों के साथ बढती जनसंख्या के आधे लोग २२.६६ वर्ष से कम आयु के हैं।\n"+
"\n"+
"यद्यपि भारत की ८०.५ प्रतिशत जनसंख्या हिन्दू है, १३.४ प्रतिशत जनसंख्या के साथ भारत विश्व में मुसलमानों की संख्या में भी इंडोनेशिया के बाद दूसरे स्थान पर है। अन्य धर्मावलम्बियों में ईसाई (२.३३ %), सिख (१.८४ %), बौद्ध (०.७६ %), जैन (०.४० %), अय्यावलि (०.१२ %), यहूदी, पारसी, अहमदी और बहाई आदि सम्मिलित हैं।\n"+
"\n"+
"भारत दो मुख्य भाषा सूत्रों, आर्यन् और द्रविङियन्, का भी स्त्रोत है (साइटेसन चाहिए)। भारत का संविधान कुल २३ भाषाओं को मान्यता देता है। हिन्दी और अंग्रेजी केन्द्रीय सरकार द्वारा सरकारी कामकाज के लिये उपयोग की जाती है। संस्कृत और तमिल जैसी अति प्राचीन भाषाएं भारत में ही जन्मी हैं। कुल मिलाकर भारत में १६५२ से भी अधिक भाषाएं एवं बोलियाँ बोली जातीं हैं।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] संस्कृति\n"+
"मुख्य लेख: भारतीय संस्कृति\n"+
"ताजमहल विश्व के सबसे प्रसिद्ध पर्यटक स्थलों में गिना जाता है।\n"+
"ताजमहल विश्व के सबसे प्रसिद्ध पर्यटक स्थलों में गिना जाता है।\n"+
"\n"+
"भारत की सांस्कृतिक धरोहर बहुत संपन्न है। यहां की संस्कृति अनोखी है, और वर्षों से इसके कई अवयव अबतक अक्षुण्य हैं। आक्रमणकारियों तथा प्रवासियों से विभिन्न चीजों को समेटकर यह एक मिश्रित संस्कृति बन गई है। आधुनिक भारत का समाज, भाषाएं, रीति-रिवाज इत्यादि इसका प्रमाण हैं। ताजमहल और अन्य उदाहरण, इस्लाम प्रभावित स्थापत्य कला के अतिसुन्दर नमूने हैं।\n"+
"गुम्पा नृत्य एक तिब्बती बौद्ध समाज का सिक्किम में छिपा नृत्य है। यह बौद्ध नव बर्ष में है।\n"+
"गुम्पा नृत्य एक तिब्बती बौद्ध समाज का सिक्किम में छिपा नृत्य है। यह बौद्ध नव बर्ष में है।\n"+
"\n"+
"भारतीय समाज बहुधर्मिक, बहुभाषी तथा मिश्र-सांस्कृतिक है। पारंपरिक भारतीय पारिवारिक मूल्यों को काफी आदर की दृष्टि से देखा जाता है।\n"+
"\n"+
"विभिन्न धर्मों के इस भूभाग पर कई मनभावन पर्व त्यौहार मनाए जाते हैं - दिवाली, होली, दशहरा. पोंगल तथा ओणम . ईद-उल-फितर, मुहर्रम, क्रिसमस, ईस्टर आदि भी काफ़ी लोकप्रिय हैं।\n"+
"\n"+
"हालाँकि हॉकी देश का राष्ट्रीय खेल है, क्रिकेट सबसे अधिक लोकप्रिय है। वर्तमान में फुटबॉल, हॉकी तथा टेनिस में भी बहुत भारतीयों की अभिरुचि है। देश की राष्ट्रीय क्रिकेट टीम में 1983 में एक बार विश्व कप भी जीता है। इसके अतिरिक्त वर्ष 2003 में वह विश्व कप के फाइनल तक पहुँचा था। 1930 तथा 40 के दशक में हाकी में भारत अपने चरम पर था। मेजर ध्यानचंद ने हॉकी में भारत को बहुत प्रसिद्धि दिलाई और एक समय भारत ने अमरीका को 24-0 से हराया था जो अब तर विश्व कीर्तिमान है। शतरंज के जनक देश भारत के खिलाड़ी शतरंज में भी अच्छा प्रदर्शन करते आए हैं।\n"+
"\n"+
"भारतीय खानपान बहुत ही समृद्ध है। शाकाहारी तथा मांसाहारी दोनो तरह का खाना पसन्द किया जाता है। भारतीय व्यंजन विदेशों में भी बहुत पसन्द किए जाते है।\n"+
"\n"+
"भारत में संगीत तथा नृत्य की अपनी शैलियां भी विकसित हुईं जो बहुत ही लोकप्रिय हैं। भरतनाट्यम, ओडिसी, कत्थक प्रसिद्ध भारतीय नृत्य शैली है। हिन्दुस्तानी संगीत तथा कर्नाटक संगीत भारतीय परंपरागत संगीत की दो मुख्य धाराएं हैं।\n"+
"\n"+
"वैश्वीकरण के इस युग में शेष विश्व की तरह भारतीय समाज पर भी अंग्रेजी तथा यूरोपीय प्रभाव पड़ रहा है। बाहरी लोगों की खूबियों को अपनाने की भारतीय परंपरा का नया दौर कई भारतीयों की दृष्टि में अनुचित है। एक खुले समाज के जीवन का यत्न कर रहे लोगों को मध्यमवर्गीय तथा वरिष्ठ नागरिकों की उपेक्षा का शिकार होना पड़ता है। कुछ लोग इसे भारतीय पारंपरिक मूल्यों का हनन मानते हैं। विज्ञान तथा साहित्य में अधिक प्रगति ना कर पाने की वजह से भारतीय समाज यूरोपीय लोगों पर निर्भर होता जा रहा है। ऐसे समय में लोग विदेशी अविष्कारों का भारत में प्रयोग अनुचित भी समझते हैं। हालाँकि ऐसे कई लोग है जो ऐसा विचार नहीं रखते।\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] यह भी देखें\n"+
"\n"+
" * दक्षिण भारत\n"+
" * उत्तर पूर्वी भारत\n"+
" * भारत की भाषाएँ\n"+
"\n"+
"\n"+
"[संपादित करें] बाहरी कड़ियाँ\n"+
"\n"+
"सरकार (हिन्दी)\n"+
"\n"+
" * भारत का राष्ट्रीय पोर्टल\n"+
"\n"+
"सरकार (अंग्रेज़ी)\n"+
"\n"+
" * भारतीय सरकार का सरकारी वैबसाइट\n"+
" * भारतीय सरकार का वेबसाइट का सरकारी निर्देशिका\n"+
"\n"+
"सेनापति निर्देश (अंग्रेज़ी)\n"+
"\n"+
" * सीआईए में भारत निबन्ध\n"+
" * एन्साक्लोपीडिया ब्रिटैनिका का भारत निबन्ध\n"+
" * बीबीसी का भारत निबन्ध\n"+
"\n"+
"भारत का देश नक्शा\n"+
"\n"+
"सैटेलाइट चित्र (अंग्रेज़ी)\n"+
"\n"+
" * गूगल मानचित्र से भारत का सैटेलाइट चित्र\n"+
"\n"+
"अन्य (अंग्रेज़ी)\n"+
"\n"+
" * विकिभ्रमण का भारत निबन्ध\n"+
" * भारत ओपेन डायरैक्टरी प्रॉजेक्ट में\n"+
" * भारत यात्रा - सामूहिक यात्रा ब्लॉग\n";
varenglish=
"English language\n"+
"From Wikipedia, the free encyclopedia\n"+
"• Learn more about citing Wikipedia •\n"+
"Jump to: navigation, search\n"+
" Editing of this article by unregistered or newly registered users is currently disabled.\n"+
"If you cannot edit this article and you wish to make a change, you can discuss changes on the talk page, request unprotection, log in, or create an account.\n"+
"English \n"+
"Pronunciation: /ˈɪŋɡlɪʃ/[37]\n"+
"Spoken in: Listed in the article\n"+
"Total speakers: First language: 309[38] – 380 million[3]\n"+
"Second language: 199[39] – 600 million[40]\n"+
"Overall: 1.8 billion[41] \n"+
"Ranking: 3 (native speakers)[9][10]\n"+
"Total: 1 or 2 [11]\n"+
"Language family: Indo-European\n"+
" Germanic\n"+
" West Germanic\n"+
" Anglo–Frisian\n"+
" Anglic\n"+
" English \n"+
"Writing system: Latin (English variant) \n"+
"Official status\n"+
"Official language of: 53 countries\n"+
"Flag of the United Nations United Nations\n"+
"Regulated by: no official regulation\n"+
"Language codes\n"+
"ISO 639-1: en\n"+
"ISO 639-2: eng\n"+
"ISO 639-3: eng \n"+
"World countries, states, and provinces where English is a primary language are dark blue; countries, states and provinces where it is an official but not a primary language are light blue. English is also one of the official languages of the European Union.\n"+
"Note: This page may contain IPA phonetic symbols in Unicode. See IPA chart for English for an English-based pronunciation key.\n"+
"\n"+
"English is a West Germanic language originating in England, and the first language for most people in Australia, Canada, the Commonwealth Caribbean, Ireland, New Zealand, the United Kingdom and the United States of America (also commonly known as the Anglosphere). It is used extensively as a second language and as an official language throughout the world, especially in Commonwealth countries such as India, Sri Lanka, Pakistan and South Africa, and in many international organisations.\n"+
"\n"+
"Modern English is sometimes described as the global lingua franca.[1][2] English is the dominant international language in communications, science, business, aviation, entertainment, radio and diplomacy.[3] The influence of the British Empire is the primary reason for the initial spread of the language far beyond the British Isles.[4] Following World War II, the growing economic and cultural influence of the United States has significantly accelerated the spread of the language.\n"+
"\n"+
"A working knowledge of English is required in certain fields, professions, and occupations. As a result over a billion people speak English at least at a basic level (see English language learning and teaching). English is one of six official languages of the United Nations.\n"+
"Contents\n"+
"[hide]\n"+
"\n"+
" * 1 History\n"+
" * 2 Classification and related languages\n"+
" * 3 Geographical distribution\n"+
" o 3.1 English as a global language\n"+
" o 3.2 Dialects and regional varieties\n"+
" o 3.3 Constructed varieties of English\n"+
" * 4 Phonology\n"+
" o 4.1 Vowels\n"+
" + 4.1.1 See also\n"+
" o 4.2 Consonants\n"+
" + 4.2.1 Voicing and aspiration\n"+
" o 4.3 Supra-segmental features\n"+
" + 4.3.1 Tone groups\n"+
" + 4.3.2 Characteristics of intonation\n"+
" * 5 Grammar\n"+
" * 6 Vocabulary\n"+
" o 6.1 Number of words in English\n"+
" o 6.2 Word origins\n"+
" + 6.2.1 Dutch origins\n"+
" + 6.2.2 French origins\n"+
" * 7 Writing system\n"+
" o 7.1 Basic sound-letter correspondence\n"+
" o 7.2 Written accents\n"+
" * 8 Formal written English\n"+
" * 9 Basic and simplified versions\n"+
" * 10 Notes\n"+
" * 11 References\n"+
" * 12 See also\n"+
" * 13 External links\n"+
" o 13.1 Dictionaries\n"+
"\n"+
"History\n"+
"\n"+
" Main article: History of the English language\n"+
"\n"+
"English is an Anglo-Frisian language. Germanic-speaking peoples from northwest Germany (Saxons and Angles) and Jutland (Jutes) invaded what is now known as Eastern England around the fifth century AD. It is a matter of debate whether the Old English language spread by displacement of the original population, or the native Celts gradually adopted the language and culture of a new ruling class, or a combination of both of these processes (see Sub-Roman Britain).\n"+
"\n"+
"Whatever their origin, these Germanic dialects eventually coalesced to a degree (there remained geographical variation) and formed what is today called Old English. Old English loosely resembles some coastal dialects in what are now northwest Germany and the Netherlands (i.e., Frisia). Throughout the history of written Old English, it retained a synthetic structure closer to that of Proto-Indo-European, largely adopting West Saxon scribal conventions, while spoken Old English became increasingly analytic in nature, losing the more complex noun case system, relying more heavily on prepositions and fixed word order to convey meaning. This is evident in the Middle English period, when literature was to an increasing extent recorded with spoken dialectal variation intact, after written Old English lost its status as the literary language of the nobility. It is postulated that the early development of the language was influenced by a Celtic substratum.[5][6] Later, it was influenced by the related North Germanic language Old Norse, spoken by the Vikings who settled mainly in the north and the east coast down to London, the area known as the Danelaw.\n"+
"\n"+
"The Norman Conquest of England in 1066 profoundly influenced the evolution of the language. For about 300 years after this, the Normans used Anglo-Norman, which was close to Old French, as the language of the court, law and administration. By the fourteenth century, Anglo-Norman borrowings had contributed roughly 10,000 words to English, of which 75% remain in use. These include many words pertaining to the legal and administrative fields, but also include common words for food, such as mutton[7] and beef[8]. The Norman influence gave rise to what is now referred to as Middle English. Later, during the English Renaissance, many words were borrowed directly from Latin (giving rise to a number of doublets) and Greek, leaving a parallel vocabulary that persists into modern times. By the seventeenth century there was a reaction in some circles against so-called inkhorn terms.\n"+
"\n"+
"During the fifteenth century, Middle English was transformed by the Great Vowel Shift, the spread of a prestigious South Eastern-based dialect in the court, administration and academic life, and the standardising effect of printing. Early Modern English can be traced back to around the Elizabethan period.\n"+
"\n"+
"Classification and related languages\n"+
"\n"+
"The English language belongs to the western sub-branch of the Germanic branch of the Indo-European family of languages.\n"+
"\n"+
"The question as to which is the nearest living relative of English is a matter of discussion. Apart from such English-lexified creole languages such as Tok Pisin, Scots (spoken primarily in Scotland and parts of Northern Ireland) is not a Gaelic language, but is part of the English family of languages: both Scots and modern English are descended from Old English, also known as Anglo-Saxon. The closest relative to English after Scots is Frisian, which is spoken in the Northern Netherlands and Northwest Germany. Other less closely related living West Germanic languages include German, Low Saxon, Dutch, and Afrikaans. The North Germanic languages of Scandinavia are less closely related to English than the West Germanic languages.\n"+
"\n"+
"Many French words are also intelligible to an English speaker (though pronunciations are often quite different) because English absorbed a large vocabulary from Norman and French, via Anglo-Norman after the Norman Conquest and directly from French in subsequent centuries. As a result, a large portion of English vocabulary is derived from French, with some minor spelling differences (word endings, use of old French spellings, etc.), as well as occasional divergences in meaning, in so-called \"faux amis\", or false friends.\n"+
"\n"+
"Geographical distribution\n"+
"\n"+
" See also: List of countries by English-speaking population\n"+
"\n"+
"Over 380 million people speak English as their first language. English today is probably the third largest language by number of native speakers, after Mandarin Chinese and Spanish.[9][10] However, when combining native and non-native speakers it is probably the most commonly spoken language in the world, though possibly second to a combination of the Chinese Languages, depending on whether or not distinctions in the latter are classified as \"languages\" or \"dialects.\"[11][12] Estimates that include second language speakers vary greatly from 470 million to over a billion depending on how literacy or mastery is defined.[13][14] There are some who claim that non-native speakers now outnumber native speakers by a ratio of 3 to 1.[15]\n"+
"\n"+
"The countries with the highest populations of native English speakers are, in descending order: United States (215 million),[16] United Kingdom (58 million),[17] Canada (17.7 million),[18] Australia (15 million),[19] Ireland (3.8 million),[17] South Africa (3.7 million),[20] and New Zealand (3.0-3.7 million).[21] Countries such as Jamaica and Nigeria also have millions of native speakers of dialect continuums ranging from an English-based creole to a more standard version of English. Of those nations where English is spoken as a second language, India has the most such speakers ('Indian English') and linguistics professor David Crystal claims that, combining native and non-native speakers, India now has more people who speak or understand English than any other country in the world.[22] Following India is the People's Republic of China.[23]\n"+
"Distribution of native English speakers by country (Crystal 1997)\n"+
"Distribution of native English speakers by country (Crystal 1997)\n"+
" Country Native speakers\n"+
"1 USA 214,809,000[16]\n"+
"2 UK 58,200,000[17]\n"+
"3 Canada 17,694,830[18]\n"+
"4 Australia 15,013,965[19]\n"+
"5 Ireland 4,200,000+ (Approx)[17]\n"+
"6 South Africa 3,673,203[20]\n"+
"7 New Zealand 3,500,000+ (Approx)[21]\n"+
"8 Singapore 665,087[24]\n"+
"\n"+
"English is the primary language in Anguilla, Antigua and Barbuda, Australia (Australian English), the Bahamas, Barbados, Bermuda, Belize, the British Indian Ocean Territory, the British Virgin Islands, Canada (Canadian English), the Cayman Islands, Dominica, the Falkland Islands, Gibraltar, Grenada, Guernsey (Guernsey English), Guyana, Ireland (Hiberno-English), Isle of Man (Manx English), Jamaica (Jamaican English), Jersey, Montserrat, Nauru, New Zealand (New Zealand English), Pitcairn Islands, Saint Helena, Saint Lucia, Saint Kitts and Nevis, Saint Vincent and the Grenadines, Singapore, South Georgia and the South Sandwich Islands, Trinidad and Tobago, the Turks and Caicos Islands, the United Kingdom, the U.S. Virgin Islands, and the United States (various forms of American English).\n"+
"\n"+
"In many other countries, where English is not the most spoken language, it is an official language; these countries include Botswana, Cameroon, Fiji, the Federated States of Micronesia, Ghana, Gambia, Hong Kong, India, Kiribati, Lesotho, Liberia, Kenya, Madagascar, Malta, the Marshall Islands, Namibia, Nigeria, Pakistan, Papua New Guinea, the Philippines, Puerto Rico, Rwanda, the Solomon Islands, Samoa, Sierra Leone, Singapore, Sri Lanka, Swaziland, Tanzania, Uganda, Zambia, and Zimbabwe. It is also one of the 11 official languages that are given equal status in South Africa (\"South African English\"). English is also an important language in several former colonies or current dependent territories of the United Kingdom and the United States, such as in Hong Kong and Mauritius.\n"+
"\n"+
"English is not an official language in either the United States or the United Kingdom.[25][26] Although the United States federal government has no official languages, English has been given official status by 30 of the 50 state governments.[27]\n"+
"\n"+
"English as a global language\n"+
"\n"+
" See also: English on the Internet and global language\n"+
"\n"+
"Because English is so widely spoken, it has often been referred to as a \"global language\", the lingua franca of the modern era.[2] While English is not an official language in many countries, it is currently the language most often taught as a second language around the world. Some linguists believe that it is no longer the exclusive cultural sign of \"native English speakers\", but is rather a language that is absorbing aspects of cultures worldwide as it continues to grow. It is, by international treaty, the official language for aerial and maritime communications, as well as one of the official languages of the European Union, the United Nations, and most international athletic organisations, including the International Olympic Committee.\n"+
"\n"+
"English is the language most often studied as a foreign language in the European Union (by 89% of schoolchildren), followed by French (32%), German (18%), and Spanish (8%).[28] In the EU, a large fraction of the population reports being able to converse to some extent in English. Among non-English speaking countries, a large percentage of the population claimed to be able to converse in English in the Netherlands (87%), Sweden (85%), Denmark (83%), Luxembourg (66%), Finland (60%), Slovenia (56%), Austria (53%), Belgium (52%), and Germany (51%). [29] Norway and Iceland also have a large majority of competent English-speakers.\n"+
"\n"+
"Books, magazines, and newspapers written in English are available in many countries around the world. English is also the most commonly used language in the sciences.[2] In 1997, the Science Citation Index reported that 95% of its articles were written in English, even though only half of them came from authors in English-speaking countries.\n"+
"\n"+
"Dialects and regional varieties\n"+
"\n"+
" Main article: List of dialects of the English language\n"+
"\n"+
"The expansion of the British Empire and—since WWII—the primacy of the United States have spread English throughout the globe.[2] Because of that global spread, English has developed a host of English dialects and English-based creole languages and pidgins.\n"+
"\n"+
"The major varieties of English include, in most cases, several subvarieties, such as Cockney slang within British English; Newfoundland English within Canadian English; and African American Vernacular English (\"Ebonics\") and Southern American English within American English. English is a pluricentric language, without a central language authority like France's Académie française; and, although no variety is clearly considered the only standard, there are a number of accents considered to be more prestigious, such as Received Pronunciation in Britain.\n"+
"\n"+
"Scots developed — largely independently — from the same origins, but following the Acts of Union 1707 a process of language attrition began, whereby successive generations adopted more and more features from English causing dialectalisation. Whether it is now a separate language or a dialect of English better described as Scottish English is in dispute. The pronunciation, grammar and lexis of the traditional forms differ, sometimes substantially, from other varieties of English.\n"+
"\n"+
"Because of the wide use of English as a second language, English speakers have many different accents, which often signal the speaker's native dialect or language. For the more distinctive characteristics of regional accents, see Regional accents of English speakers, and for the more distinctive characteristics of regional dialects, see List of dialects of the English language.\n"+
"\n"+
"Just as English itself has borrowed words from many different languages over its history, English loanwords now appear in a great many languages around the world, indicative of the technological and cultural influence of its speakers. Several pidgins and creole languages have formed using an English base, such as Jamaican Creole, Nigerian Pidgin, and Tok Pisin. There are many words in English coined to describe forms of particular non-English languages that contain a very high proportion of English words. Franglais, for example, is used to describe French with a very high English word content; it is found on the Channel Islands. Another variant, spoken in the border bilingual regions of Québec in Canada, is called FrEnglish.\n"+
"\n"+
"Constructed varieties of English\n"+
"\n"+
" * Basic English is simplified for easy international use. It is used by manufacturers and other international businesses to write manuals and communicate. Some English schools in Asia teach it as a practical subset of English for use by beginners.\n"+
" * Special English is a simplified version of English used by the Voice of America. It uses a vocabulary of only 1500 words.\n"+
" * English reform is an attempt to improve collectively upon the English language.\n"+
" * Seaspeak and the related Airspeak and Policespeak, all based on restricted vocabularies, were designed by Edward Johnson in the 1980s to aid international cooperation and communication in specific areas. There is also a tunnelspeak for use in the Channel Tunnel.\n"+
" * English as a lingua franca for Europe and Euro-English are concepts of standardising English for use as a second language in continental Europe.\n"+
" * Manually Coded English — a variety of systems have been developed to represent the English language with hand signals, designed primarily for use in deaf education. These should not be confused with true sign languages such as British Sign Language and American Sign Language used in Anglophone countries, which are independent and not based on English.\n"+
" * E-Prime excludes forms of the verb to be.\n"+
"\n"+
"Euro-English (also EuroEnglish or Euro-English) terms are English translations of European concepts that are not native to English-speaking countries. Due to the United Kingdom's (and even the Republic of Ireland's) involvement in the European Union, the usage focuses on non-British concepts. This kind of Euro-English was parodied when English was \"made\" one of the constituent languages of Europanto.\n"+
"\n"+
"Phonology\n"+
"\n"+
" Main article: English phonology\n"+
"\n"+
"Vowels\n"+
"IPA Description word\n"+
"monophthongs\n"+
"i/iː Close front unrounded vowel bead\n"+
"ɪ Near-close near-front unrounded vowel bid\n"+
"ɛ Open-mid front unrounded vowel bed\n"+
"æ Near-open front unrounded vowel bad\n"+
"ɒ Open back rounded vowel bod 1\n"+
"ɔ Open-mid back rounded vowel pawed 2\n"+
"ɑ/ɑː Open back unrounded vowel bra\n"+
"ʊ Near-close near-back rounded vowel good\n"+
"u/uː Close back rounded vowel booed\n"+
"ʌ/ɐ Open-mid back unrounded vowel, Near-open central vowel bud\n"+
"ɝ/ɜː Open-mid central unrounded vowel bird 3\n"+
"ə Schwa Rosa's 4\n"+
"ɨ Close central unrounded vowel roses 5\n"+
"diphthongs\n"+
"e(ɪ)/eɪ Close-mid front unrounded vowel\n"+
"Close front unrounded vowel bayed 6\n"+
"o(ʊ)/əʊ Close-mid back rounded vowel\n"+
"Near-close near-back rounded vowel bode 6\n"+
"aɪ Open front unrounded vowel\n"+
"Near-close near-front unrounded vowel cry\n"+
"aʊ Open front unrounded vowel\n"+
"Near-close near-back rounded vowel bough\n"+
"ɔɪ Open-mid back rounded vowel\n"+
"Close front unrounded vowel boy\n"+
"ʊɝ/ʊə Near-close near-back rounded vowel\n"+
"Schwa boor 9\n"+
"ɛɝ/ɛə Open-mid front unrounded vowel\n"+
"Schwa fair 10\n"+
"\n"+
"Notes:\n"+
"\n"+
"It is the vowels that differ most from region to region.\n"+
"\n"+
"Where symbols appear in pairs, the first corresponds to American English, General American accent; the second corresponds to British English, Received Pronunciation.\n"+
"\n"+
" 1. American English lacks this sound; words with this sound are pronounced with /ɑ/ or /ɔ/.\n"+
" 2. Many dialects of North American English do not have this vowel. See Cot-caught merger.\n"+
" 3. The North American variation of this sound is a rhotic vowel.\n"+
" 4. Many speakers of North American English do not distinguish between these two unstressed vowels. For them, roses and Rosa's are pronounced the same, and the symbol usually used is schwa /ə/.\n"+
" 5. This sound is often transcribed with /i/ or with /ɪ/.\n"+
" 6. The diphthongs /eɪ/ and /oʊ/ are monophthongal for many General American speakers, as /eː/ and /oː/.\n"+
" 7. The letter <U> can represent either /u/ or the iotated vowel /ju/. In BRP, if this iotated vowel /ju/ occurs after /t/, /d/, /s/ or /z/, it often triggers palatalization of the preceding consonant, turning it to /ʨ/, /ʥ/, /ɕ/ and /ʑ/ respectively, as in tune, during, sugar, and azure. In American English, palatalization does not generally happen unless the /ju/ is followed by r, with the result that /(t, d,s, z)jur/ turn to /tʃɚ/, /dʒɚ/, /ʃɚ/ and /ʒɚ/ respectively, as in nature, verdure, sure, and treasure.\n"+
" 8. Vowel length plays a phonetic role in the majority of English dialects, and is said to be phonemic in a few dialects, such as Australian English and New Zealand English. In certain dialects of the modern English language, for instance General American, there is allophonic vowel length: vowel phonemes are realized as long vowel allophones before voiced consonant phonemes in the coda of a syllable. Before the Great Vowel Shift, vowel length was phonemically contrastive.\n"+
" 9. This sound only occurs in non-rhotic accents. In some accents, this sound may be, instead of /ʊə/, /ɔ:/. See pour-poor merger.\n"+
" 10. This sound only occurs in non-rhotic accents. In some accents, the schwa offglide of /ɛə/ may be dropped, monophthising and lengthening the sound to /ɛ:/.\n"+
"\n"+
"See also\n"+
"\n"+
" * International Phonetic Alphabet for English for more vowel charts.\n"+
"\n"+
"Consonants\n"+
"\n"+
"This is the English Consonantal System using symbols from the International Phonetic Alphabet (IPA).\n"+
" bilabial labio-\n"+
"dental dental alveolar post-\n"+
"alveolar palatal velar glottal\n"+
"plosive p b t d k ɡ \n"+
"nasal m n ŋ 1 \n"+
"flap ɾ 2 \n"+
"fricative f v θ ð 3 s z ʃ ʒ 4 ç 5 x 6 h\n"+
"affricate tʃ dʒ 4 \n"+
"approximant ɹ 4 j \n"+
"lateral approximant l \n"+
" labial-velar\n"+
"approximant ʍ w 7\n"+
"\n"+
" 1. The velar nasal [ŋ] is a non-phonemic allophone of /n/ in some northerly British accents, appearing only before /k/ and /g/. In all other dialects it is a separate phoneme, although it only occurs in syllable codas.\n"+
" 2. The alveolar flap [ɾ] is an allophone of /t/ and /d/ in unstressed syllables in North American English and Australian English.[30] This is the sound of tt or dd in the words latter and ladder, which are homophones for many speakers of North American English. In some accents such as Scottish English and Indian English it replaces /ɹ/. This is the same sound represented by single r in most varieties of Spanish.\n"+
" 3. In some dialects, such as Cockney, the interdentals /θ/ and /ð/ are usually merged with /f/ and /v/, and in others, like African American Vernacular English, /ð/ is merged with dental /d/. In some Irish varieties, /θ/ and /ð/ become the corresponding dental plosives, which then contrast with the usual alveolar plosives.\n"+
" 4. The sounds /ʃ/, /ʒ/, and /ɹ/ are labialised in some dialects. Labialisation is never contrastive in initial position and therefore is sometimes not transcribed. Most speakers of General American realize <r> (always rhoticized) as the retroflex approximant /ɻ/, whereas the same is realized in Scottish English, etc. as the alveolar trill.\n"+
" 5. The voiceless palatal fricative /ç/ is in most accents just an allophone of /h/ before /j/; for instance human /çjuːmən/. However, in some accents (see this), the /j/ is dropped, but the initial consonant is the same.\n"+
" 6. The voiceless velar fricative /x/ is used only by Scottish or Welsh speakers of English for Scots/Gaelic words such as loch /lɒx/ or by some speakers for loanwords from German and Hebrew like Bach /bax/ or Chanukah /xanuka/. In some dialects such as Scouse (Liverpool) either [x] or the affricate [kx] may be used as an allophone of /k/ in words such as docker [dɒkxə]. Most native speakers have a great deal of trouble pronouncing it correctly when learning a foreign language. Most speakers use the sounds [k] and [h] instead.\n"+
" 7. Voiceless w [ʍ] is found in Scottish and Irish English, as well as in some varieties of American, New Zealand, and English English. In most other dialects it is merged with /w/, in some dialects of Scots it is merged with /f/.\n"+
"\n"+
"Voicing and aspiration\n"+
"\n"+
"Voicing and aspiration of stop consonants in English depend on dialect and context, but a few general rules can be given:\n"+
"\n"+
" * Voiceless plosives and affricates (/ p/, / t/, / k/, and / tʃ/) are aspirated when they are word-initial or begin a stressed syllable — compare pin [pʰɪn] and spin [spɪn], crap [kʰɹ̥æp] and scrap [skɹæp].\n"+
" o In some dialects, aspiration extends to unstressed syllables as well.\n"+
" o In other dialects, such as Indo-Pakistani English, all voiceless stops remain unaspirated.\n"+
" * Word-initial voiced plosives may be devoiced in some dialects.\n"+
" * Word-terminal voiceless plosives may be unreleased or accompanied by a glottal stop in some dialects (e.g. many varieties of American English) — examples: tap [tʰæp̚], sack [sæk̚].\n"+
" * Word-terminal voiced plosives may be devoiced in some dialects (e.g. some varieties of American English) — examples: sad [sæd̥], bag [bæɡ̊]. In other dialects they are fully voiced in final position, but only partially voiced in initial position.\n"+
"\n"+
"Supra-segmental features\n"+
"\n"+
"Tone groups\n"+
"\n"+
"English is an intonation language. This means that the pitch of the voice is used syntactically, for example, to convey surprise and irony, or to change a statement into a question.\n"+
"\n"+
"In English, intonation patterns are on groups of words, which are called tone groups, tone units, intonation groups or sense groups. Tone groups are said on a single breath and, as a consequence, are of limited length, more often being on average five words long or lasting roughly two seconds. For example:\n"+
"\n"+
" - /duː juː niːd ˈɛnɪˌθɪŋ/ Do you need anything?\n"+
" - /aɪ dəʊnt | nəʊ/ I don't, no\n"+
" - /aɪ dəʊnt nəʊ/ I don't know (contracted to, for example, - /aɪ dəʊnəʊ/ or /aɪ dənəʊ/ I dunno in fast or colloquial speech that de-emphasises the pause between don't and know even further)\n"+
"\n"+
"Characteristics of intonation\n"+
"\n"+
"English is a strongly stressed language, in that certain syllables, both within words and within phrases, get a relative prominence/loudness during pronunciation while the others do not. The former kind of syllables are said to be accentuated/stressed and the latter are unaccentuated/unstressed. All good dictionaries of English mark the accentuated syllable(s) by either placing an apostrophe-like ( ˈ ) sign either before (as in IPA, Oxford English Dictionary, or Merriam-Webster dictionaries) or after (as in many other dictionaries) the syllable where the stress accent falls. In general, for a two-syllable word in English, it can be broadly said that if it is a noun or an adjective, the first syllable is accentuated; but if it is a verb, the second syllable is accentuated.\n"+
"\n"+
"Hence in a sentence, each tone group can be subdivided into syllables, which can either be stressed (strong) or unstressed (weak). The stressed syllable is called the nuclear syllable. For example:\n"+
"\n"+
" That | was | the | best | thing | you | could | have | done!\n"+
"\n"+
"Here, all syllables are unstressed, except the syllables/words best and done, which are stressed. Best is stressed harder and, therefore, is the nuclear syllable.\n"+
"\n"+
"The nuclear syllable carries the main point the speaker wishes to make. For example:\n"+
"\n"+
" John hadn't stolen that money. (... Someone else had.)\n"+
" John hadn't stolen that money. (... You said he had. or ... Not at that time, but later he did.)\n"+
" John hadn't stolen that money. (... He acquired the money by some other means.)\n"+
" John hadn't stolen that money. (... He had stolen some other money.)\n"+
" John hadn't stolen that money. (... He stole something else.)\n"+
"\n"+
"Also\n"+
"\n"+
" I didn't tell her that. (... Someone else told her.)\n"+
" I didn't tell her that. (... You said I did. or ... But now I will!)\n"+
" I didn't tell her that. (... I didn't say it; she could have inferred it, etc.)\n"+
" I didn't tell her that. (... I told someone else.)\n"+
" I didn't tell her that. (... I told her something else.)\n"+
"\n"+
"This can also be used to express emotion:\n"+
"\n"+
" Oh really? (...I didn't know that)\n"+
" Oh really? (...I disbelieve you)\n"+
"\n"+
"The nuclear syllable is spoken more loudly than the others and has a characteristic change of pitch. The changes of pitch most commonly encountered in English are the rising pitch and the falling pitch, although the fall-rising pitch and/or the rise-falling pitch are sometimes used. In this opposition between falling and rising pitch, which plays a larger role in English than in most other languages, falling pitch conveys certainty and rising pitch uncertainty. This can have a crucial impact on meaning, specifically in relation to polarity, the positive–negative opposition; thus, falling pitch means \"polarity known\", while rising pitch means \"polarity unknown\". This underlies the rising pitch of yes/no questions. For example:\n"+
"\n"+
" When do you want to be paid?\n"+
" Now? (Rising pitch. In this case, it denotes a question: \"Can I be paid now?\" or \"Do you desire to be paid now?\")\n"+
" Now. (Falling pitch. In this case, it denotes a statement: \"I choose to be paid now.\")\n"+
"\n"+
"Grammar\n"+
"\n"+
" Main article: English grammar\n"+
"\n"+
"English grammar has minimal inflection compared with most other Indo-European languages. For example, Modern English, unlike Modern German or Dutch and the Romance languages, lacks grammatical gender and adjectival agreement. Case marking has almost disappeared from the language and mainly survives in pronouns. The patterning of strong (e.g. speak/spoke/spoken) versus weak verbs inherited from its Germanic origins has declined in importance in modern English, and the remnants of inflection (such as plural marking) have become more regular.\n"+
"\n"+
"At the same time, the language has become more analytic, and has developed features such as modal verbs and word order as rich resources for conveying meaning. Auxiliary verbs mark constructions such as questions, negative polarity, the passive voice and progressive tenses.\n"+
"\n"+
"Vocabulary\n"+
"\n"+
"The English vocabulary has changed considerably over the centuries.[31]\n"+
"\n"+
"Germanic words (generally words of Old English or to a lesser extent Norse origin) which include all the basics such as pronouns (I, my, you, it) and conjunctions (and, or, but) tend to be shorter than the Latinate words of English, and more common in ordinary speech. The longer Latinate words are often regarded as more elegant or educated. However, the excessive or superfluous use of Latinate words is considered at times to be either pretentious (as in the stereotypical policeman's talk of \"apprehending the suspect\") or an attempt to obfuscate an issue. George Orwell's essay \"Politics and the English Language\" is critical of this, as well as other perceived abuses of the language.\n"+
"\n"+
"An English speaker is in many cases able to choose between Germanic and Latinate synonyms: come or arrive; sight or vision; freedom or liberty. In some cases there is a choice between a Germanic derived word (oversee), a Latin derived word (supervise), and a French word derived from the same Latin word (survey). The richness of the language arises from the variety of different meanings and nuances such synonyms harbour, enabling the speaker to express fine variations or shades of thought. Familiarity with the etymology of groups of synonyms can give English speakers greater control over their linguistic register. See: List of Germanic and Latinate equivalents.\n"+
"\n"+
"An exception to this and a peculiarity perhaps unique to English is that the nouns for meats are commonly different from, and unrelated to, those for the animals from which they are produced, the animal commonly having a Germanic name and the meat having a French-derived one. Examples include: deer and venison; cow and beef; swine/pig and pork, or sheep and mutton. This is assumed to be a result of the aftermath of the Norman invasion, where a French-speaking elite were the consumers of the meat, produced by English-speaking lower classes.\n"+
"\n"+
"In everyday speech, the majority of words will normally be Germanic. If a speaker wishes to make a forceful point in an argument in a very blunt way, Germanic words will usually be chosen. A majority of Latinate words (or at least a majority of content words) will normally be used in more formal speech and writing, such as a courtroom or an encyclopedia article. However, there are other Latinate words that are used normally in everyday speech and do not sound formal; these are mainly words for concepts that no longer have Germanic words, and are generally assimilated better and in many cases do not appear Latinate. For instance, the words mountain, valley, river, aunt, uncle, move, use, push and stay are all Latinate.\n"+
"\n"+
"English is noted for the vast size of its active vocabulary and its fluidity.[citation needed][weasel words] English easily accepts technical terms into common usage and imports new words and phrases that often come into common usage. Examples of this phenomenon include: cookie, Internet and URL (technical terms), as well as genre, über, lingua franca and amigo (imported words/phrases from French, German, modern Latin, and Spanish, respectively). In addition, slang often provides new meanings for old words and phrases. In fact, this fluidity is so pronounced that a distinction often needs to be made between formal forms of English and contemporary usage. See also: sociolinguistics.\n"+
"\n"+
"Number of words in English\n"+
"\n"+
"English has an extraordinarily rich vocabulary and willingness to absorb new words. As the General Explanations at the beginning of the Oxford English Dictionary states:\n"+
"\n"+
" The Vocabulary of a widely diffused and highly cultivated living language is not a fixed quantity circumscribed by definite limits... there is absolutely no defining line in any direction: the circle of the English language has a well-defined centre but no discernible circumference.\n"+
"\n"+
"The vocabulary of English is undoubtedly vast, but assigning a specific number to its size is more a matter of definition than of calculation. Unlike other languages, there is no Academy to define officially accepted words. Neologisms are coined regularly in medicine, science and technology and other fields, and new slang is constantly developed. Some of these new words enter wide usage; others remain restricted to small circles. Foreign words used in immigrant communities often make their way into wider English usage. Archaic, dialectal, and regional words might or might not be widely considered as \"English\".\n"+
"\n"+
"The Oxford English Dictionary, 2nd edition (OED2) includes over 600,000 definitions, following a rather inclusive policy:\n"+
"\n"+
" It embraces not only the standard language of literature and conversation, whether current at the moment, or obsolete, or archaic, but also the main technical vocabulary, and a large measure of dialectal usage and slang (Supplement to the OED, 1933).[32]\n"+
"\n"+
"The editors of Webster's Third New International Dictionary, Unabridged (475,000 main headwords) in their preface, estimate the number to be much higher. It is estimated that about 25,000 words are added to the language each year.[33]\n"+
"\n"+
"Word origins\n"+
"Influences in English vocabulary\n"+
"Influences in English vocabulary\n"+
"\n"+
" Main article: Lists of English words of international origin\n"+
"\n"+
"One of the consequences of the French influence is that the vocabulary of English is, to a certain extent, divided between those words which are Germanic (mostly Old English) and those which are \"Latinate\" (Latin-derived, either directly from Norman French or other Romance languages).\n"+
"\n"+
"Numerous sets of statistics have been proposed to demonstrate the various origins of English vocabulary. None, as yet, are considered definitive by a majority of linguists.\n"+
"\n"+
"A computerised survey of about 80,000 words in the old Shorter Oxford Dictionary (3rd ed.) was published in Ordered Profusion by Thomas Finkenstaedt and Dieter Wolff (1973)[34] that estimated the origin of English words as follows:\n"+
"\n"+
" * Langue d'oïl, including French and Old Norman: 28.3%\n"+
" * Latin, including modern scientific and technical Latin: 28.24%\n"+
" * Other Germanic languages (including words directly inherited from Old English): 25%\n"+
" * Greek: 5.32%\n"+
" * No etymology given: 4.03%\n"+
" * Derived from proper names: 3.28%\n"+
" * All other languages contributed less than 1% (e.g. Arabic-English loanwords)\n"+
"\n"+
"A survey by Joseph M. Williams in Origins of the English Language of 10,000 words taken from several thousand business letters[35] gave this set of statistics:\n"+
"\n"+
" * French (langue d'oïl), 41%\n"+
" * \"Native\" English, 33%\n"+
" * Latin, 15%\n"+
" * Danish, 2%\n"+
" * Dutch, 1%\n"+
" * Other, 10%\n"+
"\n"+
"However, 83% of the 1,000 most-common English words are Anglo-Saxon in origin. [36]\n"+
"\n"+
"Dutch origins\n"+
"\n"+
" Main article: List of English words of Dutch origin\n"+
"\n"+
"Words describing the navy, types of ships, and other objects or activities on the water are often from Dutch origin. Yacht (Jacht) and cruiser (kruiser) are examples.\n"+
"\n"+
"French origins\n"+
"\n"+
" Main article: List of French phrases used by English speakers\n"+
"\n"+
"There are many words of French origin in English, such as competition, art, table, publicity, police, role, routine, machine, force, and many others that have been and are being anglicised; they are now pronounced according to English rules of phonology, rather than French. A large portion of English vocabulary is of French or Oïl language origin, most derived from, or transmitted via, the Anglo-Norman spoken by the upper classes in England for several hundred years after the Norman Conquest.\n";
vargreek=
"Ελλάδα\n"+
"Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια\n"+
"Ελληνική Δημοκρατία\n"+
" \n"+
"Σημαία Εθνόσημο\n"+
"Εθνικό σύνθημα: Ελευθερία ή Θάνατος\n"+
"Εθνικός ύμνος: Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν\n"+
"\n"+
"Πρωτεύουσα Αθήνα \n"+
"38.01.36N 23.44.00E\n"+
"\n"+
"Μεγαλύτερη πόλη Αθήνα\n"+
"Επίσημες γλώσσες Ελληνική\n"+
"Πολίτευμα\n"+
"\n"+
"Πρόεδρος της Δημοκρατίας\n"+
"Πρωθυπουργός Προεδρευόμενη\n"+
"Κοινοβουλευτική Δημοκρατία\n"+
"Κάρολος Παπούλιας\n"+
"Κωνσταντίνος Καραμανλής\n"+
"Ανεξαρτησία\n"+
"- Κηρύχθηκε\n"+
"- Αναγνωρίστηκε\n"+
"\n"+
"25 Μαρτίου, 1821\n"+
"1828\n"+
"Έκταση\n"+
" - Σύνολο\n"+
" - Νερό (%) \n"+
"131.940 km² (94ηη)\n"+
"%0.86\n"+
"Πληθυσμός\n"+
" - Εκτίμηση 2006\n"+
" - Απογραφή 2001\n"+
" - Πυκνότητα \n"+
"11.120.000 [1] (72ηη)\n"+
"10.964.020\n"+
"83.1 κάτ./km² (87ηη)\n"+
"Α.Ε.Π.\n"+
" - Ολικό\n"+
" - Κατά κεφαλή Εκτίμηση 2007\n"+
"$305,595 δισ. (37η)\n"+
"$27,360 (27η)\n"+
"Νόμισμα Ευρώ\n"+
"(€)\n"+
"Ζώνη ώρας\n"+
" - Θερινή ώρα (UTC+2)\n"+
"(UTC+3)\n"+
"Internet TLD .gr\n"+
"Κωδικός κλήσης +30\n"+
"Η Ελλάδα (αρχαΐζουσα: Ἑλλάς, επίσημα: Ελληνική Δημοκρατία), είναι χώρα στην νοτιοανατολική Ευρώπη, στο νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου, στην Ανατολική Μεσόγειο. Συνορεύει στην ξηρά, βόρεια με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και την Βουλγαρία, στα βορειοδυτικά με την Αλβανία και στα βορειοανατολικά με την Τουρκία. Βρέχεται ανατολικά από το Αιγαίο Πέλαγος, στα δυτικά και νότια από το Ιόνιο και από την Μεσόγειο Θάλασσα. Είναι το λίκνο του Δυτικού πολιτισμού. Η Ελλάδα έχει μια μακρά και πλούσια ιστορία κατά την οποία άσκησε μεγάλη πολιτισμική επίδραση σε τρεις ηπείρους.\n"+
"Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]\n"+
"1 Ιστορία\n"+
"2 Πολιτικά\n"+
"2.1 Κόμματα\n"+
"2.2 Κυβέρνηση\n"+
"3 Περιφέρειες\n"+
"3.1 Βουνά της Ελλάδας\n"+
"3.2 Λίμνες της Ελλάδας\n"+
"3.3 Ποτάμια της Ελλάδας\n"+
"3.4 Κλίμα\n"+
"4 Οικονομία\n"+
"5 Δημογραφία\n"+
"6 Ένοπλες δυνάμεις και Σώματα ασφαλείας\n"+
"6.1 Υποχρεωτική στράτευση\n"+
"7 Πολιτισμός\n"+
"7.1 Αργίες\n"+
"8 Σημειώσεις\n"+
"9 Δείτε επίσης\n"+
"10 Εξωτερικές συνδέσεις\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Ιστορία\n"+
"\n"+
"Κύριο άρθρο: Ελληνική ιστορία\n"+
"Στις ακτές του Αιγαίου Πελάγους εμφανίστηκαν οι πρώτοι πολιτισμοί της Ευρώπης, ο Μινωικός και ο Μυκηναϊκός. Την εποχή των πολιτισμών αυτών, ακολούθησε μία σκοτεινή περίοδος περίπου μέχρι το 800 π.Χ., οπότε εμφανίζεται ένας καινούριος Ελληνικός πολιτισμός, βασισμένος στο μοντέλο της πόλης-κράτους. Είναι ο πολιτισμός που θα διαδοθεί με τον αποικισμό των ακτών της Μεσογείου, θα αντισταθεί στην Περσική εισβολή με τους δύο επιφανέστερους εκπροσώπους του, την κοσμοπολίτικη και δημοκρατική Αθήνα και την μιλιταριστική και ολιγαρχική Σπάρτη, θα αποτελέσει τη βάση του Ελληνιστικού πολιτισμού που δημιούργησαν οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα επηρεάσει ως ένα βαθμό την πολιτισμική φυσιογνωμία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αργότερα θα πυροδοτήσει την Αναγέννηση στην Ευρώπη.\n"+
"Στρατιωτικά έχανε δύναμη σε σύγκριση με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι που κατακτήθηκε τελικά από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ., αν και ο Ελληνικός πολιτισμός τελικά κατέκτησε το Ρωμαϊκό τρόπο ζωής. Οι Ρωμαίοι αναγνώρισαν και θαύμασαν τον πλούτο του Ελληνικού πολιτισμού, τον μελέτησαν βαθιά και έγιναv συνειδητά συνεχιστές του. Διέσωσαν επίσης και μεγάλο μέρος της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Αν και ήταν μόνο ένα μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο ελληνικός πολιτισμός θα συνέχιζε να δεσπόζει στην Ανατολική Μεσόγειο, και όταν τελικά η Αυτοκρατορία χωρίστηκε στα δύο, η ανατολική ή Βυζαντινή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, θα είχε κυρίως λόγω γλώσσας έντονο τον ελληνικό χαρακτήρα. Από τον 4ο μέχρι τον 15ο αιώνα, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επέζησε επιθέσεις 11 αιώνων από δυτικά και ανατολικά, μέχρι που η Κωνσταντινούπολη έπεσε στις 29 Μαΐου του 1453 στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σταδιακά το Βυζάντιο κατακτήθηκε ολόκληρο μέσα στον 15ο αιώνα.\n"+
"Η Οθωμανική κυριαρχία συνεχίστηκε μέχρι το 1821 που οι Έλληνες κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έληξε το 1828. Το 1830 αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους. Εγκαθιδρύθηκε μοναρχία το 1833. Μέσα στον 19ο και τον πρώιμο 20ό αιώνα, η Ελλάδα προσπάθησε να προσαρτήσει στα εδάφη της όλες τις περιοχές που ακόμη ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και είχαν Ελληνόφωνο πληθυσμό, πράγμα που κατάφερε εν μέρει, επεκτείνοντας σταδιακά την έκτασή της, μέχρι να φτάσει το σημερινό της μέγεθος το 1947.\n"+
"Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μέχρι το 1949. Αργότερα, το 1952, η Ελλάδα έγινε μέλος του ΝΑΤΟ. Στις 21 Απριλίου του 1967 ο στρατός, υποβοηθούμενος από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, πήρε την εξουσία με πραξικόπημα. Οι δικτατορες στη συνεχεια διαχωριστηκαν και απο τον βασιλια, τον εκδίωξαν απο την χώρα και κατήργησαν τη μοναρχία. Η στρατιωτική Χούντα υπήρξε η αιτία δημιουργίας, μετά από λανθασμένους χειρισμούς που εκμεταλλεύτηκε η Τουρκική πλευρά, του Κυπριακού ζητήματος, το οποίο οδήγησε στην κατάρρευσή της το 1974. Έπειτα από δημοψήφισμα για την κατάργηση της μοναρχίας στις 8 Δεκεμβρίου 1974 το πολίτευμα της Ελλάδας μετατράπηκε ξανά σε αβασίλευτη Δημοκρατία και συντάχθηκε νέο σύνταγμα από την πέμπτη Αναθεωρητική Βουλή που τέθηκε σε ισχύ στις 11 Ιουνίου 1975, το οποίο ισχύει σήμερα όπως αναθεωρήθηκε το 1986 και το 2001. Η Ελλάδα έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1981 και μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) γνωστής και ως ζώνης ευρώ, το 2001.\n"+
"Ελληνική ιστορία \n"+
"Κυκλαδικός πολιτισμός (3η χιλιετία π.Χ.)\n"+
"Μινωικός πολιτισμός (3000-1450 π.Χ.)\n"+
"Μυκηναϊκός πολιτισμός (1600-1100 π.Χ.)\n"+
"Γεωμετρική εποχή (1100-800 π.Χ.)\n"+
"Αρχαϊκή εποχή (800-500 π.Χ.)\n"+
"Κλασική εποχή (500 π.Χ.- 323 π.Χ.)\n"+
"Ελληνιστική εποχή (323-146 π.Χ.)\n"+
"Ρωμαϊκή περίοδος (146 π.Χ.-330 μ.Χ.)\n"+
"Βυζαντινή περίοδος (330-1453)\n"+
"Οθωμανική περίοδος (1453-1821)\n"+
"Νεότερη Ελλάδα (1821 έως σήμερα)\n"+
"Σχετικά\n"+
"Αρχαία ελληνική γραμματεία\n"+
"Ελληνική γλώσσα\n"+
"Ονομασίες Ελλήνων\n"+
"\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Πολιτικά\n"+
"\n"+
"Το Σύνταγμα του 1975 περιέχει εκτενείς εγγυήσεις των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του πολίτη, ελευθερίες και δικαιώματα που ενισχύθηκαν περαιτέρω με την αναθεώρηση του 2001. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την αναθεώρηση αυτή κατοχυρώθηκαν, για πρώτη φορά συνταγματικά, πέντε ανεξάρτητες αρχές, οι τρεις εκ των οποίων (Συνήγορος του Πολίτη, Αρχή Διασφάλισης Ατομικών Δικαιωμάτων και Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων) είναι ταγμένες στην προστασία και διασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων. Η Ελλάδα είναι επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.\n"+
"Σε πολιτειακό και οργανωτικό επίπεδο, το Σύνταγμα διακρίνει τρεις εξουσίες: τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική. Στη νομοθετική μετέχουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Βουλή· στην εκτελεστική ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Κυβέρνηση, ενώ η δικαστική εξουσία ασκείται από τα δικαστήρια στο όνομα του ελληνικού λαού.\n"+
"Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ιεραρχικά, βρίσκεται στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας, μετέχει στη νομοθετική με τη δημοσίευση των νόμων και τη δυνατότητα αναπομπής ψηφισμένου νομοσχεδίου, ενώ ορίζεται από το Σύνταγμα ως ρυθμιστής του πολιτεύματος [2] . Εκλέγεται έμμεσα από τη Βουλή με διαδοχικές ψηφοφορίες των μελών της, στις οποίες επιδιώκεται η εξασφάλιση πλειοψηφίας 2/3, σε πρώτη φάση, και 3/5, σε δεύτερη, του συνόλου των μελών της. Σε περίπτωση αποτυχίας συγκέντρωσης των ανωτέρω πλειοψηφιών, διαλύεται η Βουλή, προκηρύσσονται εκλογές και η νέα Βουλή εκλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της, ή και με σχετική αν δεν συγκεντρωθεί η απόλυτη πλειοψηφία. Οι εξουσίες του Προέδρου είναι περιορισμένες καθώς ασκεί, κυρίως, τελετουργικά καθήκοντα. Όλες, σχεδόν, οι πράξεις του, χρήζουν προσυπογραφής από τον Πρωθυπουργό ή άλλο μέλος της Κυβέρνησης (υπουργό), όπως, π.χ., τα προεδρικά διατάγματα. Από την υποχρέωση προσυπογραφής εξαιρούνται ρητά ελάχιστες πράξεις του Προέδρου που προβλέπονται από το Σύνταγμα, όπως ο διορισμός των υπαλλήλων της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Η θητεία του είναι πενταετής με δικαίωμα επανεκλογής για μία ακόμη φορά.\n"+
"Η νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή, τα μέλη της οποίας εκλέγονται με καθολική μυστική ψηφοφορία για τετραετή θητεία. Εκλογές μπορεί να κηρυχθούν νωρίτερα για έκτακτους λόγους, όπως αυτοί ορίζονται στο Σύνταγμα. Μετά, πάντως, το 1975 η προκήρυξη πρόωρων εκλογών αποτελεί τον κανόνα, με την επίκληση, συνήθως, από τις απερχόμενες κυβερνήσεις ιδιαζούσης σημασίας εθνικού θέματος. Η Ελληνική Δημοκρατία χρησιμοποιεί για την ανάδειξη των βουλευτών ένα σύνθετο ενδυναμωμένο εκλογικό σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης (ενισχυμένη αναλογική), που αποθαρρύνει τη δημιουργία πολυκομματικών Κυβερνήσεων συνεργασίας και επιτρέπει ισχυρή κυβέρνηση πλειοψηφίας, ακόμα και αν το πρώτο κόμμα υστερεί της πλειοψηφίας των ψήφων. Για να μπορεί να καταλάβει μία από τις 300 βουλευτικές έδρες ένα κόμμα, πρέπει να έχει λάβει τουλάχιστον το 3% του συνόλου των ψήφων, ενώ με τον εκλογικό νόμο, που θα εφαρμοστεί, για πρώτη φορά, στις μετά το 2004 βουλευτικές εκλογές, το πρώτο κόμμα εξασφαλίζει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή με ποσοστό 41%.\n"+
"Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την Κυβέρνηση, κεφαλή της οποίας είναι ο Πρωθυπουργός, το ισχυρότερο πρόσωπο του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η Κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της Χώρας [3], εφαρμόζει την πολιτική, που εγκρίνει μέσω των νομοθετικών πράξεων η Βουλή, αλλά ταυτόχρονα μετέχει στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία, μέσω της σύνταξης και της προώθησης προς ψήφιση των νομοσχεδίων. Η Κυβέρνηση με βάση την αρχή της δεδηλωμένης οφείλει να απολαύει της εμπιστοσύνης της Βουλής, να έχει λάβει δηλαδή ψήφο εμπιστοσύνης από την πλειοψηφία των Βουλευτών. Στα πλαίσια δε της σύγχρονης κομματικής δημοκρατίας, η Κυβέρνηση κυριαρχεί και στη νομοθετική λειτουργία, καθώς προέρχεται από το Κόμμα που ελέγχει την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, καθιστώντας, έτσι, την ψήφιση των νόμων μια τυπική, κατά κανόνα, διαδικασία. Λόγω δε της συχνής έως καταχρηστικής επίκλησης της κομματικής πειθαρχίας, η δυνατότητα διαφωνίας κυβερνητικού βουλευτή με την Κυβέρνηση που στηρίζει θεωρείται σπάνιο φαινόμενο. Σε έκτακτες περιπτώσεις μπορεί η Κυβέρνηση να εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Οι Π.Ν.Π. έχουν ισχύ νόμου και οφείλουν να εγκριθούν εντός 40 ημερών από τη Βουλή.\n"+
"Ο Πρωθυπουργός αποτελεί την κεφαλή της κυβέρνησης και, με βάση το Σύνταγμα, είναι, συνήθως (αν και όχι απαραίτητα), ο αρχηγός του έχοντος την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή κυβερνώντος κόμματος. Βάσει του άρθρου 82 του Συντάγματος, \"ο Πρωθυπουργός εξασφαλίζει την ενότητα της Κυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειές της, καθώς και των δημοσίων γενικά υπηρεσιών για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στο πλαίσιο των νόμων\" [3]. Οι βασικότερες εξουσίες του είναι οι εξής:\n"+
"Προεδρεύει του Υπουργικού Συμβουλίου, στο οποίο μετέχει μαζί με τους Υπουργούς.\n"+
"Με δέσμια πρόταση του διορίζονται και παύονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας οι υπουργοί και οι υφυπουργοί της Κυβέρνησης.\n"+
"Καθορίζει με τον οικείο Υπουργό τις αρμοδιότητες των υφυπουργών.\n"+
"Προΐσταται τεσσάρων αυτοτελών υπηρεσιών και γραμματειών: του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, της Γραμματείας της Κυβερνήσεως, της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής και της Γενικής Γραμματείας Τύπου.\n"+
"Δίνει άδεια για τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως οποιουδήποτε κειμένου πρέπει, κατά το νόμο, να καταχωρισθεί σε αυτήν.\n"+
"Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 (μεταπολίτευση) το πολιτικό σύστημα κυριαρχείται από το φιλελεύθερο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ (Πανελλλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα). Άλλα κόμματα είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ο Συνασπισμός της Αριστεράς και ο ΛΑ.Ο.Σ..\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Κυβέρνηση\n"+
"Περισσότερα: Κυβέρνηση της Ελλάδας\n"+
"Στις εκλογές της 7 Μαρτίου 2004, πρωθυπουργός εκλέχθηκε ο Κωνσταντίνος Α. Καραμανλής, πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν η πρώτη εκλογική νίκη του κόμματος μετά από 11 χρόνια. Ο Καραμανλής αντικατέστησε τον Κωνσταντίνο Σημίτη και σχημάτισε δική του κυβέρνηση. Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές προβλέπονταν από το Σύνταγμα για το 2008, όμως διεξήχθησαν πρόωρα στις 16 Σεπτεμβρίου 2007. Τις εκλογές της 16ης κέρδισε ξανά η ΝΔ. Η Νέα βουλή είναι η πρώτη πεντακομματική Βουλή τα τελευταία χρόνια και σε αυτή συμμετέχουν η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και το ΛΑ.Ο.Σ. Συγκεκριμένα η ΝΔ εξασφάλισε το 41.83% και 152 από τις 300 Έδρες. Το ΠΑΣΟΚ εξασφάλισε το 38.10 % και 102 Έδρες. ΤοΚ.Κ.Ε εξασφάλισε το 8.15% και 22 έδρες. Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ εξασφάλισε το 5.04% και 14 έδρες και τέλος το ΛΑ.Ο.Σ εξασφάλισε το 3.80% κερδίζοντας 10 έδρες.\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Περιφέρειες\n"+
"\n"+
"Κύριο άρθρο: Περιφέρειες της Ελλάδας\n"+
"Η Ελλάδα χωρίζεται σε 13 διοικητικές περιοχές γνωστές σαν Περιφέρειες, που διαχωρίζονται περαιτέρω σε 51 Νομούς:\n"+
"Αττική\n"+
"Αττική\n"+
"Στερεά Ελλάδα\n"+
"Εύβοια\n"+
"Ευρυτανία\n"+
"Φωκίδα\n"+
"Φθιώτιδα\n"+
"Βοιωτία\n"+
"Κεντρική Μακεδονία\n"+
"Χαλκιδική\n"+
"Ημαθία\n"+
"Κιλκίς\n"+
"Πέλλα\n"+
"Πιερία\n"+
"Σέρρες\n"+
"Θεσσαλονίκη\n"+
"Κρήτη\n"+
"Χανιά\n"+
"Ηράκλειο\n"+
"Λασίθι\n"+
"Ρέθυμνο\n"+
"Ανατολική Μακεδονία και Θράκη\n"+
"Καβάλα\n"+
"Δράμα\n"+
"Ξάνθη\n"+
"Ροδόπη\n"+
"Έβρος\n"+
"Ήπειρος\n"+
"Άρτα\n"+
"Ιωάννινα\n"+
"Πρέβεζα\n"+
"Θεσπρωτία\n"+
"Ιόνια νησιά\n"+
"Κέρκυρα\n"+
"Κεφαλονιά\n"+
"Λευκάδα\n"+
"Ζάκυνθος\n"+
"Βόρειο Αιγαίο\n"+
"Χίος\n"+
"Λέσβος\n"+
"Σάμος - Ικαρία\n"+
"Πελοπόννησος\n"+
"Αρκαδία\n"+
"Αργολίδα\n"+
"Κορινθία\n"+
"Λακωνία\n"+
"Μεσσηνία\n"+
"Νότιο Αιγαίο\n"+
"Κυκλάδες\n"+
"Δωδεκάνησα\n"+
"Θεσσαλία\n"+
"Καρδίτσα\n"+
"Λάρισα\n"+
"Μαγνησία\n"+
"Τρίκαλα\n"+
"Δυτική Ελλάδα\n"+
"Αχαΐα\n"+
"Αιτωλοακαρνανία\n"+
"Ηλεία\n"+
"Δυτική Μακεδονία\n"+
"Φλώρινα\n"+
"Γρεβενά\n"+
"Καστοριά\n"+
"Κοζάνη\n"+
"Επιπλέον, στη Μακεδονία υπάρχει μία αυτόνομη περιοχή, το Άγιο Όρος, μία μοναστική πολιτεία υπό Ελληνική κυριαρχία. Οι νομοί χωρίζονται σε 147 επαρχίες, που διαιρούνται σε 900 δήμους και 133 κοινότητες. Πριν το 1999, υπήρχαν 5.775 οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης: 361 δήμοι και 5.560 κοινότητες, υποδιαιρούμενες σε 12.817 οικισμούς\n"+
"\n"+
"\n"+
"\n"+
"Αλβανία\n"+
"\n"+
"П.Γ.Δ.Μ.\n"+
"\n"+
"Βουλγαρία\n"+
"'\n"+
"\n"+
"Τουρκία\n"+
"\n"+
"EΛΛAΣ\n"+
"AΘHNA\n"+
"Θεσσαλονίκη\n"+
"Καβάλα\n"+
"Αλεξανδρούπολη\n"+
"Κέρκυρα\n"+
"Ηγουμενίτσα\n"+
"Λάρισα\n"+
"Βόλος\n"+
"Ιωάννινα\n"+
"Χαλκίδα\n"+
"Πάτρα\n"+
"Πειραιάς\n"+
"Ελευσίνα\n"+
"Λαύριο\n"+
"Ηράκλειο\n"+
"Μα κ ε δ ον ί α\n"+
"Θράκη\n"+
"Ήπειρος\n"+
"Θεσσαλία\n"+
"Στερεά Ελλάδα\n"+
"Πελοπόννησος\n"+
"Όλυμπος (2917m)\n"+
"Λευκάδα\n"+
"Κεφαλονιά\n"+
"Λήμνος\n"+
"Λέσβος\n"+
"Χίος\n"+
"Σάμος\n"+
"Τήνος\n"+
"Ικαρία\n"+
"Νάξος\n"+
"Σαντορίνη\n"+
"Κως\n"+
"Ρόδος\n"+
"Κάρπαθος\n"+
"Κύθηρα\n"+
"Γαύδος\n"+
"Αιγαίον\n"+
"Πέλαγος\n"+
"Μυρτώον\n"+
"Πέλαγος\n"+
"Κρητικόν Πέλαγος\n"+
"Ιόνιον\n"+
"Πέλαγος\n"+
"Μεσόγειος\n"+
"Θάλασσα\n"+
"Κρήτη\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Βουνά της Ελλάδας\n"+
"Κύριο άρθρο: Κατάλογος βουνών της Ελλάδας\n"+
"Περίπου το 80% του εδάφους της χώρας είναι ορεινό ή λοφώδες. Μεγάλο μέρος του είναι ξηρό και βραχώδες, μόνο 28% του εδάφους είναι καλλιεργήσιμο.\n"+
"Η χώρα αποτελείται από ένα μεγάλο ηπειρωτικό τμήμα, το νότιο άκρο των Βαλκανίων, ενωμένο με την πρώην ηπειρωτική Πελοπόννησο, από τον Ισθμό της Κορίνθου, και το Ιόνιο και Αιγαίο πέλαγος. Η Πελοπόννησος πλέον μετά την κατασκευή της διώρυγας της Κορίνθου είναι στην πραγματικότητα νησί. Το Αιγαίο περιέχει πολυάριθμα νησιά, ανάμεσά τους τη Ρόδο, την Εύβοια, τη Λέσβο και τα συμπλέγματα των Κυκλάδων και Δωδεκανήσων. 180 χιλιόμετρα νότια των ακτών δεσπόζει η Κρήτη, το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου. Η Ελλάδα έχει μήκος ακτών 15.021 χιλιόμετρα, που θεωρείται εξαιρετικά μεγάλο, και οφείλεται στον πλούσιο οριζόντιο εδαφικό διαμελισμό, καθώς και στο πλήθος των αναρίθμητων νησιών, τα οποία είναι πάνω από 1500. Έχει μήκος συνόρων που πλησιάζει τα 1.181 χιλιόμετρα.\n"+
"\n"+
"\n"+
"Δορυφορική εικόνα της Ελλάδας\n"+
"Κύριο άρθρο: Γεωγραφία της Ελλάδας\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Λίμνες της Ελλάδας\n"+
"Κύριο άρθρο: Κατάλογος λιμνών της Ελλάδας\n"+
"Η Ελλάδα έχει αρκετές λίμνες, οι περισσότερες των οποίων βρίσκονται στο ηπειρωτικό της τμήμα. Οι μεγαλύτερες λίμνες στην ελληνική επικράτεια είναι:\n"+
"Τριχωνίδα 96.513 τ.χλμ.\n"+
"Βόλβη 75.600 τ.χλμ\n"+
"Λίμνη Βεγορίτιδα 72.488 τ.χλμ\n"+
"Λίμνη Βιστονίδα 45.625 τ.χλμ\n"+
"Λίμνη Κορώνεια 42.823 τ.χλμ\n"+
"Μικρή Πρέσπα (ελληνικό τμήμα) 43.122 τ.χλμ\n"+
"Μεγάλη Πρέσπα (ελληνικό τμήμα) 38.325 τ.χλμ\n"+
"Κερκίνη 37.688 τ.χλμ\n"+
"Υπάρχουν επίσης και αρκετές τεχνητές λίμνες κυρίως για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, όπως η Λίμνη Κρεμαστών (68.531 τ.χλμ) και η Λίμνη Πολυφύτου (56.793 τ.χλμ).\n"+
"\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Ποτάμια της Ελλάδας\n"+
"Αρκετά ποτάμια διαρρέουν την Ελλάδα, από τα οποίο κανένα δεν είναι πλεύσιμο. Μερικά από τα μεγαλύτερα, τα Δέλτα που σχηματίζουν στην εκροή τους προς την θάλασσα αποτελούν σημαντικούς υγροβιότοπους, όπως αυτοί του Αλιάκμονα και του Έβρου. Ποταμοί όπως ο Πηνειός στην Θεσσαλία, υδροδοτούν μεγάλες γεωργικές εκτάσεις με την βοήθεια καναλιών, ενώ σε άλλα έχουν δημιουργηθεί τεχνητές λίμνες για την λειτουργία υδροηλεκτρικών εργοστασίων. Ένα αμφιλεγόμενο για οικολογικούς λόγους σχέδιο των τελευταίων δεκαετιών, είναι η εκτροπή του Αχελώου από τη νότια Πίνδο για την αντιμετώπιση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας.\n"+
"Ακολουθεί κατάλογος των μεγαλύτερων σε μήκος ποταμών της Ελλάδας. Το μήκος που αναγράφεται είναι αυτό που διατρέχει την ελληνική επικράτεια.\n"+
"Αλιάκμονας 297 χλμ.\n"+
"Αχελώος 220 χλμ.\n"+
"Πηνειός (Θεσσαλίας) 205 χλμ.\n"+
"Έβρος [4] 204 χλμ.\n"+
"Νέστος [4] 130 χλμ.\n"+
"Στρυμόνας [4] 118 χλμ.\n"+
"Θύαμις (Καλαμάς) 115 χλμ.\n"+
"Αλφειός 110 χλμ.\n"+
"Άραχθος 110 χλμ.\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Κλίμα\n"+
"Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τον μεσογειακό τύπο του εύκρατου κλίματος και έχει ήπιους υγρούς χειμώνες και ζεστά ξηρά καλοκαίρια. Το κλίμα της χώρας μπορεί να διαιρεθεί σε τέσσερις βασικές κατηγορίες:\n"+
"- υγρό μεσογειακό (δυτική Ελλάδα, δυτική Πελοπόννησος, πεδινά και ημιορεινά της Ηπείρου) - ξηρό μεσογειακό (Κυκλάδες, παραλιακή Κρήτη, Δωδεκάνησα, ανατολική Πελοπόννησος, Αττική, πεδινές περιοχές Ανατολικής Στερεάς) - ηπειρωτικό (δυτική Μακεδονία, εσωτερικά υψίπεδα ηπειρωτικής Ελλάδας, βόρειος Έβρος) - ορεινό (ορεινές περιοχές με υψόμετρο περίπου >1500μ στη βόρεια Ελλάδα, >1800μ στην κεντρική Ελλάδα και >2000μ στην Κρήτη).\n"+
"Οι θερμοκρασίες είναι σπάνια υπερβολικές στις παραθαλάσσιες περιοχές. Στις κλειστές εσωτερικές πεδιάδες και στα υψίπεδα της χώρας παρατηρούνται τα μεγαλύτερα θερμοκρασιακά εύρη -τόσο ετήσια όσο και ημερήσια. Οι χιονοπτώσεις είναι κοινές στα ορεινά από τα τέλη Σεπτεμβρίου (στη βόρεια Ελλάδα, τέλη Οκτωβρίου κατά μέσο όρο στην υπόλοιπη χώρα), ενώ στις πεδινές περιοχές χιονίζει κυρίως από τον Δεκέμβριο μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Έχει χιονίσει, πάντως, ακόμα και κατά μήνα Μάιο στη Φλώρινα. Στις παραθαλάσσιες περιοχές των νησιωτικών περιοχών, οι χιονοπτώσεις συμβαίνουν σπανιότερα και δεν αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό του κλίματος. Η πόλη της Ρόδου έχει μέσο όρο 0,0 μέρες χιονόπτωσης το χρόνο. Οι καύσωνες επηρεάζουν κυρίως τις πεδινές περιοχές και είναι κοινότεροι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Σπάνια, πάντως, διαρκούν περισσότερες από 3 μέρες.\n"+
"Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των παραλλήλων 34ου και 42oυ του βορείου ημισφαιρίου και έχει μεγάλη ηλιοφάνεια όλο σχεδόν το χρόνο. Λεπτομερέστερα στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας παρουσιάζεται μια μεγάλη ποικιλία κλιματικών τύπων, πάντα βέβαια μέσα στα πλαίσια του μεσογειακού κλίματος. Αυτό οφείλεται στην τοπογραφική διαμόρφωση της χώρας που έχει μεγάλες διαφορές υψομέτρου (υπάρχουν μεγάλες οροσειρές κατά μήκος της κεντρικής χώρας και άλλοι ορεινοί όγκοι) και εναλλαγή ξηράς και θάλασσας. Έτσι από το ξηρό κλίμα της Αττικής και γενικά της ανατολικής Ελλάδας μεταπίπτουμε στο υγρό της βόρειας και δυτικής Ελλάδας. Τέτοιες κλιματικές διαφορές συναντώνται ακόμη και σε τόπους που βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, πράγμα που παρουσιάζεται σε λίγες μόνο χώρες σε όλο τον κόσμο.\n"+
"Από κλιματολογικής πλευράς το έτος μπορεί να χωριστεί κυρίως σε δύο εποχές: Την ψυχρή και βροχερή χειμερινή περίοδο που διαρκεί από τα μέσα του Οκτωβρίου και μέχρι το τέλος Μαρτίου και τη θερμή και άνομβρη εποχή που διαρκεί από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.\n"+
"Κατά την πρώτη περίοδο οι ψυχρότεροι μήνες είναι ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος, όπου κατά μέσον όρο η μέση ελάχιστη θερμοκρασία κυμαίνεται από 5-10 °C στις παραθαλάσσιες περιοχές, από 0-5 °C στις ηπειρωτικές περιοχές και σε χαμηλότερες τιμές κάτω από το μηδέν στις βόρειες περιοχές.\n"+
"Οι βροχές ακόμη και τη χειμερινή περίοδο δεν διαρκούν για πολλές ημέρες και ο ουρανός της Ελλάδας δεν μένει συννεφιασμένος για αρκετές συνεχόμενες ημέρες, όπως συμβαίνει σε άλλες περιοχές της γης. Οι χειμερινές κακοκαιρίες διακόπτονται συχνά κατά τον Ιανουάριο και το πρώτο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου από ηλιόλουστες ημέρες, τις γνωστές από την αρχαιότητα Αλκυονίδες ημέρες.\n"+
"Η χειμερινή εποχή είναι γλυκύτερη στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου από ό,τι στη Βόρεια και Ανατολική ηπειρωτική Ελλάδα. Κατά τη θερμή και άνομβρη εποχή ο καιρός είναι σταθερός, ο ουρανός σχεδόν αίθριος, ο ήλιος λαμπερός και δεν βρέχει εκτός από σπάνια διαστήματα με ραγδαίες βροχές ή καταιγίδες μικρής γενικά διάρκειας.\n"+
"Η θερμότερη περίοδος είναι το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου και το πρώτο του Αυγούστου οπότε η μέση μεγίστη θερμοκρασία κυμαίνεται από 29 °C μέχρι 35 °C. Κατά τη θερμή εποχή οι υψηλές θερμοκρασίες μετριάζονται από τη δροσερή θαλάσσια αύρα στις παράκτιες περιοχές της χώρας και από τους βόρειους ανέμους (ετησίες) που φυσούν κυρίως στο Αιγαίο.\n"+
"Η άνοιξη έχει μικρή διάρκεια, διότι ο μεν χειμώνας είναι όψιμος, το δε καλοκαίρι αρχίζει πρώιμα. Το φθινόπωρο είναι μακρύ και θερμό και πολλές φορές παρατείνεται στη νότια Ελλάδα μέχρι τα μισά του Δεκεμβρίου.\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Οικονομία\n"+
"\n"+
"Κύριο άρθρο: Οικονομία της Ελλάδας\n"+
"Η Ελλάδα έχει μικτή καπιταλιστική οικονομία, με τον δημόσιο τομέα να συνεισφέρει περίπου στο μισό του Α.Ε.Π.. Ο Τουρισμός αποτελεί μία πολύ σημαντική βιομηχανία, που συνεισφέρει κι αυτή σε μεγάλο ποσοστό του Α.Ε.Π., και επίσης αποτελεί πηγή συναλλάγματος. Το 2004 η μεγαλύτερη βιομηχανία στην Ελλάδα με έσοδα γύρω στα 12 δισ. ευρώ ήταν η συνήθως σχετικά αφανής ναυτιλία.\n"+
"Η οικονομία βελτιώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, καθώς η κυβέρνηση εφάρμοσε αποτελεσματική οικονομική πολιτική, στην προσπάθεια της ένταξης της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ, την 1 Ιανουαρίου 2001. Παράγων που σίγουρα βοήθησε σε αυτήν την πορεία είναι ότι η Ελλάδα είναι αποδέκτης οικονομικής βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ίσης περίπου με το 3,3% του Α.Ε.Π. Η συνέχιση τόσο γενναιόδωρων ενισχύσεων από την Ε.Ε. όμως είναι υπό αμφισβήτηση. Η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την είσοδο χωρών πολύ φτωχότερων από την Ελλάδα σε συνδυασμό με την ανοδική πορεία της ελληνικής οικονομίας θα βγάλει πιθανότατα πολλές περιοχές από τον λεγόμενο Στόχο 1 του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης στον οποίο κατευθύνονται και οι περισσότερες επιδοτήσεις και στον οποίο ανήκουν περιοχές με Α.Ε.Π. κατά κεφαλήν μικρότερο του 75% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Με τα στοιχεία του 2003 από τον Στόχο 1 έχουν βγει οι εξής περιοχές: Αττική, Νότιο Αιγαίο, Στερεά Ελλάδα, Κεντρική Μακεδονία, Βόρειο Αιγαίο και οριακά η Πελοπόννησος.\n"+
"Μεγάλες προκλήσεις παραμένουν, η μείωση της ανεργίας και η περαιτέρω ανοικοδόμηση της οικονομίας μέσω και της ιδιωτικοποίησης διαφόρων μεγάλων κρατικών εταιρειών, η αναμόρφωση της κοινωνικής ασφάλισης, διόρθωση του φορολογικού συστήματος, και η ελαχιστοποίηση των γραφειοκρατικών αδυναμιών. Η ανάπτυξη υπολογίζεται σε 3,9% για το 2004.\n"+
"Η εθνική κεντρική τράπεζα του κράτους της Ελλάδας είναι η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), η οποία όμως έχει παραχωρήσει τις περισσότερες αρμοδιότητές της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.), μετά την είσοδό της στην ζώνη του ευρώ το 2001.\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Δημογραφία\n"+
"\n"+
"Κύριο άρθρο: Δημογραφία της Ελλάδας\n"+
"Άρθρο βασικών αποτελεσμάτων απογραφής: Απογραφή 2001\n"+
"Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (2001)[5] ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας είναι 10.934.097 κ. Την ημέρα της απογραφής, στη χώρα βρέθηκαν και απογράφηκαν (πραγματικός πληθυσμός) 10.964.020 κ.\n"+
"Τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα έχει δεχτεί ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης. Ο συνολικός αριθμός των μεταναστών υπολογίζεται περίπου στο 10% του συνολικού πληθυσμού ή στις 950.000 ανθρώπους. Νόμιμοι κάτοικοι της χώρας είναι περίπου οι μισοί αν και οι αριθμοί έχουν μεγάλη διακύμανση λόγω της έλλειψης επίσημης μεταναστευτικής πολιτικής και της αστάθειας στις γειτονικές χώρες πηγές μεταναστών. Οι μεγαλύτερες πληθυσμιακές ομάδες σύμφωνα με την απογραφή του 2001 φαίνεται να είναι οι προερχόμενοι από Αλβανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Πακιστάν, Ουκρανία, Πολωνία, Αίγυπτο.\n"+
"Πέρα από τους αλλοδαπούς μετανάστες έχουν έρθει μετά την πτώση του Τείχους και αρκετοί ομογενείς από περιοχές της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και από τα Βαλκάνια. Οι μεγαλύτερες ομάδες παλιννοστούντων είναι από την Αλβανία, την Ρωσία και την Γεωργία.\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Ένοπλες δυνάμεις και Σώματα ασφαλείας\n"+
"\n"+
"Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις:\n"+
"Ελληνικός Στρατός\n"+
"Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό\n"+
"Ελληνική Πολεμική Αεροπορία\n"+
"Σώματα ασφαλείας:\n"+
"Ελληνική Αστυνομία\n"+
"Πυροσβεστικό Σώμα\n"+
"Λιμενικό Σώμα\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Υποχρεωτική στράτευση\n"+
"Κύριο άρθρο: Η θητεία στην Ελλάδα\n"+
"Μέχρι το 2004, η Ελλάδα είχε νομοθετήσει υποχρεωτική θητεία 12 μηνών, για όλους τους άνδρες άνω των 18 ετών. Ωστόσο, κινείται προς την ανάπτυξη ενός πλήρως επαγγελματικού στρατού, με στόχο την πλήρη κατάργηση της θητείας. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει αναγγείλει τη σταδιακή μείωση στους 6 μήνες το 2008 και πιθανολογείται ότι μπορεί και να καταργηθεί τελείως. Παρότι γίνονται δεκτές αιτήσεις γυναικών που θέλουν να υπηρετήσουν, δεν είναι υποχρεωτικό. Η κίνηση αυτή δημιουργεί αντιρρήσεις από τους κύκλους που αντιτίθενται στην υποχρεωτική στράτευση, γιατί ενώ το Άρθρο 2 του Ελληνικού Συντάγματος θέτει υπόχρεους όλους τους Έλληνες πολίτες να υπερασπιστούν την Ελλάδα, ο φόρτος έγκειται ολοκληρωτικά στον ανδρικό πληθυσμό.\n"+
"Οι κληρωτοί δεν λαμβάνουν ιατρική ασφάλιση κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ούτε ο χρόνος της θητείας συνυπολογίζεται στα χρόνια εργασίας τους που θεμελιώνουν το συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Λαμβάνουν, όμως, πλήρη ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη από τα κατά τόπους στρατιωτικά νοσοκομεία, εφ' όσον αυτά υπάρχουν στον τόπο που υπηρετούν, αλλιώς αναγκάζονται να μεταφερθούν στην Αθήνα. Ο μισθός του κληρωτού είναι συμβολικός (9 ευρώ το μήνα για τους οπλίτες, σμηνίτες, κληρωτούς, 11 ευρώ για τους στρατεύσιμους δεκανείς, υποσμηνίες, υποκελευστές και τους στρατεύσιμους λοχίες, σμηνίες, κελευστές και 600 ευρώ για τους δόκιμους και των τριών σωμάτων). Οι δόκιμοι υπηρετούν 5 μήνες παραπάνω από τους υπόλοιπους συναδέλφους τους. Ο μισθός δεν αρκεί γιανα καλύψει τα έξοδα των κληρωτών, ιδιαίτερα όταν ένας κληρωτός υπηρετεί μακριά από τον τόπο διαμονής του, με αποτέλεσμα πρακτικά οι κληρωτοί να ζούνε από την οικονομική στήριξη των γονέων τους κατά την διάρκεια της θητείας τους.\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Πολιτισμός\n"+
"\n"+
"Κατάλογος διάσημων Ελλήνων\n"+
"Ελληνική μυθολογία\n"+
"Αρχαία ελληνική λογοτεχνία\n"+
"Ελληνική Αρχιτεκτονική\n"+
"Ελληνική κουζίνα\n"+
"Ελληνική Γλώσσα\n"+
"Ελληνική Μουσική\n"+
"Ελληνικά Μουσεία\n"+
"Μέσα Ενημέρωσης\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Αργίες\n"+
"Ημερομηνία Ονομασία Σχόλια\n"+
"1 Ιανουαρίου Πρωτοχρονιά \n"+
"6 Ιανουαρίου Θεοφάνεια \n"+
"κινητή Καθαρά Δευτέρα έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής\n"+
"25η Μαρτίου Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και Εθνική Εορτή Εθνική Εορτή για την Επανάσταση του 1821\n"+
"κινητή Μεγάλη Παρασκευή \n"+
"κινητή Πάσχα Ανάσταση του Χριστού\n"+
"κινητή Δευτέρα Διακαινησίμου (Δευτέρα του Πάσχα) Δευτέρα μετά την Ανάσταση\n"+
"1 Μαΐου Πρωτομαγιά \n"+
"κινητή Αγίου Πνεύματος \n"+
"15 Αυγούστου Κοίμηση της Θεοτόκου \n"+
"28η Οκτωβρίου Επέτειος του Όχι Εθνική Εορτή (1940)\n"+
"25 Δεκεμβρίου Χριστούγεννα \n"+
"26 Δεκεμβρίου Σύναξις Θεοτόκου \n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Σημειώσεις\n"+
"\n"+
"↑ www.destatis.de εκτίμηση πληθυσμού χώρας, 2006\n"+
"↑ Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 30\n"+
"↑ 3,0 3,1 Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 82\n"+
"↑ 4,0 4,1 4,2 Πηγάζει στη Βουλγαρία\n"+
"↑ 5,0 5,1 απογραφή 2001\n"+
"↑ Πηγή: Διεθνής Έκθεση Θρησκευτικής Ελευθερίας του 2005 στην ελληνική και στην αγγλική, Υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α.\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Δείτε επίσης\n"+
"\n"+
"Σημαία της Ελλάδας\n"+
"Κατάλογος γλωσσών της Ελλάδας\n"+
"Τράπεζα της Ελλάδος\n"+
"Ονομασίες της Ελλάδας σε διάφορες γλώσσες\n"+
"Άτλας της Ελλάδας: συλλογή διαφόρων χαρτών της Ελλάδας στα Κοινά (Commons).\n"+
"Κατάλογος νοσοκομείων της Ελλάδας\n"+
"[Επεξεργασία]\n"+
"Εξωτερικές συνδέσεις\n"+
"\n"+
"Πρωθυπουργός της Ελλάδας (Γραφείο Πρωθυπουργού)\n"+
"Βουλή των Ελλήνων\n"+
"Παράθυρο στην Ελλάδα (χρήσιμες πληροφορίες και σύνδεσμοι για την Ελλάδα)\n"+
"Παράθυρο στην Ελλάδα (παλαιότερη «έκδοση»)\n"+
"Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού\n"+
"Υπουργείο Εξωτερικών\n";
varhebrew=
"היסטוריה של סין\n"+
"מתוך ויקיפדיה, האנציקלופדיה החופשית\n"+
"קפיצה אל: ניווט, חפש\n"+
"\n"+
" ערך זה עוסק בההיסטוריה של הישות התרבותית והגאוגרפית במזרח אסיה. אם התכוונתם לההיסטוריה של מדינה המוכרת היום בשם \"סין\", ראו היסטוריה של הרפובליקה העממית של סין.\n"+
"\n"+
"בערך זה מופיע גופן מזרח אסייתי\n"+
"\n"+
"כדי שתוכלו לראות את הכתוב בערך זה בצורה תקינה, תצטרכו להתקין גופן מזרח אסייתי במחשבכם. אם אינכם יודעים כיצד לעשות זאת, לחצו כאן לקבלת עזרה\n"+
"\n"+
"סין הנה התרבות המפותחת והרציפה העתיקה ביותר בעולם, תיעודים כתובים של התרבות נמצאים כבר מלפני 3,500 שנים והסינים עצמם נוקבים במספר 5,000 כמספר שנות קיומה של תרבותם. שושלות השלטון בסין פיתחו לאורך השנים שיטות בירוקרטיה שלטונית שהעניקו לסינים יתרון משמעותי על העמים השבטיים שחיו מסביבם. פיתוח אידאולוגיה למדינה, המבוססת על משנתו הפילוסופית של קונפוציוס (המאה ה-1 לפנה\"ס), יחד עם פיתוח מערכת כתב זמינה לכל (המאה ה-2 לפנה\"ס) חיזקו עוד יותר את התרבות הסינית. מבחינה פוליטית, סין נעה בתנועה מתמדת בין איחוד ופירוד ולעתים גם נכבשה על ידי כוחות זרים אשר מרביתם התמזגו לתוך תרבותה והפכו לחלק בלתי נפרד ממנה. השפעות תרבותיות ופוליטיות אלו שהגיעו מכל קצוות אסיה כמו גם גלי הגירה אל ומחוץ למדינה יצרו יחד את דמותם של התרבות והעם הסיני כפי שהם מוכרים לנו היום.\n"+
"היסטוריה של סין\n"+
"\n"+
" * התקופה הקדומה\n"+
"\n"+
" שלושת המלכים וחמשת הקיסרים\n"+
" שושלת שיה\n"+
" שושלת שאנג\n"+
" שושלת ג'ואו\n"+
" תקופת האביב והסתיו\n"+
" תקופת המדינות הלוחמות\n"+
"\n"+
" * סין הקיסרית\n"+
"\n"+
" שושלת צ'ין\n"+
" שושלת האן המערבית\n"+
" שושלת שין\n"+
" שושלת האן המזרחית\n"+
" שלושת הממלכות\n"+
" שושלת ג'ין\n"+
" השושלת הצפונית והדרומית\n"+
" שושלת סוי\n"+
" שושלת טאנג\n"+
" שושלת סונג\n"+
" שושלת יו'אן\n"+
" שושלת מינג\n"+
" שושלת צ'ינג\n"+
"\n"+
" * התפוררות הקיסרות\n"+
"\n"+
" מלחמת האופיום הראשונה\n"+
" מרד טאיפינג\n"+
" מלחמת האופיום השנייה\n"+
" מלחמת סין-צרפת\n"+
" מלחמת סין-יפן הראשונה\n"+
" רפורמת מאה הימים\n"+
" מרד הבוקסרים\n"+
"\n"+
" * סין המודרנית\n"+
"\n"+
" מהפכת שינהאי\n"+
" הקמתה של המפלגה הקומניסטית של סין\n"+
" המצעד הארוך\n"+
" תקרית שיאן\n"+
" מלחמת סין-יפן השנייה\n"+
" מלחמת האזרחים הסינית\n"+
"\n"+
" * העת החדשה\n"+
"\n"+
" הקמת הרפובליקה העממית של סין\n"+
" מערכת מאה הפרחים\n"+
" הזינוק הגדול קדימה\n"+
" הפיצול הסיני-סובייטי\n"+
" מלחמת הודו-סין\n"+
" מהפכת התרבות בסין\n"+
" תקרית טיאנאנמן\n"+
"\n"+
"ראו גם\n"+
"\n"+
" * הרפובליקה הסינית\n"+
" * לוח זמנים של ההיסטוריה של סין\n"+
"\n"+
"פורטל סין\n"+
"קטגוריה ראשית\n"+
"\n"+
"\n"+
"תוכן עניינים\n"+
"[הסתר]\n"+
"\n"+
" * 1 פרה-היסטוריה\n"+
" o 1.1 שלושת המלכים וחמשת הקיסרים\n"+
" * 2 היסטוריה קדומה\n"+
" o 2.1 שושלת שְׂיָה\n"+
" o 2.2 שושלת שָׁאנְג\n"+
" o 2.3 שושלת ג'וֹאוּ\n"+
" o 2.4 תקופת האביב והסתיו\n"+
" o 2.5 תקופת המדינות הלוחמות\n"+
" * 3 שושלת צ'ין: האימפריה הסינית הראשונה\n"+
" * 4 שושלת האן: תקופה של שגשוג\n"+
" * 5 ג'ין, שש עשרה הממלכות והשושלות הדרומית והצפונית: התקופה האפלה של סין\n"+
" * 6 שושלת טאנג: חזרה לשיגשוג\n"+
" * 7 שושלת סונג ושכנותיה הצפוניות, ליאו וג'ין\n"+
" * 8 המונגולים\n"+
" * 9 תחייתה מחדש של התרבות הסינית\n"+
" * 10 תקופת מינג: מהתפתחות לבידוד\n"+
" * 11 שושלת צ'ינג\n"+
" * 12 הרפובליקה הסינית\n"+
" * 13 הרפובליקה העממית של סין\n"+
" * 14 ראו גם\n"+
" * 15 לקריאה נוספת\n"+
" * 16 קישורים חיצוניים\n"+
" * 17 הערות שוליים\n"+
"\n"+
"[עריכה] פרה-היסטוריה\n"+
"\n"+
"העדויות הארכאולוגיות הקדומות ביותר לנוכחות אנושית בסין של ימינו הן של הומו ארקטוס. מחקרים חדשים מגלים כי עמודי האבן שנמצאו באתר שיאוצ'אנגליאנג מתאורכים מבחינה סטרטיגרפית מלפני 1.36 מיליוני שנים. באתר הארכאולוגי שִׂיהוֹאוּדוּ שבמחוז שאנסי נמצאות העדויות הראשונות בעולם לשימוש באש על ידי ההומו ארקטוס, ומתאורכות ללפני 1.27 מיליוני שנים. עם זאת תושביו הנוכחיים של האזור אינם צאצאי אותו הומו ארקטוס, אלא צאצאי הומו סאפיינס שהגיע לאזור מאזור אפריקה רק לפני 65,000 שנים.\n"+
"\n"+
"עדויות מוקדמות לחקלאות סינית טיפוסית – גידולי אורז בברכות – מתוארכות לשנת 6,000 לפנה\"ס. בדומה לתרבויות קדומות בכל העולם, הביאה החקלאות לגידול מהיר באוכלוסייה, כיוון שהתבססות על גידולים חקלאיים הבטיחה יכולת שימור המזון ואגירתו לזמן ממושך יותר, וזו הביאה בהדרגה לגידול האוכלוסייה, להתפתחותה התרבותית ולריבוד חברתי.\n"+
"\n"+
"בשלהי התקופה הניאוליטית החל עמק הנהר הצהוב בסין לפתח את מעמדו כמרכז תרבותי, כאשר ראשוני הכפרים באזור הופיעו שם. מרבית העדויות למרכז חשוב זה נמצאות באזור העיר שי-אן בסין.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שלושת המלכים וחמשת הקיסרים\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שלושת המלכים וחמשת הקיסרים\n"+
"\n"+
"ספרי ההיסטוריה הקדומים, רשומות ההיסטוריון, שנכתבו על ידי ההיסטורוגרף הסיני סְה-מָה צְ'ייֵן במאה השנייה לפנה\"ס, וספר תולדות החיזרן, שנכתבו במאה הרביעית לפנה\"ס מתארכים את תחילת ההיסטוריה הסינית לתקופת שלושת המלכים וחמשת הקיסרים - 2800 לפנה\"ס. לתקופה זו מאפיינים מיתולוגיים מובהקים. למלכים ולקיסרים תכונות מיסטיות והם מתוארים כשליטים נבונים ובעלי מוסר למופת. אחד מהם, הקיסר הצהוב נחשב לאבי בני ההאן.\n"+
"\n"+
"סה-מה צ'יאן כותב כי תחילת ביסוס מערכת ממשלתית נעשה בימי שושלת שיה, וסגנון המערכת הונצח על ידי שושלות שאנג וג'ואו. בתקופת שלושת השושלות האלו, החלה סין לפצוע על שחר ההיסטוריה. מכאן ואילך, עד למאה העשרים, מתוארות תולדות סין לפי השושלות שמשלו בה.\n"+
"\n"+
"[עריכה] היסטוריה קדומה\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת שְׂיָה\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת שיה\n"+
"\n"+
"שושלת שְׂיָה (סינית: 夏, פיניין: Xià), היא השושלת הראשונה בתולדות סין. שושלת זו התקיימה לפני המצאת הכתב בסין, כך שהעדויות לקיומה מסתמכות על מסמכים מאוחרים יותר ועל ארכאולוגיה. סְה-מָה צְ'ייֵן וספר תולדות החיזרן מתארכים את ימי השושלת לכלפני 4,200 שנה, אולם אין בידינו לאמת את הדברים. 17 מלכים ו-14 דורות מנתה השושלת, שהתחילה בימיו של יוּ' הגדול והסתיימה בימיו של גְ'יֵה איש שְׂיָה, כך על-פי סְה-מָה צְ'ייֵן ומקורות אחרים מתקופת שושלת צ'ין.\n"+
"\n"+
"שושלות שאנג וג'ואו התקיימו במקביל לשושלת שיה כבר מתחילתה, אך היו כפופות לה. אורך ימיה של השושלת לא ברור, אך 431 או 471 שנים הן שתי החלופות הסבירות ביותר.\n"+
"\n"+
"ארכאולוגים רבים מזהים את שושלת שְׂיָה עם אתר אָרלִיטוֹאוּ שבמרכז מחוז הנאן[1]. באתר זה נתגלה כור היתוך מברונזה משנת 2000 לפנה\"ס לערך. נטען גם כי סימונים על-גבי חרס וקונכיות מתקופה זו הן גילגול קדום של הכתב הסיני[2]. בהיעדר עדויות כתובות בכתב המוכר מעצמות הניחוש של שושלת שאנג ומכלי הברונזה של שושלת ג'ואו, נותר טיבה של שושלת שיה לוט בערפל.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת שָׁאנְג\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת שאנג\n"+
"\n"+
"הרישומים הכתובים העתיקים ביותר בסין נחרטו לצורך הגדת עתידות על עצמות או קונכיות. כתבים אלה, המכונים עצמות ניחוש, מתוארכים למאה ה-13 לפנה\"ס לערך, תקופת שושלת שָׁאנְג (סינית: 商, פיניין: Shāng). ממצאים ארכאולוגיים, המעידים על קיומה של השושלת בשנים 1600-1046 לפנה\"ס בקירוב, מחולקים לשתי קבוצות. הקבוצה המוקדמת, עד ל-1300 בקירוב, מגיעה מאתרים שונים במחוז הנאן. הקבוצה המאוחרת, מתקופת יִין (殷), מורכבת מאסופה רחבה של עצמות ניחוש, גם הן ממחוז הנאן. אָנְיָאנְג שבמחוז הנאן הייתה הבירה התשיעית והאחרונה של שושלת שאנג. לשושלת היו 31 מלכים, והיא הייתה הארוכה שבשושלות סין.\n"+
"\n"+
"על פי רשומות ההיסטוריון העבירה שושלת שאנג את בירתה שש פעמים, כשהמעבר השישי והאחרון לעיר יִין ב-1350 לפנה\"ס סימן את תחילת תור הזהב של השושלת. ההיסטוריה התמטית של סין מתארת בדרך-כלל קיום של שושלת אחת אחרי השנייה, אך המצב לאשורו באותה עת היה מורכב יותר. חוקרים טוענים כי ייתכן ושושלות שיה ושאנג התקיימו במקביל, כשם ששושלת ג'ואו (שֶׁירשה את שושלת שאנג), התקיימה אף היא בזמן שושלת שאנג. עדויות כתובות מאתר אניאנג מאששים אמנם את קיומה של שושלת שאנג, אך חוקרים מערביים אינם נוטים לזהות יישובים בני אותה תקופה עם שושלת שאנג דווקא. כך למשל, ממצאים ארכאולוגיים מאותה עת באתר סָאנְשִׂינְגְדְווֵי מצביעים על חברה מתקדמת, השונה בתרבותה מזו שנתגלתה בְּאָנְיָאנְג. אין עדויות מכריעות במוגע לתחום שליטתה של שושלת שאנג. ההנחה המקובלת היא כי שושלת שאנג שבהיסטוריה הרשמית אכן שלטה בעיר אניאנג, תוך שהיא מקיימת קשרי מסחר עם יישובים שונים בסביבתה, שהיו שונים זה מזה מבחינה תרבותית.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת ג'וֹאוּ\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת ג'ואו\n"+
"\n"+
"שושלת ג'וֹאוּ (סינית: 周, פיניין: Zhōu), הייתה השושלת ששלטה את הזמן הארוך ביותר בסין, מ-1122 לפנה\"ס ועד 256 לפנה\"ס - 866 שנה. השושלת התחילה להתגלות בנהר הצהוב והתפשטה אל תוך גבולותיה של השאנג. השושלת התחילה את שליטתה כפיאודליזם. הג'ואו חיו מערבית לשאנג, ושליטם היה מכונה בפיהם של שאנג כ\"מגן המערבי\". שליט ג'ואו המלך ווּ, בעזרת דודו הדוכס של ג'ואו, הצליחו להכניע את אחרון קיסרי שאנג בקרב שקבל את השם הקרב של מויה. היה זה מלכה של ג'ואו באותו הזמן, שטבע את מושג מנדט השמים, רעיון לפיו השמים הם המחליטים מי יהיה הקעסר הבא, ודרכם להביע את זה היא הצלחתו של הקיסר בניהול מלכותו, כך שמרד נתפס כלגיטימי, כל עוד זכה להצלחה. הקיסר העביר את בירתו אל עבר מערב האזור, סמוך למקום המכונה כיום שיאן, לגדות הנהר הצהוב, אולם שליטתם התפרסה אל כל עבר מושבות נהר היאנגטסה. זו הייתה ההגירה הראשונה בגודל כזה מצפון סין לדרומה.\n"+
"\n"+
"[עריכה] תקופת האביב והסתיו\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – תקופת האביב והסתיו\n"+
"\n"+
"תקופת האביב והסתיו (בסינית: 春秋時代) הוא כינויה של תקופה בין השנים 722 לפנה\"ס ל 481 לפנה\"ס. שמה של התקופה לקוח משם הספר רשומות האביב והסתיו, תיעוד היסטורי של אותה תקופה אשר נכתב בידי קונפוציוס.\n"+
"\n"+
"במהלך התקופה נערכו מלחמות רבות בין המדינות שהרכיבו באותה תקופה את סין מה שהביא לביזור של הכח השלטוני בסין העתיקה. בעקבות המלחמות הודחו שליטים רבים מכסאם, ושכבת האצולה בסין התפוררה למעשה. עם התפשטותם של האצילים ברחבי הארץ נפוצה איתם גם ידיעת הקרוא וכתוב אשר הייתה נחלתם הכמעט בלעדית של האצילים עד לאותה תקופה. התפשטות הקריאה והכתיבה עודדה את חופש המחשבה וההתפתחות הטכנולוגית. לאחר תקופת האביב והסתיו החלה בסין תקופת מלחמת המדינות.\n"+
"\n"+
"[עריכה] תקופת המדינות הלוחמות\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – תקופת המדינות הלוחמות\n"+
"\n"+
"תקופת המדינות הלוחמות (סינית: 戰國, פיניין: Zhàn Guó) החלה במאה החמישית לפנה\"ס והסתיימה בשנת 221 לפנה\"ס באיחודה של סין על ידי שושלת צ'ין. רשמית, בתקופת המדינות הלוחמות, כמו גם בתקופה שקדמה לה, תקופת האביב והסתיו, הייתה סין תחת שלטונה של שושלת ג'וֹאוּ המזרחית, אך שליטה זו הייתה רק להלכה, ולשושלת לא הייתה השפעה ממשית, ולמעשה חדלה להתקיים 35 שנה לפני סיומה הרשמי של התקופה. את שמה קיבלה התקופה מ\"רשומות המדינות הלוחמות\", תיעוד היסטורי של התקופה, שנכתב בתקופת שושלת האן.\n"+
"\n"+
"תקופת המדינות הלוחמות, שלא כמו תקופת האביב והסתיו, הייתה תקופה בה שרי צבא ואריסטוקרטים מקומיים סיפחו לאחוזותיהם כפרים, ערים ומדינות זעירות סמוכות והשליטו עליהם את שלטונם. במאה השלישית לפנה\"ס הביא מצב זה ליצירת שבע מדינות עיקריות בסין: מדינות צִ'י (齊), צ'וּ (楚), יֵן (燕), הַאן (韓), גָ'או (趙), ווֶי (魏) וצִ'ין (秦). סימן נוסף לשינוי במעמדם של הגנרלים היה שינוי תארם הרשמי מגונג (公 - המקבילה הסינית לדוכס), הכפופים כביכול למלך של ג'ואו, לוואנג (王) - מלכים, השווים במעמדם למלך של ג'ואו.\n"+
"\n"+
"תקופת המדינות הלוחמות היא גם תחילתו של השימוש בברזל במקום ארד בסין כמתכת עיקרית בכל תחומי החיים האזרחיים והצבאיים. במהלך תקופה זו החלו להבנות החומות, שיגנו על הממלכות מפני פלישה של שבטים ברבריים מהצפון חומות, שהיוו את היסוד לחומה הסינית המאוחרת יותר. מאפיין תרבותי נוסף של התקופה היה הפיכתן של פילוסופיות שונות כגון קונפוציזם, דאואיזם, לגאליזם, ומוהיזם למעמד של דתות במדינות השונות.\n"+
"\n"+
"בתום התקופה, לאחר שממלכת צ'ין הצליחה להביס ולכבוש את שאר הממלכות, הפך המלך צ'ין לקיסר הראשון של סין המאוחדת.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת צ'ין: האימפריה הסינית הראשונה\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת צ'ין\n"+
"\n"+
"סין אוחדה לראשונה בשנת 212 לפנה\"ס בידי צִ'ין שְׁה-חְוָאנג, מייסד שושלת צ'ין. קדמה לאיחוד תקופת מלחמת המדינות ותקופת האביב והסתיו, שהתאפיינו שתיהן במספר ממלכות שהתקיימו במקביל ולחמו זו בזו. בשנת 212 לפנה\"ס עלה בידו של צ'ין להשתלט סופית על כל הממלכות בסין העתיקה ולשים קץ למלחמות הפנימיות.\n"+
"\n"+
"למרות שהאימפריה המאוחדת של הקיסר צ'ין התקיימה רק 12 שנים, הצליח הקיסר בזמן מועט זה למסד את רוב שטחה של המדינה כפי שאנו מכירים אותה כיום ולהשליט בה משטר ריכוזי המבוסס על לגאליזם אשר מושבו היה בשיאניאנג, שיאן של ימינו. שושלת צ'ין מפורסמת גם בשל תחילת בנייתה של החומה הסינית הגדולה (החומה הוגדלה בתקופת שושלת מינג). בניו של הקיסר לא היו מוצלחים כמוהו, ועם מותו של הקיסר תמה תקופת שלטונה של שושלתו.\n"+
"\n"+
"מקור המילה סין בשפה העברית וכן בשפה האנגלית (China), מגיע ככל הנראה מהמילה צ'ין (秦), שמה של השושלת הראשונה.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת האן: תקופה של שגשוג\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת האן\n"+
"\n"+
"שושלת האן הופיעה בסין בשנת 202 לפנה\"ס. בתקופת שלטונה הפכה הקונפוציוניזם לדת המדינה ולפילוסופיה המנחה אותה ואשר המשיכה להנחות את המשטר הסיני עד לסוף התקופה הקיסרית בתחילת המאה ה-20. תחת שלטון ההאן עשתה התרבות הסינית התקדמות אדירה בתחומי ההיסטוריוגפיה, האומנות והמדע. הקיסר וו חיזק והרחיב את הממלכה בהודפו את ה\"שׂיוֹנג-נוּ\" (שבטים שלעתים מזוהים עם ההונים) אל תוך מונגוליה של ימינו, תוך שהוא מספח לממלכתו את השטחים בהם ישבו שבטים אלו. שטחים חדשים אלו אפשרו לסין לראשונה לפתוח קשר מסחר עם המערב: דרך המשי.\n"+
"\n"+
"אולם, השתלטותן של משפחות אצולה על אדמות המדינה, עירערה את בסיס המיסוי של הממלכה, גורמות בכך חוסר יציבות שלטוני. חוסר היציבות הזה נוצל על ידי וואנג מנג, שהקים את שושלת שין שהחזיקה מעמד זמן קצר מאוד. וואנג החל לבצע רפורמות ענפות בהחזקת האדמות ובכלכלה. תומכיה העיקריים של הרפורמה היו האיכרים ובני המעמדות הנמוכים, אך משפחות האצולה שהחזיקו באדמות, התנגדות להן בכל תוקף. עקב כך נוצא מצב של כאוס והתקוממויות רבות במדינה. צאצאה של שושלת האן, הקיסר גואנגוו, ייסד מחדש את שושלת האן בתמיכתם של משפחות האצילים והסוחרים בלוו-יאנג, מזרחית לשיאן, מכאן קיבל העידן החדש שהחל אז את שמו: שושלת האן המזרחית. אולם ייסודה מחדש של השושלת לא הביא את השקט הרצוי לממלכה. עימותים עם בעלי הקרקעות, יחד עם פלישות מבחוץ ומאבקים פנימיים במיעוטים החלישו שוב את השלטון. מרד הטורבן הצהוב שפרץ בשנת 184, סימן את תחילתו של עידן בו שליטים צבאיים מובילים מלחמות בתוך המדינה ומחלקים את המדינה למספר מדינות קטנות. תקופה זו ידועה כתקופת שלוש הממלכות.\n"+
"\n"+
"[עריכה] ג'ין, שש עשרה הממלכות והשושלות הדרומית והצפונית: התקופה האפלה של סין\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת ג'ין\n"+
"\n"+
"שלוש הממלכות התאחדו בשנת 280 תחת שלטונה של שושלת ג'ין. אולם איחוד זה נמשך זמן קצר מאוד. בתחילת המאה ה-4 החלו המיעוטים בסין (כיום מכונים סינים לא בני האן ) להתמרד ולבתר את המדינה, גורמים בכך להגירה עצומה של סינים בני האן אל מדרום לנהר היאנגטסה. בשנת 303 החלו אנשי מיעוט הדאי במרד שבסופו הם כבשו את צ'נגדו שבסצ'ואן. השׂיוֹנְג-נוּ, שנהדפו מסין בתחילת שלטונה של שושלת האן, חזרו להלחם בסין, כבשו חלקים ממנה והוציאו להורג את שני קיסריה האחרונים של שושלת ג'ין. יותר משש-עשרה מדינות הוקמו על ידי המיעוטים האתניים בצפונה של סין. הצפון הכאוטי אוחד לזמן קצר על ידי פו ג'יאן, אך הוא הובס בנסיון פלישתו לדרום סין וממלכתו התפוררה. נסיון נוסף לאיחוד הצפון בוצע על ידי הקיסר טאיוון, שהקים את השושלות הצפוניות, סדרה של משטרים מקומיים ששלטו בסין שמצפון לנהר היאנג צה.\n"+
"\n"+
"עם הפליטים שנסו לדרומה של המדינה, היה גם הקיסר יואן, נצר לשושלת ג'ין, שחידש את שלטון השושלת בדרום המדינה . שושלת זו הייתה הראשונה מבין השושלות הדרומיות שכללו את שושלות סונג, צי, ליאנג וצ'ן. בירתן של השושלות הדרומיות הייתה ג'יאנקאנג, ליד ננג'ינג של ימינו. התקופה בה התקיימו במקביל שתי מדינות הנשלטות על ידי שושלות שונות בצפונה ובדרומה של הארץ נקראה תקופת השושלות הצפונית והדרומית. שושלת סוי קצרת המועד, הצליחה לאחד את המדינה ב589 לאחר כמעט 300 שנות פירוד.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת טאנג: חזרה לשיגשוג\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת טאנג\n"+
"\n"+
"בשנת 618 נוסדה שושלת טאנג, פותחת עידן חדש של שיגשוג וחידושים בתחומי האמנות והטכנולוגיה. בתקופה זו פעלו משוררים נודעים כלי באי ודו פו. הבודהיזם, שהחל חודר לסין כבר במאה ה-1, הוכרז כדת הרשמית של המדינה ואומץ על ידי המשפחה הקיסרית. צ'אנג-אן (שיאן של ימינו), בירת השושלת הייתה באותה תקופה העיר הגדולה ביותר בעולם. תקופות טאנג והאן נחשבות לרוב כתקופות השגשוג הממושכות ביותר בהיסטוריה של סין. אולם, על אף השגשוג, כוחה של שושלת טאנג החל להחלש והמדינה החלה נקרעת בשנית בידי שליטים מקומיים. תקופה נוספת של כאוס הגיעה למדינה: תקופת חמש השושלות ועשר הממלכות.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת סונג ושכנותיה הצפוניות, ליאו וג'ין\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת סונג\n"+
"\n"+
"בשנת 960 הצליחה שושלת סונג לאסוף מספיק כח כדי לאחד את סין תחת שלטונה. תחת שלטון סונג, שבירתו הייתה קאיפנג, החלה תקופת צמיחה חדשה בסין. אולם שושלת סונג לא הייתה הכח הפוליטי הגדול היחיד באזור. במנצ'וריה ובמזרח מונגוליה התהוותה ממלכתה של שושלת ליאו החיטאנית וב1115 עלתה לשלטון במנצ'וריה שושלת ג'ין הג'ורצ'נית (הג'ורצ'נים היו אבותיהם של המנצ'ורים) שתוך 10 שנים בלעה את שושלת ליאו לתוכה. שושלת ג'ין השתלטה גם על שטחים בצפון סין, בתוכם הבירה הסינית קאיפנג, מה שאילץ את שושלת סונג הסינית להעביר את בירתה לחאנגג'ואו. שושלת סונג גם אולצה על ידי שושלת ג'ין להכריז על הכרתה בשושלת ג'ין כשליטה העליונה שלה. בתקופה שלאחר מכן הוקמו שלוש ממלכות גדולות בשטחה של סין (ממלכת סונג, ממלכת ג'ין וממלכה שלישית של מיעוטים שנקראה ממלכת שיה המערבית). בתקופה זו נעשו פיתוחים משמעותיים בטכנולוגיה, ככל הנראה עקב הלחץ הצבאי שהופעל על ממלכת סונג מצד שכנותיה הצפוניות.\n"+
"\n"+
"[עריכה] המונגולים\n"+
"\n"+
"ממלכת ג'ין הייתה הראשונה מבין הממלכות בסין שהובסה על ידי המונגולים, שהמשיכו וכבשו גם את ממלכת סונג במלחמה ארוכה ועקובה מדם שהייתה המלחמה הראשונה בהיסטוריה בה נעשה שימוש מכריע בנשק חם. לאחר תום המלחמה החל עידן של שלום כמעט בכל אסיה (שהייתה נתונה לשלטון המונגולים), עידן שנקרא \"השלום המונגולי\" (Pax Mongolica). שלום זה איפשר לנוסעים מהמערב, דוגמת מרקו פולו, להגיע לסין ולחשוף לראשונה את אוצרתיה למערב. בסין, נחלקו המונגולים בין אלו שרצו להחיל בסין את מנהגי המונגולים ובין אלו שרצו לאמץ את המנהגים הסינים לעצמם. קובלאי חאן, שנמנה עם הקבוצה השנייה, הקים בסין את שושלת יואן (מילולית: \"השושלת הראשונה\") זו הייתה הממלכה הראשונה שהשתרעה על כל שטחה של סין ושבירתה הייתה בייג'ינג (בייג'ינג הייתה בירתה של שושלת גי'ן אך השושלת לא שלטה על סין כולה).\n"+
"\n"+
"[עריכה] תחייתה מחדש של התרבות הסינית\n"+
"\n"+
"בקרב העם בסין, הייתה התמרמרות רבה ביחס לשלטון ה\"זרים\" החדש, התמרמרות שלבסוף הובילה להתקוממויות איכרים במדינה שהתפתחו למאבק בשלטון שנדחף למעשה אל מחוץ לגבולותיה של סין. את השלטון המונגולי החליף שלטונה של שושלת מינג בשנת 1368. שושלת זו פתחה תקופה של פריחה והתחדשות תרבותית: האומנות, ובעיקר תעשיית הפורצלן, נסקה לגבהים שלא נודעו קודם לכן, סחורות סיניות נעו ברחבי האוקיינוס ההודי, מגיעות עד לחופיה המזרחיים של אפריקה במסעותיו של צ'נג חה. סין בנתה צי ספינות שהגדולות מבניהן שינעו 1,500 טונות של סחורות וחיילים מהצבא בן מיליון החיילים שהיה ברשותה באותה העת. יותר מ100,000 טונות ברזל יוצרו כל שנה וספרים רבים נדפסו. יש הטוענים כי שהאומה הסינית בתקופת מינג הייתה האומה המתקדמת ביותר בעולם.\n"+
"\n"+
"הקיסר חונג-וו, מייסד השושלת, הניח את היסודות לנטייתה של המדינה למעט במסחר ותעשייה ולהתמקד בעיקר בהגדלת הרווחים מהמגזר החקלאי, כנראה בשל מוצאו החקלאי של הקיסר. חברות פאודליות זעירות שהתפתחו במהלך שנות שלטונם של שושלת סונג ושל המונגולים פורקו ואדמותיהם הולאמו, חולקו והושכרו לאיכרים מחדש. כמו כן, הוטל חוק האוסר החזקת עבדים במדינה. החוקים נגד מסחר נשארו בממלכה עוד מתקופת שושלת סונג, אך כעת הם חלו גם על סוחרים זרים מה שהביא במהרה לגוויעת סחר החוץ בין סין לשאר העולם.\n"+
"\n"+
"ככל שחלף הזמן, שלטון הקיסר נעשה חזק יותר ויותר על אף שהחצר הקיסרית עשתה שימוש נרחב בפקידים ממשלתיים שהיו אחראיים לתפקודה השוטף של המדינה.\n"+
"\n"+
"במהלך שלטון המונגולים פחתה האוכלוסייה בכ-40% לכ-60 מיליון נפש. שתי מאות מאוחר יותר המספר הוכפל. הערים החלו להתפתח בקצב מואץ ובעקבות כך החלה להופיע גם תעשייה זעירה. כתוצאה מהתערבות שלטונית, נמנעה בסין התפתחותו של מרכז אורבני מצומצם ובמקום זאת צמחו מספר רב של ערים שהיוו מרכזים מקומיים לאזורים המקיפים אותן.\n"+
"\n"+
"[עריכה] תקופת מינג: מהתפתחות לבידוד\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת מינג\n"+
"\n"+
"למרות הסלידה ממסחר עם מדינות אחרות, וההתרכזות הפנימית בענייני המדינה, סין תחת שלטונה של שושלת מינג לא הייתה מבודדת. הסחר עם מדינות אחרות, ובעיקר עם יפן, המשיך להתקיים והקיסר יונגלה השתדל ככל יכולתו למסד קשרים דיפלומטיים עם המדינות הסובבות את סין. צבאה של סין כבש את אנאם והצי הימי שלה הפליג במסעותיו עד לחופי אפריקה. הסינים גם הצליחו לייצר השפעה מסוימת בטורקסטן.\n"+
"\n"+
"אחת הדרכים המרשימות ביותר בהן התבטאה מדיניות החוץ הסינית של אותה תקופה הייתה מסעותיו הימיים של צ'אנג חֶה, סריס מוסלמי ונצר למשפחה מונגולית, אשר הוביל שבעה מסעות ימיים מפוארים בין 1405 ל1433 שעברו בכל האוקיינוס ההודי והאיים שבו והגיעו עד לכף התקווה הטובה. מסעו הראשון של הה, כלל 62 ספינות שנשאו 28,000 מלחים – ללא ספק המסע הימי הגדול ביותר בהיסטוריה האנושית.\n"+
"\n"+
"אולם, לקראת סופה של המאה ה-15, הוטל איסור על אזרחי המדינה לבנות ספינות בעלות כושר הפלגה באוקיינוס וכן נאסר על כלל האזרחים לעזוב את המדינה. כיום קיימת הסכמה על כך שצעד זה ננקט כדי להגן על הקיסרות מפני התקפות של שודדי ים. הגבלות אלו בוטלו לבסוף באמצע המאה ה-17.\n"+
"\n"+
"[עריכה] שושלת צ'ינג\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – שושלת צ'ינג\n"+
"\n"+
"השושלת הקיסרית האחרונה בסין, נוסדה ב1644 כאשר המנצ'ורים כבשו את המדינה, הדיחו מהשלטון את שושלת מינג המקומית והקימו את שושלת צ'ינג שבירתה בייג'ינג. במשך חצי מאה נלחמו המנצ'ורים מלחמות עקובות מדם שבמהלכן השתלטו על האזורים שהיו בשליטת שושלת מינג ובכללם מחוז יונאן המרוחקת, טיבט ומונגוליה. את ההצלחה לה זכו המנצ'ורים בתחילת תקופת שלטונם יש לזקוף לזכות כוחם הצבאי האדיר והמיומן ששולב עם מיומנויות בירוקרטיות סיניות.\n"+
"\n"+
"חלק מההיסטוריונים רואים בתקופה של תחילת שלטון צ'ינג המשך רציף להתדרדרות התרבותית שחלה בסוף תקופת מינג. אך יש כאלה הרואים בתחילת שלטון צ'ינג תקופה של שיגשוג יותר מאשר נסיגה. בהוראת הקיסר קנגשי נכתב המילון המקיף והמפורט ביותר לשפה הסינית שנכתב עד אז ותחת שלטונו של הקיסר קיאנלונג חובר הקטלוג המלא של כל העבודות החשובות של התרבות הסינית. שושלת צ'ינג גם המשיכה בהרחבת אוצר הספרות העממית ובפיתוח החקלאות תוך יבוא גידולים חדשים מהעולם החדש דוגמת התירס. גם צמיחת האוכלוסייה המשיכה להאיץ בתקופת צ'ינג ואוכלוסיית המדינה, שבשנת 1700 מנתה 100 מיליון נפש, הגיעה לכדי 220 מליון בשנת 1800.\n"+
"\n"+
"\n"+
"בקריקטורה צרפתית מפורסמת זו, נראית חלוקתה של סין בין בריטניה, גרמניה, רוסיה, צרפת ויפן\n"+
"בקריקטורה צרפתית מפורסמת זו, נראית חלוקתה של סין בין בריטניה, גרמניה, רוסיה, צרפת ויפן\n"+
"\n"+
"במהלך המאה ה-19, נחלשה שליטתה של שושלת צ'ינג במדינה והשגשוג שהיה בה התפוגג. סין סבלה מרעב קשה, התפוצצות אוכלוסין וחדירה בלתי פוסקת של מדינות המערב בנסיון להשיג לעצמן השפעה במדינה. שאיפתה של בריטניה להמשיך בסחר הבלתי חוקי באופיום, נתקל בהתנגדות עזה של המשטר הקיסרי, מה שהביא לפריצתה של מלחמת האופיום הראשונה ב1840. סין, שהפסידה במלחמה, אולצה לבצע ויתורים כואבים ולפתוח את נמליה לסחר חפשי עם מדינות המערב. ויתוריה הטריטוריאלים של סין כללו את העברת הונג קונג לידיה של בריטניה ב1842 כחלק מחוזה נאנג'ינג. בנוסף מרד טאי פינג (1864-1851) ומרד ניאן (1868-1853), יחד עם תנועות לאומיות מוסלמיות ששאפו לעצמאות וחוזקו על ידי רוסיה ייבשו את קופת המדינה וכמעט שהביאו לנפילת השלטון בה.\n"+
"\n"+
"המרידות בשלטון דוכאו בעיקר על ידי כוחות המערב שבאותו הזמן עשו במדינה כבשלהם וניצלו את שווקיה ואת מערכתה הכלכלית.\n"+
"\n"+
"לאחר שוך המהומות בשנות השישים של המאה ה-19, החלה שושלת צ'ינג לטפל בבעיות המודרניזציה במדינה על ידי ביצוע רפורמות בכל תחומי שליטתה. אבל, הקיסרית האלמנה צישי, יחד עם גורמים שמרניים במדינה, ביצעה מעין הפיכה והדיחה את הקיסר הצעיר מהשלטון, מורידה בכך לטמיון את הרפורמות שאך החלו להתבצע. הרפורמות הצבאיות, שהושארו על כנן, היו חסרות ערך עקב השחיתות האיומה שהתפשטה בצמרת השלטון. חלק מספינות הקרב החדישות של הצבא כלל לא יכלו לבצע ירי, וזאת עקב מעילות גדולות בתקציבי בנייתן שלא השאירו די כסף לרכישת אבק שריפה. כתוצאה מכך כוחות \"הצבא הסיני החדש\" נחלו תבוסות משפילות הן במלחמת סין-צרפת (1885-1883) והן במלחמת סין-יפן הראשונה (1895-1894)\n"+
"\n"+
"עם תחילתה של המאה ה-20, הייתה החצר הקיסרית בסין הרוסה, שחיתות הייתה בכל והאוכלוסייה גדלה בקצב בלתי ניתן לעצירה. המדינה נשלטה על ידי הקיסרית צישי, דמות שמרנית ביותר שהתנגדה לכל סוג של רפורמה. מותו של הקיסר גוואנגשו יום אחד לפני מותה של הקיסרית (יש הטוענים שהוא הורעל על ידה) הרס את הסיכוי האחרון לביסוס הנהגה אפקטיבית במדינה.\n"+
"\n"+
"[עריכה] הרפובליקה הסינית\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – היסטוריה של הרפובליקה הסינית\n"+
"\n"+
"ביאושם מאוזלת ידו של השלטון, החלו פקידי ממשל צעירים, קציני צבא וסטודנטים, שהושפעו מרעיונותיו המהפכניים של סון יאט-סן להתארגן לקראת הפיכה במדינה שתסלק את שושלת צ'ינג מהשלטון ותהפוך את המדינה לרפובליקה. התקוממות ווצ'אנג, התקוממות מהפכנית צבאית, החלה ב10 באוקטובר 1911. כחצי שנה מאוחר יותר, ב12 בפברואר 1912 הוקמה הממשלה הזמנית של הרפובליקה הסינית בנאנג'ינג כשבראשה עומד סון יאט-סן כנשיאה הזמני. אך סון נאלץ לוותר על תפקידו לטובת יואן שיקאי אשר פיקד באותו הזמן על \"הצבא החדש\" והיה ראש הממשלה תחת שלטון צ'ינג, כחלק מהסכם שנחתם להדחת הקיסר האחרון – הילד הנרי פו-יי. בשנים שלאחר הכתרתו כנשיא, ניסה יואן שיקאי לעקוף את סמכויותיהן של הוועדות הפרובינציאליות של הרפובליקה ואף הכריז על עצמו קיסר ב1915. שאיפותיו הקיסריות של יואן נתקלו בהתנגדות עזה של המהפכנים שראו כיצד מהפכתם הולכת לכינונה מחדש של קיסרות במדינה ולא של רפובליקה, והם החלו מתמרדים נגד יואן עד למותו ב1916 שהשאיר ריק שלטוני בסין. סין שלאחר מותו של יואן נחלקה בין הממשל הרפובליקני החדש, ובין מצביאים מקומיים ששלטו באזוריהם עוד מתקופת צ'ינג.\n"+
"\n"+
"לאירוע חסר החשיבות (בעיני המעצמות מחוץ לסין) שהתרחש ב1919 הייתה השלכה מכריעה על המשך ההיסטוריה הסינית במאה ה-20, אירוע זה הוא תנועת הארבעה במאי. התנועה, שהוציאה שם רע לפילוסופיות המערביות המקובלות והאימוץ של קוי מחשבה קיצוניים יותר שבאו לאחר מכן זרעו את הזרעים לקונפליקט בלתי ניתן לגישור בין הימין והשמאל בסין, קונפליקט שהמשיך עד לסופה של המאה.\n"+
"\n"+
"ב1920, הקים סון יאט-סן בסיס לתנועתו המהפכנית בדרום סין, אשר ממנו הוא יצא לאיחוד האומה השסועה. בעזרתם של הסובייטים, הוא הקים ברית עם המפלגה הקומוניסטית הסינית, ברית שלחמה בשאריות המשטר הקיסרי שהיו מפוזרות בצפון המדינה. לאחר מותו של סון ב1925 השתלט יורשו צ'יאנג קאי שק על המפלגה הלאומנית (הקוומינטנג) והצליח לאחד תחת שלטונו את מרבית דרום המדינה ומרכזה במערכה צבאית שנקראה המשלחת הצפונית. לאחר שהצליח להביס גם את תומכי הקיסר בצפון, פנה צ'יאנג למלחמה באנשי המפלגה הקומוניסטית, שעד לאותה תקופה נלחמו יחד איתו. הקומוניסטים פרשו מהקוומינטנג ב1927 וברחו להרים שבדרום סין. ב1934 יצאו הקומוניסטים מההרים שבשליטתם (שם הקימו את הרפובליקה הסינית-סובייטית) למצעד הארוך, מסע צבאי מפרך באזורים הטרשיים ביותר במדינה אל עבר צפון מערבה של המדינה לפרובינציית שאאנסי שם הקימו לעצמם בסיסי לוחמת גרילה.\n"+
"\n"+
"במהלך המצעד הארוך, הכירו הקומוניסטים במנהיגם החדש מאו צה דונג. המאבק בין הקוומינטנג והמפלגה הקומוניסטית הסינית נמשך לעתים בגלוי ולעתים בחשאי תוך כדי מלחמת סין-יפן השנייה (1945-1931) על אף שהכוחות יצרו לכאורה חזית מאוחדת כנגד פלישת היפנים ב1937 כחלק ממלחמת העולם השנייה. הלחימה בין שתי המפלגות המשיכה לאחר תבוסתם של היפנים ב-1945, וב-1949 שלטו הקומוניסטים ברוב שטחה של המדינה.\n"+
"\n"+
"[עריכה] הרפובליקה העממית של סין\n"+
"\n"+
" ערך מורחב – היסטוריה של הרפובליקה העממית של סין\n"+
"\n"+
"פרק זה לוקה בחסר. אתם מוזמנים לתרום לוויקיפדיה ולהשלים אותו. ראו פירוט בדף השיחה.\n"+
"\n"+
"צ'יאנג קאי שק נמלט עם שאריות ממשלתו וצבאו לטיוואן שם הוא הכריז על טייפה כבירה הזמנית של הרפובליקה עד להשלמת הכיבוש מחדש של סין היבשתית על ידי כוחותיו. הרפובליקה הסינית ממשיכה להתקיים עד ימינו (סוף 2004) בטיוואן אך היא טרם הכריזה עצמאות והיא אינה מוכרת רשמית כמדינה על ידי שאר העולם.\n"+
"\n"+
"עם ההכרזה על הקמתה של הרפובליקה העממית של סין ב1 באוקטובר 1949, חולקה סין שוב לרפובליקה העממית של סין בסין היבשתית ולרפובליקה הסינית שישבה בטיוואן ובמספר איים קטנים בסביבה, כאשר לכל רפובליקה יש ממשלה הרואה בעצמה את הממשלה הסינית האמיתית והמתייחסת אל הממשלה האחרת בבוז ובביטול. מצב זה נמשך עד לשנות התשעים של המאה ה-20, כאשר שינויים פוליטים ברפובליקה הסינית הביאו אותה להפסקת הטענה הפומבית להיותה ממשלת סין היחידה.\n"+
"\n"+
"[עריכה] ראו גם\n"+
"\n"+
" * לוח זמנים של ההיסטוריה של סין– טבלה המתארת את האירועים והאישים החשובים בתולדותיה של סין.\n"+
"\n"+
"[עריכה] לקריאה נוספת\n"+
"\n"+
" * עמנואל צ' י' שו, צמיחתה של סין המודרנית, הוצאת שוקן, 2005.\n"+
"\n"+
"[עריכה] קישורים חיצוניים\n"+
"\n"+
" * ירדן ניר-בוכבינדר, סין אימנו, קונפוציוס אבינו, באתר \"האייל הקורא\"\n"+
"\n"+
"\n"+
"[עריכה] הערות שוליים\n"+
"\n"+
" 1. ^ סין של תקופת הברונזה בגלריה הלאומית לאמנות של ארצות-הברית\n"+
" 2. ^ כתב על חרסים מאתר ארליטואו (כתוב בסינית מפושטת)\n";
" 이 문서는 남, 북으로 분단된 1945년 이전의 한국에 대한 역사를 주로 기술하고 있다.\n"+
"\n"+
"한국의 역사 (연표)\n"+
"한국의 선사 시대 (유적)\n"+
"환인 · 환웅 (신시)\n"+
" 고조선 - 단군\n"+
"진국\n"+
"원\n"+
"삼\n"+
"국\n"+
"|\n"+
"삼\n"+
"국\n"+
"|\n"+
"남\n"+
"북\n"+
"국\n"+
"|\n"+
"후\n"+
"삼\n"+
"국 삼한 옥\n"+
"저 동\n"+
"예 부\n"+
"여\n"+
"진\n"+
"한 변\n"+
"한 마\n"+
"한\n"+
" 가\n"+
"야 \n"+
"\n"+
"백\n"+
"제\n"+
"\n"+
" 고\n"+
"구\n"+
"려 \n"+
"신\n"+
"라 \n"+
"\n"+
"후\n"+
"백\n"+
"제 태\n"+
"봉 발\n"+
"해\n"+
"\n"+
"고려\n"+
"\n"+
"\n"+
"조선\n"+
"\n"+
"대한제국\n"+
"대한민국임시정부\n"+
"일제 강점기 (조선총독부)\n"+
"군정기\n"+
"대한민국 조선민주주의\n"+
"인민공화국\n"+
"한국의 인물\n"+
"한국의 역사는 구석기 시대 이후의 주로 한반도와 만주, 넓게는 동아시아 지역을 배경으로 발전되어 온 한국인의 역사이다.\n"+
"목차 [숨기기]\n"+
"1 선사 시대\n"+
"1.1 유적에 의한 구분\n"+
"1.2 문헌에 의한 구분\n"+
"2 상고 시대 (B.C. 2333년 ~ A.D. 1세기)\n"+
"2.1 고조선 시대\n"+
"2.2 고조선 멸망 이후 여러나라의 성장\n"+
"3 고대 시대 (A.D. 1세기~A.D. 900)\n"+
"3.1 삼국시대\n"+
"3.1.1 삼국시대 경제\n"+
"3.1.2 삼국시대 정치\n"+
"3.2 남북국시대\n"+
"4 중세시대 (A.D. 918년 ~ A.D. 1392년)\n"+
"4.1 고려의 정치\n"+
"4.2 고려의 경제\n"+
"4.3 고려의 사회\n"+
"4.4 고려의 문화\n"+
"5 근세시대 (A.D. 1392년 ~ A.D. 1506년)\n"+
"5.1 초기 조선의 정치\n"+
"5.2 초기 조선의 경제\n"+
"5.3 초기 조선의 사회\n"+
"5.4 초기 조선의 문화\n"+
"6 근대 태동기 (A.D. 1506년 ~ A.D. 1907년)\n"+
"6.1 후기 조선의 정치\n"+
"6.2 후기 조선의 경제\n"+
"6.3 후기 조선의 사회\n"+
"6.4 후기 조선의 문화\n"+
"7 근현대시대 (A.D. 1907년 ~ )\n"+
"7.1 개괄\n"+
"7.2 근대시대\n"+
"7.3 현대시대\n"+
"8 주석\n"+
"9 같이 보기\n"+
"10 참고문헌 및 링크\n"+
"10.1 역사 일반\n"+
"10.2 재단, 기타, 정부 기관\n"+
"[편집]\n"+
"선사 시대\n"+
"\n"+
"[편집]\n"+
"유적에 의한 구분\n"+
"한국의 구석기 시대(20만 년 이전 ~ 약 1만 년 전)\n"+
"한국의 신석기 시대(약 1만 년 전 ~ 약 4천 년 전)\n"+
"참고>> 웅기 부포리와 평양 만달리 유적, 통영 상노대도의 조개더미 최하층, 거창 임불리, 홍천 화화계리 유적 등을 중석기 유적지로 보는 사학자도 있다.\n"+
"[편집]\n"+
"문헌에 의한 구분\n"+
"환국시대 [1](비공식)\n"+
"신시[2] 또는 배달국 시대 [3](비공식)\n"+
"[편집]\n"+
"상고 시대 (B.C. 2333년 ~ A.D. 1세기)\n"+
"\n"+
"농경의 발달로 잉여 생산물이 생기고 청동기가 사용되면서 사유 재산 제도와 계급이 발생하였고, 그 결과, 부와 권력을 가진 족장(군장)이 출현하였다고 추측된다. 이 시기의 대표적인 유적으로 고인돌, 비파형 동검, 미송리식 토기 등이 있다. 부족장은 세력을 키워 주변 지역을 아우르고, 마침내 국가를 이룩하였다. 이 시기에 성립된 한국 최초의 국가가 고조선이다. 기원전 4세기경 철기가 보급되었고, 이후, 고조선은 철기 문화를 수용하면서 중국과 대립할 정도로 크게 발전하였으며, 만주와 한반도 각지에는 부여, 고구려, 옥저, 동예, 삼한 등 여러 나라가 성립될 수 있는 터전이 마련되었다.\n"+
"[편집]\n"+
"고조선 시대\n"+
"단군조선\n"+
"위만조선\n"+
"조선 시대 이전에는 은나라에서 건너온 기자가 세운 기자조선이 정식 역사로서 인정되었으나, 일제강점기를 전후로 점차 부인되어 현재에는 대한민국과 조선민주주의인민공화국의 역사학계 모두 이를 공식적으로 인정하지 않고 있으며, 사학자들도 대체적으로 이 설을 부정한다.\n"+
"[편집]\n"+
"고조선 멸망 이후 여러나라의 성장\n"+
"철기문명을 받아들인 각 나라들은 철기를 이용하여 농업을 발전시키면서도 독특한 사회 풍습을 유지하였다. 많은 소국들이 경쟁하는 가운데 일부는 다른 나라를 병합되었고, 다시 연맹 왕국으로 발전하여 중앙 집권 국가를 형성할 수 있는 기반을 마련하게 되었다.\n"+
"부여: 북부여, 동부여, 졸본부여\n"+
"옥저\n"+
"동예\n"+
"삼한:\n"+
"마한\n"+
"변한\n"+
"진한\n"+
"[편집]\n"+
"고대 시대 (A.D. 1세기~A.D. 900)\n"+
"\n"+
"[편집]\n"+
"삼국시대\n"+
"고구려\n"+
"백제\n"+
"신라\n"+
"삼국시대 초반은 고구려와 백제가 주도했으나 진흥왕 이후 국력이 막강해진 신라가 삼국시대 후기를 주도 했다.\n"+
"[편집]\n"+
"삼국시대 경제\n"+
"삼국의 경제는 기본적으로 물물교환 경제를 못 벗어난 체제였다고 한다.[출처 필요]\n"+
"삼국사기에는 신라가 수도에 시전을 세웠다는 기록이 있다.\n"+
"[편집]\n"+
"삼국시대 정치\n"+
"삼국의 정치는 기본적으로 중앙집권체제를 토대로 한 전제왕권 또는 귀족정치였다.\n"+
"[편집]\n"+
"남북국시대\n"+
"신라\n"+
"발해\n"+
"[편집]\n"+
"중세시대 (A.D. 918년 ~ A.D. 1392년)\n"+
"\n"+
"한국사에서는 고려시대를 중세시대로 보고 있다.\n"+
"[편집]\n"+
"고려의 정치\n"+
"고려는 새로운 통일 왕조로서 커다란 역사적 의의를 지닌다. 고려의 성립은 고대 사회에서 중세 사회로 이행하는 우리 역사의 내재적 발전을 의미한다. 신라말의 득난(6두품 세력) 출신 지식인과 호족 출신을 중심으로 성립한 고려는 골품 위주의 신라 사회보다 개방적이었고, 통치 체제도 과거제를 실시하는 등 효율성과 합리성이 강화되는 방향으로 정비되었다. 특히, 사상적으로 유교 정치 이념을 수용하여 고대적 성격을 벗어날 수 있었다.\n"+
"고려 시대는 외적의 침입이 유달리 많았던 시기였다. 그러나 고려는 줄기찬 항쟁으로 이를 극복할 수 있었다. 12세기 후반에 무신들이 일으킨 무신정변은 종전의 문신 귀족 중심의 사회를 변화 시키는 계기가 되어 신분이 낮은 사람도 정치적으로 진출할 수 있었다.\n"+
"이후, 무신 집권기와 원나라 간섭기를 지나 고려 후기에 이르러서는 새롭게 성장한 신진 사대부를 중심으로 성리학이 수용되어 합리적이고 민본적인 정치 이념이 성립되었고, 이에 따른 사회 개혁이 진전되었다.\n"+
"[편집]\n"+
"고려의 경제\n"+
"고려는 후삼국 시기의 혼란을 극복하고 전시과 제도를 만드는 등 토지 제도를 정비하여 통치 체제의 토대를 확립하였다. 또, 수취 체제를 정비하면서 토지와 인구를 파악하기 위하여 양전 사업을 실시하고 호적을 작성하였다. 아울러 국가가 주도하여 산업을 재편하면서 경작지를 확대시키고, 상업과 수공업의 체제를 확립하여 안정된 경제 기반을 확보하였다.\n"+
"농업에서는 기술의 발달로 농업 생산력이 증대되었고, 상업은 시전을 중심으로 도시 상업이 발달하면서 점차 지방에서도 상업 활동이 증가하였다. 수공업도 관청 수공업 중심에서 점차 사원이나 농민을 중심으로한 민간 수공업을 중심으로 발전해 갔다.\n"+
"[편집]\n"+
"고려의 사회\n"+
"고려의 사회 신분은 귀족, 중류층, 양민, 천민으로 구성되었다. 고려 지배층의 핵심은 귀족이었다. 신분은 세습되는 것이 원칙이었고, 각 신분에는 그에 따른 역이 부과되었다. 그러나 그렇지 않은 경우도 있었는데, 향리로부터 문반직에 오르는 경우와 군인이 군공을 쌓아 무반으로 출세하는 경우를 들 수 있다.\n"+
"백성의 대부분을 이루는 양민은 군현에 거주하는 농민으로, 조세, 공납, 역을 부담하였다. 향, 부곡, 소 같은 특수 행정 구역에 거주하는 백성은 조세 부담에 있어서 군현민보다 차별받았으나, 고려 후기 이후 특수 행정 구역은 일반 군현으로 바뀌어 갔다. 흉년이나 재해 등으로 어려움을 겪는 백성들의 생활을 안정시키기 위하여 국가는 의창과 상평창을 설치하고, 여러 가지 사회 복지 시책을 실시 하였다.\n"+
"[편집]\n"+
"고려의 문화\n"+
"고려 시대에 해당하는 중세 문화는 고대 문화의 기반 위에서 조상들의 노력과 슬기가 보태져 새로운 양상을 보였다.\n"+
"유교가 정치 이념으로 채택, 적용됨으로써 유교에 대한 인식이 확대 되었으며, 후기에는 성리학도 전래 되었다. 불교는 그 저변이 확대되어 생활 전반에 영향을 끼쳤다. 이런 가운데 불교 사상이 심화되고, 교종과 선종의 통합운동이 꾸준히 추진되었다.\n"+
"중세의 예술은 귀족 중심의 우아하고 세련된 특징을 드러내고 있다. 건축과 조각에서는 고대의 성격을 벗어나 중세적 양식을 창출하였으며, 청자와 인쇄술은 세계적인 수준을 자랑하고 있다. 그림과 문학에서도 중세의 품격 높은 멋을 찾아 볼 수 있다.\n"+
"[편집]\n"+
"근세시대 (A.D. 1392년 ~ A.D. 1506년)\n"+
"\n"+
"한국사에서는 초기 조선 시대를 근세시대로 보고 있다.\n"+
"[편집]\n"+
"초기 조선의 정치\n"+
"조선은 왕과 양반 관료들에 의하여 통치되었다. 왕은 최고 명령권자로서 통치 체제의 중심이었다. 조선 초기에는 고려 말에 성리학을 정치 이념으로 하면서 지방에서 성장한 신진 사대부들이 지배층이 되어 정국을 이끌어 나갔다. 그러나 15세기 말부터 새롭게 성장한 사림이 16세기 후반 이후 정국을 주도해 나가면서 학파를 중심으로 사림이 분열하여 붕당을 이루었다. 이후 여러 붕당 사이에 서로 비판하며 견제하는 붕당 정치를 전개하였다.\n"+
"정치 구조는 권력의 집중을 방지하면서 행정의 효율성을 높이는 방향으로 정비되었다. 관리 등용에 혈연이나 지연보다 능력을 중시하였고, 언로를 개방하여 독점적인 권력 행사를 견제하였다. 아울러 육조를 중심으로 행정을 분담하여 효율성을 높이면서 정책의 협의나 집행 과정에서 유기적인 연결이 가능하도록 하였다. 조선은 고려에 비하여 한 단계 발전된 모습을 보여 주면서 중세 사회에서 벗어나 근세 사회로 나아갔다.\n"+
"[편집]\n"+
"초기 조선의 경제\n"+
"조선은 고려 말기의 파탄된 국가 재정과 민생 문제를 해결하고 재정 확충과 민생 안정을 위한 방안으로 농본주의 경제 정책을 내세웠다. 특히 애민사상을 주장하는 왕도 정치 사상에서 민생 안정은 가장 먼저 해결해야 할 과제였다.\n"+
"조선 건국을 주도하였던 신진 사대부들은 중농 정책을 표방하면서 농경지를 확대하고 농업 생산력을 증가시키며, 농민의 조세 부담을 줄여 농민들의 생활을 안정시키려 하였다. 그리하여 건국 초부터 토지 개간을 장려하고 양전 사업을 실시한 결과 고려 말 50여만 결이었던 경지 면적이 15세기 중엽에는 160여만 결로 증가하였다. 또한 농업 생산력을 향상시키기 위하여 새로운 농업 기술과 농기구를 개발하여 민간에 널리 보급하였다.\n"+
"반면 상공업자가 허가 없이 마음대로 영업 활동을 벌이는 것을 규제하였는데, 이는 당시 검약한 생활을 강조하는 유교적인 경제관을 가진 사대부들이 물화의 수량과 종류를 정부가 통제하지 않고 자유 활동에 맡겨 두면 사치와 낭비가 조장되며 농업이 피폐하여 빈부의 격차가 커지게 된다고 생각하였기 때문이다. 더욱이 당시 사회에서는 직업적인 차별이 있어 상공업자들이 제대로 대우받지 못하였다.\n"+
"[편집]\n"+
"초기 조선의 사회\n"+
"조선은 사회 신분을 양인과 천민으로 구분하는 양천 제도를 법제화하였다. 양인은 과거에 응시하고 벼슬길에 오를 수 있는 자유민으로서 조세, 국역 등의 의무를 지녔다. 천민은 비(非)자유민으로서 개인이나 국가에 소속되어 천역을 담당하였다.\n"+
"양천 제도는 갑오개혁 이전까지 조선 사회를 지탱해 온 기본적인 신분 제도였다. 그러나 실제로는 양천 제도의 원칙에만 입각하여 운영되지는 않았다. 세월이 흐를수록 관직을 가진 사람을 의미하던 양반은 하나의 신분으로 굳어져 갔고, 양반 관료들을 보좌하던 중인도 신분층으로 정착되어 갔다. 그리하여 지배층인 양반과 피지배층인 상민 간의 차별을 두는 반상 제도가 일반화되고 양반, 중인, 상민, 천민의 신분 제도가 점차 정착되었다.\n"+
"조선 시대는 엄격한 신분제 사회였으나 신분 이동이 가능하였다. 법적으로 양인 이상이면 누구나 과거에 응시하여 관직에 오를 수 있었고, 양반도 죄를 지으면 노비가 되거나 경제적으로 몰락하여 중인이나 상민이 되기도 하였다.\n"+
"[편집]\n"+
"초기 조선의 문화\n"+
"조선 초기에는 괄목할 만한 민족적이면서 실용적인 성격의 학문이 발달하여 다른 시기보다 민족 문화의 발전이 크게 이루어졌다. 당시의 집권층은 민생 안정과 부국강병을 위하여 과학 기술과 실용적 학문을 중시하여, 한글이 창제되고 역사책을 비롯한 각 분야의 서적들이 출반되는 등 민족 문화 발전의 기반이 형성되었다.\n"+
"성리학이 정착, 발달하여 전 사회에 큰 영향을 끼쳤고, 여러 갈래의 학파가 나타났다. 15세기 문화를 주도한 관학파 계열의 관료들과 학자들은 성리학을 지도 이념으로 내세웠으나 성리학 이외의 학문과 사상이라도 좋은 점이 있으면 받아들이는 융통성을 보였다. 불교는 정부에 의하여 정비되면서 위축되었으나 민간에서는 여전히 신앙의 대상으로 자리 잡고 있었다.\n"+
"천문학, 의학 등 과학 기술에 있어서도 큰 발전을 이룩하여 생활에 응용되었고, 농업 기술은 크게 향상되어 농업 생산력을 증대시켰다.\n"+
"예술 분야에서도 민족적 특색이 돋보이는 발전을 나타내었고, 사대부들의 검소하고 소박한 생활이 반영된 그림과 필체 및 자기 공예가 두드러졌다.\n"+
"[편집]\n"+
"근대 태동기 (A.D. 1506년 ~ A.D. 1907년)\n"+
"\n"+
"한국사에서는 후기 조선 시대를 근대 태동기로 보고 있다.\n"+
"[편집]\n"+
"후기 조선의 정치\n"+
"숙종 때에 이르러 붕당 정치가 변질되고 그 폐단이 심화되면서 특정 붕당이 정권을 독점하는 일당 전제화의 추세가 대두되었다. 붕당 정치가 변질되자 정치 집단 간의 세력 균형이 무너지고 왕권 자체도 불안하게 되었다. 이에 영조와 정조는 특정 붕당의 권력 장악을 견제하기 위하여 탕평 정치를 추진하였다. 탕평 정치는 특정 권력 집단을 억제하고 왕권을 강화하려는 방향으로 진행되어 어느 정도 성과를 거두었지만, 붕당 정치의 폐단을 일소하지는 못하였다.\n"+
"탕평 정치로 강화된 왕권을 순조 이후의 왕들이 제대로 행사하지 못하면서 왕실의 외척을 중심으로 한 소수 가문에 권력이 집중되고 정치 기강이 문란해지는 세도 정치가 전개되었다. 이로써 부정부패가 만연해지고 정부의 백성들에 대한 수탈이 심해졌다.\n"+
"[편집]\n"+
"후기 조선의 경제\n"+
"임진왜란과 병자호란을 거치면서 농촌 사회는 심각하게 파괴되었다. 수많은 농민들이 전란 중에 죽거나 피난을 가고 경작지는 황폐화되었다. 이에 정부는 수취 체제를 개편하여 농촌 사회를 안정시키고 재정 기반을 확대하려 하였다. 그것은 전세 제도, 공납 제도, 군역 제도의 개편으로 나타났다.\n"+
"서민들은 생산력을 높이기 위하여 농기구와 시비법을 개량하는 등 새로운 영농 방법을 추구하였고, 상품 작물을 재배하여 소득을 늘리려 하였다. 상인들도 상업 활동에 적극적으로 참여하여 대자본을 가진 상인들도 출현하였다. 수공업 생산도 활발해져 민간에서 생산 활동을 주도하여 갔다. 이러한 과정에서 자본 축적이 이루어지고, 지방의 상공업 활동이 활기를 띠었으며, 상업 도시가 출현하기에 이르렀다.\n"+
"[편집]\n"+
"후기 조선의 사회\n"+
"조선 후기 사회는 사회 경제적 변화로 인하여 신분 변동이 활발해져 양반 중심의 신분 체제가 크게 흔들렸다. 붕당 정치가 날이 갈수록 변질되어 가면서 양반 상호 간에 일어난 정치적 갈등은 양반층의 분화을 불러왔다. 이러한 현상은 일당 전제화가 전개되면서 더욱 두드러지고 권력을 장악한 소수의 양반을 제외한 다수의 양반들이 몰락하는 계기가 되었다. 이렇게 양반 계층의 도태 현상이 날로 심화되어 가면서도 양반의 수는 늘어나고 상민과 노비의 숫자는 줄어드는 경향을 보였다. 이는 부를 축적한 농민들이나 해방된 노비들이 자신들의 지위를 높이기 위하여 또는 역의 부담을 모면하기 위하여 양반 신분을 사는 경우가 많았기 때문이다.\n"+
"이러한 급격한 사회 변화에 대한 집권층의 자세는 극히 보수적이고 임기응변적이었다. 이에 계층 간의 갈등은 더욱 심화되어 갔으며, 19세기에 들어와 평등 사상과 내세 신앙을 주장한 로마 가톨릭이 유포되면서 백성들의 의식이 점차 높아져서[출처 필요] 크고 작은 봉기가 전국적으로 일어나게 되었다. 정부는 로마 가톨릭이 점차 교세가 확장되자 양반 중심의 신분 질서 부정과 왕권에 대한 도전으로 받아들여[출처 필요] 사교로 규정하고 탄압을 가하기에 이르렀다.\n"+
"[편집]\n"+
"후기 조선의 문화\n"+
"임진왜란과 병자호란 이후 사회 각 분야의 변화와 함께 문화에서는 새로운 기운이 나타났다. 양반층 뿐만 아니라 중인층과 서민층도 문화의 한 주역으로 등장하면서 문화의 질적 변화와 함께 문화의 폭이 확대되었다.\n"+
"학문에서는 성리학의 교조화와 형식화를 비판하며 실천성을 강조한 양명학을 받아들였으며 민생 안정과 부국강병을 목표로 하여 비판적이면서 실증적인 논리로 사회 개혁론을 제시한 실학이 대두되어 개혁 추진을 주장하기도 하였다.\n"+
"천문학의 의학 등 각 분야의 기술적 성과들이 농업과 상업 등 산업 발전을 촉진하였다. 서양 문물의 유입도 이러한 발전을 가속화하는 데 이바지하였다.\n"+
"예술 분야에서는 판소리, 탈품, 서민 음악 등 서민 문화가 크게 유행하였고, 백자 등 공예도 생활 공예가 중심이 되었다. 자연 경치와 삶을 소재로 하는 문예 풍토가 진작되어 문학과 서화에 큰 영향을 끼쳤다.\n"+
"[편집]\n"+
"근현대시대 (A.D. 1907년 ~ )\n"+
"\n"+
"[편집]\n"+
"개괄\n"+
"조선 사회는 안에서 성장하고 있던 근대적인 요소를 충분히 발전시키지 못한 채 19C 후반 제국주의 열강에 문호를 개방하였다. 이후 정부와 각계(各界), 각당(各堂), 각단체(各單體), 각층(各層), 각파(各派)에서는 근대화하려는 노력을 하였으나, 성공하지 못하였다.\n"+
"개항 이후 조선은 서구 문물을 수용하고 새로운 경제 정책을 펼치면서 자주적인 근대화를 모색하였다. 그러나 일본과 청을 비롯한 외세의 경제 침략이 본격화 되면서, 이러한 노력은 큰 성과를 거두지 못했다.\n"+
"개항 이후, 사회 개혁이 진행되면서 신분 제도가 폐지되고 평등 의식도 점차 성장하였다. 또, 외국과의 교류를 통해 외래 문물과 제도 등이 수용됨에 따라 전통적인 생활 모습에도 많은 변화가 생겨났다.\n"+
"개항 이후 서양 과학 기술에 대한 관심이 높아지자, 전기, 철도, 같은 근대 기술과 서양 의술 등 각종 근대 문물이 들어왔다. 근대 시설은 일상생활을 편리하게 해 주었으나, 열강의 침략 목적에 이용되기도 하였다.\n"+
"일제는 강압적인 식민 통치를 통하여 우리 민족을 지배하였다. 이에 맞서 우리 민족은 국내외에서 무장 독립 투쟁, 민족 실력 양성 운동, 독립 외교 활동 등을 벌여 일제에 줄기차게 저항하였다. 이러한 우리 민족의 투쟁과 연합군의 승리로 1945년 8월에 광복을 맞이하였다.\n"+
"일제 강점기에는 일제의 경제적 침략으로 경제 발전이 왜곡되어, 우리 민족은 고통을 겪게 되었다. 광복 이후 일제의 식민 지배를 벗어나면서부터는 새로운 경제 발전의 계기를 마련할 수 있었다. 그러나 분단과 전쟁으로 인한 경제적 어려움도 대단히 컸다.\n"+
"일제 강점기에는 국권을 되찾으려는 독립 운동이 줄기차게 일어났고, 다른 한편에서는 근대화를 위한 각계(各界), 각당(各堂), 각단체(各單體), 각층(各層), 각파(各派)에서는 근대화하려는 노력이 펼쳐졌다. 이러한 가운데 근대 자본주의 문명이 본격적으로 유입되어 전통 사회는 점차 근대 사회로 변모해 갔는데, 식민지 현실 아래에서 근대화는 왜곡될 수밖에 없었다.\n"+
"일제는 국권을 탈취한 후에 동화와 차별의 이중 정책을 바탕으로 황국 신민화를 강력하게 추진하였다. 특히, 우리 민족의 독립 의지를 꺾으려고 우리의 역사와 문화를 왜곡하였다. 이에 맞서 우리의 전통과 문화를 지키려는 움직임이 일어났다.\n"+
"그런데, 미∙소의 한반도 분할 정책과 좌∙우익 세력의 갈등으로 남북이 분단되어 통일 국가를 세우지 못하였다. 특히, 6∙25 전쟁을 겪으면서 분단은 더욱 고착화되고 남북 사이의 상호 불신이 깊어 갔다.\n"+
"대한민국 정부 수립 이후, 민주주의가 정착되는 과정에서 많은 시련을 겪었다. 그러나 4∙19혁명과 5∙18민주화 운동, 6월 민주 항쟁 등으로 민주주의가 점차 발전하였다. 이와 함께, 냉전 체제가 해체되면서 민족 통일을 위한 노력도 계속 되고 있다.\n"+
"1960년대 이후 한국 경제는 비약적인 성장을 일구어 냈다. 한국은 이제 가난한 농업 국가가 아닌, 세계적인 경제 대국으로 변모하고 있다.\n"+
"광복 후에 한국은 많은 어려움 속에서도 경제 발전을 이룩하였는데, 이는 커다란 사회 변화를 가져왔다. 농업 사회에서 산업 사회로, 다시 정보화 사회로 발전하면서 사람들의 생활양식과 가치관도 많이 변하였다.1980년대에 진행된 민주화 운동으로 권위주의적 정치 문화가 점차 극복되고, 사회의 민주화도 꾸준히 이루어 졌다.\n"+
"광복 이후에는 학문 활동이 활발해지고 교육의 기회가 크게 확대되었다. 그러나 미국을 비롯한 서구 문화가 급속하게 유입되면서 가치관의 혼란과 전통문화의 위축 현상을 가져오기도 하였다.\n"+
"민주화와 더불어 문화의 다양화가 촉진되고, 반도체 등 몇몇 과학 기술 분야는 세계적인 수준까지 도달하였다. 한편, 현대 사회의 윤리와 생명 과학 기술의 발달 사이에서 빚어지는 갈등을 해소하려는 노력도 펼쳐지고 있다.\n"+
"[편집]\n"+
"근대시대\n"+
"대한 제국\n"+
"일제강점기 : 일본의 제국주의 세력이 한반도를 강제적으로 식민지로 삼은 시기로서, 무단 통치 시기, 문화 통치 시기, 전시 체계 시기로 나뉜다.\n"+
"무단 통치 시기 : 조선을 영구히 통치하기 위해 조선 총독부를 설치하고, 군대를 파견하여 의병 활동을 억누르고 국내의 저항 세력을 무단으로 통치한 시기이다. 언론, 집회, 출판, 결사의 자유같은 기본권을 박탈하고, 독립운동을 무자비하게 탄압하였다. 또, 헌병 경찰과 헌병 보조원을 전국에 배치하고 즉결 처분권을 부여하여 한국인을 태형에 처하기도 했다. 토지조사령을 공포하여 식민지 수탈을 시작하였고, 회사령을 공포하여 국내의 자본 세력을 억압하고 일본 자본 세력의 편의를 봐주었다. 이 시기의 한국인 노동자는 극악한 환경과 저임금, 민족적 차별까지 받으며 혹사 하였다.\n"+
"문화 통치 시기 : 3·1 운동이 발발하자 일제는 무단통치로는 조선을 효과적으로 지배할 수 없다는 판단하에, 친일파를 육성하는 문화정책을 펼친다. 이 문화정치는 가혹한 식민 통치를 은폐하려는 술책에 불과 했다. 헌병 경찰제를 보통 경찰제로 전환하였지만, 경찰력은 오히려 증강되었다. 이 들은 교육의 기회를 늘리고 자본 운용의 기회와 참정권의 기회등을 제공하겠다고 선전 하였으나 소수의 친일 분자를 육성하고, 민족 운동가들을 회유하여 민족을 기만하고 분열을 획책하였다.\n"+
"전시 체계 시기 : 1930년대 일제는 대륙침략을 본격적으로 시작하면서 한반도를 대륙 침략의 병참기지로 삼았다. 또한, 1941년 일제가 미국의 진주만을 불법적으로 기습하자 태평양 전쟁이 발발하였다. 조선에서는 일제의 강제 징용으로 한국인 노동력이 착취 되었고, 학도 지원병 제도, 징병 제도 등을 실시하여 수많은 젊은이를 전쟁에 동원하였다. 또, 젊은 여성을 정신대라는 이름으로 강제 동원하여 군수 공장 등에서 혹사시켰으며, 그 중 일부는 전선으로 끌고 가 일본군 위안부로 삼는 만행을 저질렀다.\n"+
"[편집]\n"+
"현대시대\n"+
"군정기 : 미국과 소련의 군대가 진주하여 한반도에 정부가 세워지기 이전까지의 시기\n"+
"대한민국\n"+
"제1공화국\n"+
"한국전쟁\n"+
"제2공화국\n"+
"제3공화국\n"+
"제4공화국 - 유신헌법시기. 종신 대통령제 채택\n"+
"제5공화국\n"+
"1. 정치 : 전두환 정부(군사 쿠데타에 의한 정부 - 12.12 사태) 시기. 대통령 간접선거제도 채택. 이 시기에는 민주화에 대한 무자비한 탄압이 자행되었으나, 광범위한 대중들의 1987년 6월 혁명으로 6월29선언(대통령 직접선거제도 공약)을 이끌어 내기도 하였다.\n"+
"2. 경제 : 1960~70년대에 닦아온 중공업, 경공업 기반을 첨단공업 수준으로 이끌어 올린 시기이다. 이 시기의 한국 경제는 세계에서 유래 없을 정도로 빠르게 성장했으며, 국내 물가가 가장 안정된 시기였다.\n"+
"3. 문화 : 1986년 서울 아시안 게임을 개최하였고, 1988년 서울 올림픽 게임을 유치하는 데 성공했다.\n"+
"제6공화국\n"+
"노태우 정권\n"+
"문민정부\n"+
"국민의 정부\n"+
"참여정부\n"+
"조선민주주의인민공화국\n"+
"조선민주주의인민공화국의 역사\n"+
"[편집]\n"+
"주석\n"+
"\n"+
"↑ 삼국유사 - 동경제국대학 1904년 판본, 환단고기 - 1979년 복원본\n"+
"↑ 동사 - 허목 숙종조, 규원사화 - 북애자 숙종원년\n"+
"↑ 환단고기 - 1979년 복원본\n"+
"[편집]\n"+
"같이 보기\n"+
"\n"+
"중국의 역사\n"+
"일본의 역사\n"+
"민족사관\n"+
"식민사관\n"+
"[편집]\n"+
"참고문헌 및 링크\n"+
"\n"+
"[편집]\n"+
"역사 일반\n"+
"국사 편찬 위원회 : 한국사에 관한 정보를 수집, 정리, 편찬하는 국가 연구 기관, 소장 자료, 논문, 저서 검색, 한국사 관련 연구 기관. 소장 자료, 논문, 저서 검색, 한국사 관련 안내\n"+
"국사 전자 교과서 : 현직 교사들이 연구.감수하고, 국사편찬위원회가 지원하였다. 2007년 개정된 국사교과서의 내용이 아직 반영되지 않았다.\n"+
"한국 역사 정보 시스템 : 한국사 연표, 한국사 기초 사전 및 신문 자료, 문헌 자료, 문집 등을 제공\n"+
"한국학 중앙 연구원 : 한국 문화 및 한국학 여러 분햐에 관한 연구와 교육을 수행하는 연구 기관. 디지털 한국학 개발, 정보 광장, 전자 도서관, 전통 문화 등 수록\n"+
"역사 문제 연구소 : 순수 민간 연구 단체(역사적 중립성이 의심됨), 근현대사 자료실, 간행물 자료, 한국사 학습 자료 등 수록\n"+
"[편집]\n"+
"재단, 기타, 정부 기관\n"+
"고구려 연구재단 : 고구려사를 비롯한 중국의 역사 왜곡에 학술적으로 대응하기 위하여 2004年 설립된 법인. 고구려, 발해를 비롯한 동아시아 역사 관련 자료의 조사, 수집, 정리, 정보화 자료 제공. 동북아역사재단으로 편입되어 더이상 유용하지 않다.\n"+
"국가 기록 영상관 : 대한 뉴스, 문화 기록 영화, 대통령 기록 영상 등 멀티미디어 역사 자료 제공\n"+
"국가 문화 유산 종합 정보 서비스 : 국보, 보물, 사적, 명승, 천연 기념물 지정 종목별, 시대별, 지역별, 유형별, 유물 정보, 검색 서비스 제공\n"+
"국가 지식 정보 통합 검색 시스템 : 정보 통신부 제공, 과학 기술, 정보 통신, 교육, 학술, 문화, 역사 등의 포괄적이고 연동적인 학술 데이터 검색\n"+
"국가기록유산 : 국가적 기록유산의 원본과 원문 열람 서비스 제공\n";
varpersian=
"تاریخ ایران پیش از اسلام\n"+
"از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.\n"+
"تمدنهای باستانی آسیای غربی\n"+
"بینالنهرین، سومر، اکد، آشور، بابل\n"+
"هیتیها، لیدیه\n"+
"ایلام، اورارتو، ماننا، ماد، هخامنشی\n"+
"امپراتوریها / شهرها\n"+
"سومر: اوروک – اور – اریدو\n"+
"کیش – لاگاش – نیپور – اکد\n"+
"بابل – ایسین – کلدانی\n"+
"آشور: آسور، نینوا، نوزی، نمرود\n"+
"ایلامیان – اموریها – شوش\n"+
"هوریها – میتانی\n"+
"کاسیها – اورارتو\n"+
"گاهشماری\n"+
"شاهان سومر\n"+
"شاهان ایلام\n"+
"شاهان آشور\n"+
"شاهان بابل\n"+
"شاهان ماد\n"+
"شاهان هخامنشی\n"+
"زبان\n"+
"خط میخی\n"+
"سومری – اکدی\n"+
"ایلامی – هوری\n"+
"اساطیر بینالنهرین\n"+
"انوما الیش\n"+
"گیل گمش – مردوخ\n"+
"نیبیرو\n"+
"اگر بخواهیم تاریخ ایران پیش از اسلام را بررسی کنیم باید از مردمانی که در دوران نوسنگی در فلات ایران زندگی میکردند نام ببریم. پیش از مهاجرت آریائیان به فلات ایران، اقوامی با تمدنهای متفاوت در ایران میزیستند که آثار زیادی از آنها در نقاط مختلف فلات ایران مانند تمدن جیرفت (در کرمانِ کنونی) و شهر سوخته در سیستان، و تمدن ساکنان تمدن تپه سیلک (در کاشان)، تمدن اورارتو و ماننا (در آذربایجان)، تپه گیان نهاوند و تمدن کاسیها (در لرستان امروز) بجای مانده است. اما تمدن این اقوام کم کم با ورود آریائیان، در فرهنگ و تمدن آنها حل شد.\n"+
"برای بررسی تاریخ ایران پیش از اسلام باید از دیگر تمدنهای باستانی آسیای غربی نیز نام ببریم. شناخت اوضاع و رابطه این مناطق ایران در رابطه با تمدنهای دیگر نظیر سومر - اکد، کلده - بابل - آشور، و غیره نیز مهم است.\n"+
"فهرست مندرجات [مخفی شود]\n"+
"۱ ایلامیان\n"+
"۲ مهاجرت آریائیان به ایران\n"+
"۳ مادها\n"+
"۴ هخامنشیان\n"+
"۵ سلوکیان\n"+
"۶ اشکانیان\n"+
"۷ ساسانیان\n"+
"۸ منابع\n"+
"۹ جستارهای وابسته\n"+
"۱۰ پیوند به بیرون\n"+
"[ویرایش]\n"+
"ایلامیان\n"+
"\n"+
"ایلامیان یا عیلامیها اقوامی بودند که از هزاره سوم پ. م. تا هزاره نخست پ. م. ، بر بخش بزرگی از مناطق جنوب و غرب ایران فرمانروایی داشتند. بر حسب تقسیمات جغرافیای سیاسی امروز، ایلام باستان سرزمینهای خوزستان، فارس، ایلام و بخشهایی از استانهای بوشهر، کرمان، لرستان و کردستان را شامل میشد.\n"+
"آثار كشف شده تمدن ایلامیان، در شوش نمایانگر تمدن شهری قابل توجهی است. تمدن ایلامیان از راه شهر سوخته در سیستان، با تمدن پیرامون رود سند هند و از راه شوش با تمدن سومر مربوط میشده است. ایلامیان نخستین مخترعان خط در ایران هستند.\n"+
"به قدرت رسیدن حكومت ایلامیان و قدرت یافتن سلسله عیلامی پادشاهی اوان در شمال دشت خوزستان مهم ترین رویداد سیاسی ایران در هزاره سوم پ. م. است. پادشاهی اَوان یکی از دودمانهای ایلامی باستان در جنوب غربی ایران بود. پادشاهی آوان پس از شکوه و قدرت کوتیک ـ این شوشینک همچون امپراتوری اکد، ناگهان فرو پاشید؛ این فروپاشی و هرج و مرج در منطقه در پی تاخت و تاز گوتیان زاگرس نشین رخ داد. تا پیش از ورود مادها و پارسها حدود یك هزار سال تاریخ سرزمین ایران منحصر به تاریخ عیلام است.\n"+
"سرزمین اصلی عیلام در شمال دشت خوزستان بوده. فرهنگ و تمدن عیلامی از شرق رودخانه دجله تا شهر سوخته زابل و از ارتفاعات زاگرس مركزی تا بوشهر اثر گذار بوده است. عیلامیان نه سامی نژادند و نه آریایی آنان ساكنان اوليه دشت خوزستان هستند.\n"+
"[ویرایش]\n"+
"مهاجرت آریائیان به ایران\n"+
"\n"+
"آریائیان، مردمانی از نژاد هند و اروپایی بودند که در شمال فلات ایران میزیستند. دلیل اصلی مهاجرت آنها مشخص نیست اما به نظر میرسد دشوار شدن شرایط آب و هوایی و کمبود چراگاه ها، از دلایل آن باشد. مهاجرت آریائیان به فلات ایران یک مهاجرت تدریجی بوده است که در پایان دوران نوسنگی (7000 سال پیش از میلاد) آغاز شد و تا 4000 پیش از میلاد ادامه داشته است.\n"+
"نخستین آریاییهایی که به ایران آمدند شامل کاسیها (کانتوها ـ کاشیها)، لولوبیان و گوتیان بودند. کاسیها تمدنی را پایه گذاری کردند که امروزه ما آن را بنام تمدن تپه سیلک میشناسیم. لولوبیان و گوتیان نیز در زاگرس مرکزی اقامت گزیدند که بعدها با آمدن مادها بخشی از آنها شدند. در حدود 5000 سال پیش از میلاد، مهاجرت بزرگ آریائیان به ایران آغاز شد و سه گروه بزرگ آریایی به ایران آمدند و هر یک در قسمتی از ایران سکنی گزیدند: مادها در شمال غربی ایران، پارسها در قسمت جنوبی و پارتها در حدود خراسان امروزی.\n"+
"شاخههای قومِ ایرانی در نیمههای هزارهی اول قبل از مسیح عبارت بودهاند از: باختریان در باختریه (تاجیکستان و شمالشرق افغانستانِ کنونی)، سکاهای هومکار در سگائیه (شرقِ ازبکستانِ کنونی)، سُغدیان در سغدیه (جنوب ازبکستان کنونی)، خوارزمیان در خوارزمیه (شمال ازبکستان و شمالشرق ترکمنستانِ کنونی)، مرغزیان در مرغوه یا مرو (جنوبغرب ازبکستان و شرق ترکمستان کنونی)، داهه در مرکز ترکمستان کنونی، هَرَیویان در هَرَیوَه یا هرات (غرب افغانستان کنونی)، دِرَنگِیان در درنگیانه یا سیستان (غرب افغانستان کنونی و شرق ایران کنونی)، مکائیان در مکائیه یا مَککُران (بلوچستانِ ایران و پاکستان کنونی)، هیرکانیان در هیرکانیا یا گرگان (جنوبغربِ ترکمنستان کنونی و شمال ایرانِ کنونی)، پَرتُوَهئیان در پارتیه (شمالشرق ایران کنونی)، تپوریان در تپوریه یا تپورستان (گیلان و مازندران کنونی)، آریازَنتا در اسپدانه در مرکزِ ایرانِ کنونی، سکاهای تیزخود در الانیه یا اران (آذربایجان مستقل کنونی)، آترپاتیگان در آذربایجان ایرانِ کنونی، مادایَه در ماد (غرب ایرانِ کنونی)، کُردوخ در کردستانِ (چهارپارهشدهی) کنونی، پارسَی در پارس و کرمانِ کنونی، انشان در لرستان و شمال خوزستان کنونی. قبایلی که در تاریخ با نامهای مانناها، لولوبیانها، گوتیانها، و کاسیها شناسانده شدهاند و در مناطق غربی ایران ساکن بودهاند تیرههائی از شاخههای قوم ایرانی بودهاند که زمانی برای خودشان اتحادیههای قبایلی و امیرنشین داشتهاند، و سپس در پادشاهی ماد ادغام شدهاند.\n"+
"مادها در ایران نزدیک 150 سال (708- 550 ق.م) هخامنشیها کمی بیش از دویست سال (550-330 ق.م) اسکندر و سلوکیها در حدود صد سال (330 -250 ق.م) اشکانیان قریب پانصد سال (250 ق.م – 226 م) و ساسانیان قریب چهار صد و سی سال (226-651 م) فرمانروایی داشتند.\n"+
"[ویرایش]\n"+
"مادها\n"+
"\n"+
"\n"+
"\n"+
"ماد در 675 پیش از میلاد\n"+
"\n"+
"\n"+
"ماد در 600 پیش از میلاد\n"+
"مادها قومی ایرانی بودند از تبار آریایی که در بخش غربی فلات ایران ساکن شدند. سرزمین مادها دربرگیرنده بخش غربی فلات ایران بود. سرزمین آذربایجان در شمال غربی فلات ایران را با نام ماد کوچک و بقیهٔ ناحیه زاگرس را با نام ماد بزرگ میشناختند. پایتخت ماد هگمتانه است آنها توانستند در اوایل قرن هفتم قبل از میلاد اولین دولت ایرانی را تأسیس کنند\n"+
"پس از حملات شدید و خونین آشوریان به مناطق مادنشین، گروهی از بزرگان ماد گرد رهبری به نام دیاکو جمع شدند.\n"+
"از پادشاهان بزرگ این دودمان هووخشتره بود که با دولت بابل متحد شد و سرانجام امپراتوری آشور را منقرض کرد و پایههای نخستین شاهنشاهی آریاییتباران در ایران را بنیاد نهاد.\n"+
"دولت ماد در ۵۵۰ پیش از میلاد به دست کوروش منقرض شد و سلطنت ایران به پارسیها منتقل گشت. در زمان داریوش بزرگ، امپراتوری هخامنشی به منتهای بزرگی خود رسید: از هند تا دریای آدریاتیک و از دریای عمان تا کوههای قفقاز.\n"+
"[ویرایش]\n"+
"هخامنشیان\n"+
"\n"+
"\n"+
"\n"+
"شاهنشاهی بزرگ هخامنشی در 330 ق.م.\n"+
"هخامنشیان نخست پادشاهان بومی پارس و سپس انشان بودند ولی با شکستی که کوروش بزرگ بزرگ بر ایشتوویگو واپسین پادشاه ماد وارد ساخت و سپس فتح لیدیه و بابل پادشاهی هخامنشیان تبدیل به شاهنشاهی بزرگی شد. از این رو کوروش بزرگ را بنیادگذار شاهنشاهی هخامنشی میدانند.\n"+
"در ۵۲۹ پ.م کوروش بزرگ پایه گذار دولت هخامنشی در جنگهای شمال شرقی ایران با سکاها، کشته شد. لشکرکشی کمبوجیه جانشین او به مصر آخرین رمق کشاورزان و مردم مغلوب را کشید و زمینه را برای شورشی همگانی فراهم کرد. داریوش بزرگ در کتیبهً بیستون میگوید: \" بعد از رفتن او (کمبوجیه) به مصر مردم از او برگشتند...\"\n"+
"شورشها بزرگ شد و حتی پارس زادگاه شاهان هخامنشی را نیز در برگرفت. داریوش در کتیبه بیستون شمهای از این قیامها را در بند دوم چنین نقل میکند: \" زمانی که من در بابل بودم این ایالات از من برگشتند: پارس، خوزستان، ماد، آشور، مصر، پارت خراسان (مرو، گوش) افغانستان (مکائیه).\" داریوش از 9 مهر ماه 522 تا 19 اسفند 520 ق.م به سرکوبی این جنبشها مشغول بود.\n"+
"جنگهای ایران و یونان در زمان داریوش آغاز شد. دولت هخامنشی سر انجام در 330 ق. م به دست اسکندر مقدونی منقرض گشت و ایران به دست سپاهیان او افتاد.\n"+
"اسکندر سلسله هخامنشیان را نابود کرد، دارا را کشت ولی در حرکت خود به شرق همه جا به مقاومتهای سخت برخورد، از جمله سغد و باکتریا یکی از سرداران جنگی او بنام سپتامان 327- 329 ق. م در راس جنبش همگانی مردم بیش از دو سال علیه مهاجم خارجی مبارزه دلاورانه کرد. در این ناحیه مکرر مردم علیه ساتراپهای اسکندر قیام کردند. گرچه سرانجام نیروهای مجهز و ورزیده اسکندر این جنبشها را سرکوب کردند ولی از این تاریخ اسکندر ناچار روش خشونت آمیز خود را به نرمش و خوشخویی بدل کرد.\n"+
"\n"+
"ایران\n"+
"تاریخ ایران\n"+
"ایران پیش از آریاییها \n"+
"تاریخ ایران پیش از اسلام \n"+
" | دودمانها و حکومتها\n"+
"ایلامیان\n"+
"ماد\n"+
"هخامنشیان\n"+
"سلوکیان\n"+
"اشکانیان\n"+
"ساسانیان\n"+
"تاریخ ایران پس از اسلام \n"+
" | دودمانها و حکومتها\n"+
"خلفای راشدین\n"+
"امویان\n"+
"عباسیان\n"+
"ایران در دوران حکومتهای محلی \n"+
" | دودمانها و حکومتها\n"+
"طاهریان\n"+
"صفاریان\n"+
"سامانیان\n"+
"آل زیار\n"+
"آل بویه\n"+
"غزنویان\n"+
"سلجوقیان\n"+
"خوارزمشاهیان\n"+
"ایران در دوره مغول \n"+
" | دودمانها و حکومتها\n"+
"ایلخانیان\n"+
"ایران در دوران ملوکالطوایفی \n"+
" | دودمانها و حکومتها\n"+
"سربداران\n"+
"تیموریان\n"+
"مرعشیان\n"+
"کیائیان\n"+
"قراقویونلو\n"+
"آققویونلو\n"+
"ایران در دوران حکومتهای ملی \n"+
" | دودمانها و حکومتها\n"+
"صفوی\n"+
"افشاریان\n"+
"زند\n"+
"قاجار\n"+
"پهلوی\n"+
"جمهوری اسلامی\n"+
"موضوعی\n"+
"تاریخ معاصر ایران\n"+
"تاریخ مذاهب ایران\n"+
"مهرپرستی\n"+
"زرتشتی\n"+
"تسنن\n"+
"تصوف\n"+
"تشیع\n"+
"تاریخ اسلام\n"+
"تاریخ زبان و ادبیات ایران\n"+
"جغرافیای ایران\n"+
"استانهای تاریخی ایران\n"+
"اقتصاد ایران\n"+
"گاهشمار تاریخ ایران\n"+
"پروژه ایران\n"+
"[ویرایش]\n"+
"سلوکیان\n"+
"\n"+
"\n"+
"ایران در زمان سلوکیان (330 - 150 ق.م.)\n"+
"پس از مرگ اسکندر (323 ق. م) فتوحاتش بین سردارانش تقسیم شد و بیشتر متصرفات آسیائی او که ایران هسته آن بود به سلوکوس اول رسید. به این ترتیب ایران تحت حکومت سلوکیان (330 - 150 ق.م.) در آمد. پس از مدتی پارتها نفوذ خود را گسترش دادند و سرانجام توانستند سلوکیان را نابود و امپراتوری اشکانی را ایجاد کنند.\n"+
"[ویرایش]\n"+
"اشکانیان\n"+
"\n"+
"\n"+
"\n"+
"امپراتوری اشکانی 250 ق.م. 224 م.\n"+
"اشکانیان (250 ق. م 224 م) که از تیره ایرانی پرنی و شاخهای از طوایف وابسته به اتحادیه داهه از عشایر سکاهای حدود باختر بودند، از ایالت پارت که مشتمل بر خراسان فعلی بود برخاستند. نام سرزمین پارت در کتیبههای داریوش پرثوه آمده است که به زبان پارتی پهلوه میشود. چون پارتیان از اهل ایالت پهله بودند، از این جهت در نسبت به آن سرزمین ایشان را پهلوی نیز میتوان خواند. ایالت پارتیها از مغرب به دامغان و سواحل جنوب شرقی دریای خزر و از شمال به ترکستان و از مشرق به رود تجن و از جنوب به کویر نمک و سیستان محدود میشد. قبایل پارتی در آغاز با قوم داهه که در مشرق دریای خزر میزیستند در یک جا سکونت داشتند و سپس از آنان جدا شده در ناحیه خراسان مسکن گزیدند.\n"+
"این امپراتوری در دوره اقتدارش از رود فرات تا هندوکش و از کوههای قفقاز تا خلیج فارس توسعه یافت. در عهد اشکانی جنگهای ایران و روم آغاز شد. سلسله اشکانی در اثر اختلافات داخلی و جنگهای خارجی به تدریج ضعیف شد تا سر انجام به دست اردشیر اول ساسانی منقرض گردید.\n"+
"[ویرایش]\n"+
"ساسانیان\n"+
"\n"+
"\n"+
"\n"+
"شاهنشاهی ساسانی در سالهای ۲۲۴ تا ۶۵۱ م.\n"+
"ساسانیان خاندان شاهنشاهی ایرانی در سالهای ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی بودند. شاهنشاهان ساسانی که اصلیتشان از استان پارس بود بر بخش بزرگی از غرب قارهٔ آسیا چیرگی یافتند. پایتخت ساسانیان شهر تیسفون در نزدیکی بغداد در عراق امروزی بود.\n"+
"سلسله اشکانی به دست اردشیر اول ساسانی منقرض گردید. وی سلسله ساسانیان را بنا نهاد که تا 652 میلادی در ایران ادامه یافت. دولت ساسانی حکومتی ملی و متکی به دین و تمدن ایرانی بود و قدرت بسیار زیادی کسب کرد. در این دوره نیز جنگهای ایران و روم ادامه یافت.\n"+
"\n"+
"در همين دوران مانی[1] (216 - 276 میلادی) به تبلیغ مذهب خود پرداخت. مانی پس از مسافرت به هند و آشنائی با مذهب بودائی سیستم جهان مذهبی مانوی خود را که التقاطی از مذهب زردشتی، بودائی و مسیحی و اسطوره بود با دقت تنظیم کرد و در کتاب \"شاهپورگان\" اصول آنها را بیان و هنگام تاجگذاری شاپوراول به شاه هدیه کرد. مانی اصول اخلاقی خود را بر پایه فلسفی مثنویت: روشنائی و تاریکی که ازلی و ابدی هستند استوار نمود. در واقع این اصول) خودداری از قتل نفس حتی در مورد حیوانات، نخوردن می، دوری از زن و جمع نکردن مال (واکنش در مقابل زندگی پر تجمل و پر از لذت طبقات حاکم و عکس العمل منفی در برابر بحران اجتماعی پایان حکومت اشکانی و آغاز حکومت ساسانی است. شاپور و هرمزد، نشر چنین مذهبی را تجویز کردند، زیرا با وجود مخالفت آن با شهوت پرستی و غارتگری و سود جوئی طبقات حاکم، از جانبی مردم را به راه \"معنویت\" و \"آشتیخواهی\" سوق میداد و از جانب دیگر از قدرت مذهب زردشت میکاست.\n"+
"جنبش معنوی مانی به سرعت در جهان آن روز گسترش یافت و تبدیل به نیروئی شد که با وجود جنبه منفی آن با هدفهای شاهان و نجبا و پیشرفت جامعه آن روزی وفق نمیداد. پیشوایان زردتشتی و عیسوی که با هم دائما در نبرد بودند، متحد شدند و در دوران شاهی بهرام اول که شاهی تن آسا و شهوت پرست بود در جریان محاکمه او را محکوم و مقتول نمودند ( 276 میلادی). از آن پس مانی کشی آغاز شد و مغان مردم بسیاری را به نام زندک(زندیق) کشتند. مانویان درد و جانب شرق و غرب، در آسیای میانه تا سرحد چین و در غرب تا روم پراکنده شدند.\n"+
"\n"+
"امپراتوری پهناور ساسانی که از رود سند تا دریای سرخ وسعت داشت، در اثر مشکلات خارجی و داخلی ضعیف شد. آخرین پادشاه این سلسله یزدگرد سوم بود. در دوره او مسلمانان عرب به ایران حمله کردند و ایرانیان را در جنگهای قادسیه، مدائن، جلولاء و نهاوند شکست دادند و بدین ترتیب دولت ساسانی از میان رفت.\n"+
"در پایان سده پنجم و آغاز قرن ششم میلادی جنبش بزرگی جامعه ایران را تکان داد که به صورت قیامی واقعی سی سال ( 24-494 م.) دوام آورد و تأثیر شگرفی در تکامل جامعه آن روزایران بخشید.\n"+
"در چنین اوضاعی مزدک[2] پسر بامدادان به تبلیغ مذهب خود که گویند موسسش زردشت خورک بابوندس بوده، پرداخت. عقاید مزدک بر دو گانگی مانوی استوار است:\n"+
"روشنائی دانا و تاریکی نادان، به عبارت دیگر نیکی با عقل و بدی جاهل، این دو نیرو با هم در نبردند و چون روشنائی داناست سرانجام پیروز خواهد شد.\n"+
"اساس تعلیمات اجتماعی مزدک دو چیز است: یکی برابری و دیگری دادگری.\n"+
"مردم بسیاری به سرعت پیرو مذهب مزدک شدند. جنبش مزدکی با قتل او و پیروانش به طرز وحشیانهای سرکوب شد، اما افکار او اثر خود را حتی در قیامها و جنبشهای مردم ایران در دوران اسلام، باقی گذاشت.\n"+
"[ویرایش]\n"+
"منابع\n"+
"\n"+
"تاریخ ایران - دکتر خنجی\n"+
"تاریخ اجتماعی ایران. مرتضی راوندی. ( جلد ۱ ) 1354\n"+
"تاريخ ايران باستان. دياكونوف، ميخائيل ميخائيلوويچ. روحی ارباب. انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دوم 1380\n"+
"سهم ایرانیان در پیدایش و آفرینش خط در جهان ،دکتر رکن الدین همایونفرخ، انتشارات اساطیر.\n"+
"کمرون، جرج. ایران در سپیده دم تاریخ. ترجمه حسن انوشه. تهران، مرکز نشر دانشگاهی، 1379\n"+
"تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز، ا. آ. گرانتوسكی - م. آ. داندامایو، مترجم، كیخسرو كشاورزی، ناشر: مرواريد 1385\n"+
"تاریخ ایران از عهد باستان تا قرن 18، پیگولووسکایا، ترجمه کریم کشاورز، تهران، 1353.\n"+
"[ویرایش]\n"+
"جستارهای وابسته\n"+
"\n"+
"ماد\n"+
"کاسی\n"+
"ایلامیان\n"+
"تپه هگمتانه\n"+
"تاریخ ایران\n"+
"ایران پیش از آریاییها\n"+
"تمدنهای باستانی آسیای غربی\n"+
"[ویرایش]\n"+
"پیوند به بیرون\n"+
"\n"+
"ایران قبل از آریاها\n"+
"ايران پيش از آرياییها\n"+
"تمدنهای قبل از آریایی ایران\n"+
"ایران ازدیدگاه باستانشناسی\n"+
"سنگنبشتهی داریوش بزرگ در بیستون\n"+
"شیوه آسیائی تولید در ایران\n"+
"نیای اساطیری ایرانیان\n"+
"قیامهای ایرانیان در طول تاریخ\n"+
"خلاصهٔ تاریخ ایران\n"+
"شهر، شهرسازی و شهرنشينی در ايران پيش از اسلام\n"+
"\n"+
"[3]\n"+
"[4]\n"+
"[5]\n"+
"[6]\n"+
"[7]\n"+
"\n"+
"\n"+
"\n"+
" این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید.\n"+
"\n"+
"این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه آن را تغییر دهید. در پایان، پس از ویکیسازی این الگوی پیامی را بردارید.\n";
varsource=
("/*\n"+
" This is a version (aka dlmalloc) of malloc/free/realloc written by\n"+
" Doug Lea and released to the public domain. Use, modify, and\n"+
" redistribute this code without permission or acknowledgement in any\n"+
" way you wish. Send questions, comments, complaints, performance\n"+
" data, etc to dl@cs.oswego.edu\n"+
"\n"+
"* VERSION 2.7.2 Sat Aug 17 09:07:30 2002 Doug Lea (dl at gee)\n"+
"\n"+
" Note: There may be an updated version of this malloc obtainable at\n"+
" ftp://gee.cs.oswego.edu/pub/misc/malloc.c\n"+
" Check before installing!\n"+
"\n"+
"* Quickstart\n"+
"\n"+
" This library is all in one file to simplify the most common usage:\n"+
" ftp it, compile it (-O), and link it into another program. All\n"+
" of the compile-time options default to reasonable values for use on\n"+
" most unix platforms. Compile -DWIN32 for reasonable defaults on windows.\n"+
" You might later want to step through various compile-time and dynamic\n"+
" tuning options.\n"+
"\n"+
" For convenience, an include file for code using this malloc is at:\n"+